σκυλος ο πιστος φιλος

[Stamatis]

Σπιτακι Βασιλη μιαμιση φορα το μηκος του και σε υψος οσο το κεφαλι του.
Η πορτα να ειναι τοσο ψηλη ωστε να περναει σκυφτος με το κεφαλι στην ευθεια.

Για την αλλη ερωτηση, ο λυκος, ειναι λυκος.
Παιζει, φυλαει, αλλα και μερικες φορες σου θυμιζει οτι ειναι λυκος.


Και μια φωτο πριν απο 7 χρονια.
Η Μαγια κουταβι.

[Ptboul]

μονο αυτος θα σου πηγαινει

Τον θέλω μερακΛή, σαν το αφεντικό του

[kplc16]

Οταν ημουν 10 ετων εφερε ο πατερας μου στο σπιτι ενα κουταβι puddle ημιαιμο. Tα ριμαξε ολα και απεκτησε στη πορεια τον ογκο απο κατσαρο dopperman. Οι γονεις μου πηραν την αποφαση και το δωσαμε σε μια κυρια με μονοκατοικια.Τοτε εκλεγα για μερες. Επειτα απο χρονια καταλαβα οτι ο σκυλος ειτε μεγαλοσωμος ειτε μικροσωμος ειναι για αυλη. Δε πρεπει να το κλεινουμε στους 4 τοιχους και να τον υποχρεωνουμε να ζει οπως εμεις.

[Konstantinos E60]

Η κυρία της φωτό μας την έπεσε ένα βράδυ εξω απο το σπίτι και απο τότε δεν λεει
να ξεκολήσει !! Χαζή είναι ? Η κροκέτα και τα gourmet πάνε σύνεφο...

[Konstantinos E60]

Νταξ σκυλος δεν ειναι αλλα ειναι καλή παρέα !!

[ntinos]

Ετουτη ειναι η Σιβα.

Εχτες εκλεισε τους 3 μηνες, στην φωτο ειναι 2 και κατι λιγες μερες.

Μεγαλη πουτ@ν@ ...

[TSAF]

Αυτη εδω ειναι η Ελσα. Την ειχε αγορασει η γυναικα μου και την ειχαμε στην Φιλοθεη αλλα πιστευω οτι ηταν λιγο δυστυχισμενη γιατι ολη την εβδομαδα την περναγε μεσα στο διαμερισμα εκτος απο μια ωρα το πρωι που εκανε βολτα και 2 ωρες το βραδυ. Τα σαββατοκυριακα την ειχαμε παντου μαζι μας. Οταν αποφασισε η μητερα μου οτι θα μεινει στην Χαλκιδικη η Ελσα μετακομισε μαζι της. Εκει εχει ενα χωρο 2 στρεμματα και τρεχει-γαβγιζει απο το πρωι μεχρι το βραδυ. Πλεον ειναι τρισευτιχισμενη & προσεχει την μανα και το cabrio

[ntinos]

κουκλα η Ελσα, φτου-φτου

[oldcarskickass]

τελευταία φορά που τον θυμάμαι γλυκούλη...τώρα έχει ξεπεράσει τα 55 κιλά, και το κεφάλι του είναι όσο μια μπάλα του μπάσκετ...
και γ@μώ τους φύλακες, πολύ κοινωνικός, καθόλου ενοχλητικός...απο τα καλύτερα σκυλιά που έχουν περάσει αο τα χέρια μου...
η μεγάλη μου αγάπη όμως, μια ζωή θα είναι ο spike. το προηγούμενο γερμανικό ποιμενικό, που πέθανε απο λευχαιμεία...

Τόμι ο σκύλος είναι φοβερός!!!

Προσωπικά θεωρώ τα ροτβάιλερ και τα ντόπερμαν από τα καλύτερα σκυλιά που υπάρχουν (μετά τα ελληνικά ποιμενικά αλλά τα τελευταία θέλουν ΠΟΛΥ δουλειά και για να τα αποκτήσεις με τα pedigree και για να τα έχεις. Απλά επειδή είναι ΚΤΗΝΗ καλό είναι να το εκπαιδεύσεις, τουλάχιστον βασική υπακοή.
Και μην ξεγελιέσαι είναι σκύλος που θέλει επιβολή.

Εμείς έχουμε 2. Ένα θηλυκό και ένα αρσενικό. Και τα 2 τα μαζέψαμε από το δρόμο. Η μεν σκύλα πρέπει να έχει κάτι από μπασέντζυ και ενέργεια ντοπαρισμένου πρωταθλητή. Αφού για να φανταστείτε όταν την βγάζουμε βόλτα είναι συνήθως 12 - 12μιση το βράδυ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ καιρικών συνθηκών με το αμάξι (μας ακολουθάει, και τώρα τελευταία έχει μάθει το δρόμο και πηγαίνει την βόλτα μόνη της και το αμάξι ακολουθάει) για κανά 45 λεπτο με μία ώρα με ταχύτητες από 20 με 40 χιλιόμετρα. Έχω κάποια βίντεο αλλά είναι βράδυ και δεν φαίνεται καθόλου.

Ταυτόχρονα έχουμε και 3 γάτες, οι οποίες είναι άλλη ιστορία από μόνες τους...

[fast-enough]

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, στο σπίτι μας πάντα υπήρχαν σκυλιά και γάτες.
Πάντα είχα ιδιαίτερη αδυναμία και αγάπη στα σκυλιά. Η Πεπέτα που προυπήρχε της γέννησής μου ένα γερμανικό ποιμενικό, μετά ο γιος της ο Τσάρλυ, ο οποίος όμως δόθηκε γιατί πήγαμε σε διαμέρισμα... ακολούθησαν ο Αχιλλέας που μαζέψαμε από το δρόμο, η Ντόνα - μολοσσός, ο Κάρλο -τσιουάουα, η Κάρα - λυκόσκυλο και η μεγάλη μου αγάπη ο Μπρούνο, ένα πανέμορφο Μπόξερ...
Αν και οι γονείς μου και η αδερφή μου εξακολουθούν να έχουν σκυλιά, (1 Ροτβάιλερ, 1 ημίαιμο, 1 αγγλικό σέτερ και 2-3 επανιέλ μπρετόν - κυνηγάει ο γαμπρός μου), εγώ δυσκολεύομαι να υιοθετήσω πάλι ένα σκυλί...
Μετά την απώλεια του Bruno με τον οποίο πέρασα απίστευτες στιγμές, δυσκολεύομαι να πάρω την απόφαση για άλλο σκυλί.
Πλέον παντρεμένος με 2 κοριτσάκια και κάτοικος Αθήνας, αμφιβάλλω πως θα μπορέσω να αφιερώσω στο σκύλο μας το χρόνο αλλά και το χώρο που του χρειάζεται.
Καλή η αυλή που έχουμε, αλλά ο σκύλος χρειάζεται αγάπη, φροντίδα και χρόνο σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας. Θα ζει μαζί μας, εντός και εκτός σπιτιού, θα έρχεται όπου πηγαίνουμε. Οπότε θα το καθυστερήσω λίγο μέχρι να είμαι σίγουρος πως θα μπορώ πραγματικά εγώ και η οικογένειά μου να αποκτήσουμε ένα νέο μέλος. Σίγουρα πάντως θα είναι Boxer...
Οι σκύλοι προσφέρουν (όπως και τα παιδιά άλλωστε) την πιο ανιδιοτελή μορφή αγάπης. Θα γλείψουν το δάκρυ από το μάγουλό σου, θα σου κάνουν συντροφιά όταν είσαι πεσμένος ή θα προσπαθήσουν να σε ευθυμήσουν και πάντα θα χαίρονται με τη χαρά σου.
Αξίζουν την αγάπη μας και ποτέ δεν πρέπει να αποκτούνται ως "παιχνίδι".
Εύχομαι όλα τα παιδιά να έχουν τη χαρά να ζήσουν μαζί με κατοικίδια, είτε σκυλάκια, είτε γατάκια.
ΥΓ. Στις γάτες που είχαμε και έχουν οι γονείς μου δεν θα αναφερθώ, γιατί θα μας πάρει 2-3 σελίδες!