Το φορολογικό σύστημα ήταν απαρχαιωμένο και είχε πολλές ελλείψεις και δαιδαλώδεις διαδικασίες.
Από τον σημαντικότερο φόρο οι ευγενείς και ο κλήρος ήταν απαλλαγμένοι.
Το κρατικό έλλειμμα του αυξήθηκε σημαντικά σε βαθμό 130%, σε σημείο να κινδυνεύσει η χώρα με χρεωκοπία.
Οι υπόλοιπες βιομηχανικές χώρες κατέκλυσαν την αγορά με φτηνά υφάσματα και άλλα βιομηχανικά είδη, με αποτέλεσμα η εθνική παραγωγή να βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση.
Επιπλέον, η τρομερά σπάταλη, η πολυτελής ζωή και η τεράστια κρατική μηχανή, κατανάλωναν το 40% του προϋπολογισμού.
Οι γιορτές, οι δεξιώσεις και τα πανάκριβα ρούχα ήταν εις βάρος της οικονομίας αλλά και του λαού που κάθε μέρα είχε να αντιμετωπίσει και έναν νέο φόρο.
Όταν η έκρηξη του ισλανδικού ηφαιστείου Λάκι το 1783 οδήγησε σε καταστροφή της σοδειάς τη περιόδο 1785-87 και ακολούθησε ο πολύ βαρύς χειμώνας του 1788-1789 η εσωτερική παραγωγή έμεινε ανύπαρκτη με αποτέλεσμα όλα τα αγαθά να πρέπει να εισαχθούν απο το εξωτερικό.
Δυστυχώς όμως χωρίς παραγωγή στην γή, μιας και δεν υπήρχε βιομηχανία, δεν μπόρεσαν να πληρωθούν οι φόροι.
Οπότε, εκτός απο τις τιμές του ψωμιού που ανέβηκαν σε επίπεδα ασύληπτα, οι φόροι τσάκισαν την όποια οικονομία συνέχιζε να υπάρχει, με αποτέλεσμα να πεθάνουν πολλοί από την πείνα.
Τότε ξεκίνησε και το πρώτο κύμα αντίδρασης, αυτού που σήμερα ονομάζουμε Γαλλική Επανάσταση.