Καλησπέρες στους φίλοι και συμφορουμήτες μου. Επιτέλους κοιμήθηκα παραπάνω απο 4 ώρες που συνήθισα να κάνω τις τελευταίες 14 μέρες.
Πρωί Δευτέρας και όλα ξεκίνησαν με τους καλήτερους οιωνούς. Κατάταξη στο ΚΕΕΔ (Κεντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων) στο Μ. Πεύκο. Κατά τις 11 είχαμε ντηθεί και πλέον ξεκινά το μαρτήριο. Το "λουκάνικο" στον ώμο και πάνω κάτω το στρατόπεδο περίπου 6 φορές για γιατρούς, εξετάσεις, εμβόλια, πρωινό κτλπ κάτω απο τον καυτό ήλιο. Πρώτη βραδινή αναφορά που ξεκίνησε στις 11 και τελείωσε αισίως στις 1:30 το βράδυ, όλοι έτοιμοι να πέσουμε κάτω απο την υπερκόπωση και με ένα μπουκαλάκι νερό όλη την ημέρα με τα χείλια σκασμένα και αιμάτωμα στον ώμο απο το λουκάνικο και σχεδόν όλοι σπασμένες φλέβες απο τα εμβόλια.
Εγερτήριο στις 4:30 όπως σχεδόν και κάθε μέρα στις 4:45 για την πρωινή αναφορά που διαρκούσε ούτε λίγο ούτε πολύ 1.5 ώρα. Στις 6 πρωινό και επιστροφή για καθαριότητες και περίπου 3 ώρες πρωινή αναφορά (!!!) μπροστά στον λοχαγό. Εξω για αγγαρείες όπως γόπινγκ στρατοπέδου (μάζεμα γόπες), σκουπίδια και ασπρίσματα. Όρθιοι για ακόμα μια φορά το μεσημέρι για δίωρη αναφορά. Περπάτημα μέχρι το καυτό εστιατόριο και πίσω στον λόχο για τι αραγε? Για ακόμα μια πολύωρη αναφορά. Αγγαρείες, εστιατόριο, αναφορά πάλι το βράδυ για 2-3 ώρες και ύπνος περίπου στις 12 και εγερτήριο στις 4:45 ενώ όλοιο οι γνωστοί μας στα άλλα κέντρα ξυπνούσαν 6:30.
Οι επόμενες μέρες κίλησαν σχεδόν το ίδια με την μόνη διαφορά 4 ώρες πρόβα για παρέλαση και άλλες 3 ώρες παράταξη για πρόβες στα παραγγέλματα της ορκομοσίας. Το απόγευμα εκπαίδευση στις μεταβολές, τους χαιρετισμούς και άλλα τέτοια.
Ακούγονται εύκολα όλα αυτά αλλά κάτω απο τον καυτό ήλιο του καύσωνα και χωρίς νερό καθόλου μιας και δεν επιτρεπόταν να πάμε να πάρουμε. Φυσικά δεν καθίσαμε ποτέ ούτε 1 λεπτό μιας και δεν επιτρεπόταν. Η αφυδάτωση στο μεγαλείο της, σκασμένα χείλια, καυτά πόδια στα άρβυλα και οι λιποθυμίες η μία πίσω απο την άλλα απο τους φαντάρους.
Το ΚαΨιΜι μάθαμε που είναι γεωγραφικά μιας και δεν πήγαμε ούτε μια φορά. Πολλά παιδιά έμειναν χωρίς τσιγάρο μέχρι σήμερα που πήραμε άδεια. Νερό κρύο ούτε στο όνειρο μας. Μάλλον εδώ ένα μικρό ψέμα. Αφού φάγαμε στέρηση μπάνιου τις πρώτες 4 μέρες επιτέλους πήγαμε τα 333 άτομα στα 10 λουτρά σε 50 λεπτά χρόνο που μας έδωσαν στο απίστευτα κρύο νερό. Φυσικά δεν έλειπε το θαλαμοφυλίκι και οι εξαντλητικές αγγαρείες όπως τα μαγειρία.
Αυτά ήταν όλα πταίσματα. Με ένα υπολογισμό απο το google earth περπατούσαμε ή κάναμε βήμα για περίπου 18-19 χιλιόμετρα την ημέρα με πολύ σπάνια να καθόμαστε οκλαδόν. Εκτός απο την μέρα που κάναμε 3 ώρες οκλαδόν-όρθιοι όπου η πλάτη μας καταστράφηκε.
Φυσικά όλοι οι ανώτεροι με μερικές εξαιρέσεις απο τους ανθυπολοχαγούς μείωναν άπαντες. Οι λοχίες αεροπορίας ήξεραν μόνο το είστε μακάκες, είστε ανίκητοι (στη μαμακία), θα σας μαμήσουμε και θα πάρετε/ σας γραφουμε στα @@ μας.
Δεν έλειπαν και τα καψόνια ομαδικά ή ατομικά. Σπρώξιμο του λόχου γιατί είχε πάρει κλίση το κτήριο, έρπην για 15-20 μέτρα, ερωτική εξωμολόγηση στην αρβύλα του ανωτέρου, γύρω γύρω τον λόχο φωνάζωντας "είμαι ένα τρελό τρελό ηλεκτρόνιο και βιδώνω λάμπες" και πίνγκ-πονγκ όπου πήγαινες τρέχοντας στον άλλο λόχο, έλεγες έναν γλωσσοδέτη, φώναζες πίνγκ και πάλι πίσω φωνάζοντας πόνγκ. Η στρατοκαυλίτιδα στο μεγαλείο της. Προσωπικά ένας ΟΥΚ την ημέρα του βήματος με ρωτάει "εσύ ρε μακάκα γιατί έχεις τέτοια κοιλιά νέος άνθρωπος" και απάντησα "είμαι καλοπερασάκιας και μορφωμένος" με το χέρι του ανθυπολοχαγού να σηκώνεται και να μου λέει μπράβο και τώρα ράψτο.
Οι 14 χειρότερες μέρες στην ζωή μου. Ζηλεύω όλους σας που λέτε οτι περάσατε καλά. Θα μου έρθουν και άλλα να γράψω. Προς το παρόν απολαμβάνω την άδεια μου μέχρι την Τετάρτη το ξημέρωμα όπου θα επιστρέψω στο κολαστήριο και μετά απο λίγο θα φύγω για Κόρινθο στο απλό πεζικό όπου ελπίζω να αναλάβω και την τσουγρανούλα μου.
Απάντηση με παράθεση
Αρχικό μήνυμα απο Driver M
