Βρέθηκα, λογω της φύσης της εργασίας μου σε ένα συνέδριο το 1996 που διοργανώθηκε για ένα διήμερο στην Θεσσαλονίκη, όπου συμμετείχαν Ιάπωνες και Αμερικανοί επιστήμονες τηλεπικοινωνιών αλλά και γιατροί.
Εκείνη την εποχή, πάνε και 15 χρόνια σχεδόν, το ρεζουμέ της υπόθεσης ήταν ότι ναι μεν σε κάποιο ποσοστό επηρεάζει η ακτινοβολία κεραιών και κινητών αλλά ασφαλή συμπεράσματα για το μέγεθος, θα έπρεπε να εξαχθούν σε βάθος χρόνου.
Το βέβαιο ήταν ότι περισσότερο ευπαθή είναι τα μικρά παιδιά.
Οπως σωστά αναφέρθηκε και παραπάνω, ένα πιό πυκνό δίκτυο κυψελών και με μικρότερη ισχύ είναι προς το παρόν η πιό σωστή λύση.
Σε αυτό βοηθάει και το ότι η ισχύς της επιβλαβούς εκπεμπόμενης ακτινοβολίας μειώνεται λογαριθμικά με το διπλάσιο της απόστασης της πηγής ακτινοβολίας.
Δηλαδή αν στα 20 μέτρα έχουμε π.χ 100mw, στα 40 πέφτουμε στα 10.
Σημαντικό ρόλο παίζει και η συχνότητα εκπομπής. Όσο υψηλότερη, τόσο λιγότερο επιβλαβής.
Ζήσε το σήμερα. Για το αύριο δεν ξέρεις.
