Μηχανες,ενα παθος χωρις ορια

[merlin]

Είμαι ερωτευμένος με τα μηχανάκια από μικρό παιδί.

Οι γονείς μου ήταν πάντα αντίθετοι, η γυναίκα μου άρχισε να εναντιώνεται μετά το πρώτο παιδί και να τις μισεί μετά το δεύτερο.
Από πολύ μικρός οδηγούσα Ζuntap και floretes θείων και φίλων.
Ξεκίνησα ώς ιδιοκτήτης στα 17 μου με ένα Benelli 50, αυτό με τις ταχύτητες δεξιά...
Συνέχισα με Honda XL 50, XL 250..... καί άλλαξα πάρα πολλά μηχανάκια.

Το 2006 αγόρασα ένα εξαιρετικό μηχανάκι το BMW K1200R, το οποίο πούλησα πρόσφατα, περιμένοντας να παραλάβω το νέο φοβερό μηχανάκι της BMW, το S1000RR.

Το μηχανάκι ήρθε, περνάω και το χαιδεύω στον έμπορο πολύ συχνά, αλλά για να το βάλω στο γκαραζ μου πρέπει να ξεπεράσω δύο προβλήματα. Πρώτον τις απειλές διαζυγίου της γυναίκας μου( δηλαδή ατέλειωτη ψυχοφθόρα γκρίνια ) και δεύτερον να καταφέρει ο μηχανικός να το χαμηλώσει λίγο, γιατί το φθάνω οριακά και δεν νοιώθω ασφαλής πάνω του.

Παλαιότερα δεν θα το σκεφτόμουν καν, θα έκανα ήδη τις βόλτες μου με την νέα μηχανή, αλλά κάτι η γυναίκα μου(που δεν έχει άδικο), κάτι τα παιδιά(που με χρειάζονται), κάτι όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κάτι ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος και τέλος κάτι το Μ3 που μου δίνει ένα μεγάλο κομμάτι από τις συγκινήσεις της μηχανής, με έχουν κάνει να μην μπορώ να αποφασίσω.

Πάντως πρέπει σύντομα να αποφασίσω μεταξύ λογικής και συναισθήματος.

[Stathis]

πραγματικα ωραιο θεματακι...
το μετακινησα ωστε να αποκτησει δικο του σπιτι...
πολλοι απο εμας ειμαστε και μηχανοβιοι...
οποτε σιγουρα θα θελουμε να ανταλλαξουμε αποψεις και εμπειριες...