- Τί κοινό έχουν μια τούρτα και μια πεθερά?
- Και τις δυο τις απολαμβάνεις κρύες, με κεράκια γύρω-γύρω.

Από την πεθερά μου πάντως εγώ δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο. Σέβεται τις ιδιοτροπίες μου, με φροντίζει σαν παιδί της, κρατάει τα εγγόνια της, βοηθά τη γυναίκα μου με κάποιες κουραστικές δουλειές του σπιτιού, αγοράζει πράγματα και δε ζητά δεκάρα τσακιστή, μαγειρεύει νόστιμα, δε δίνει δικαιώματα, κλπ.

Ο πεθερός μου είναι κι αυτός άγιος άνθρωπος αλλά ολίγον τι στην κοσμάρα του. Αν του ανοίξεις τηλεόραση είναι σαν να τον συνέδεσες στο Matrix: το μόνο που του λείπει είναι ο καθετήρας και ο ορός.

Καλά να 'ναι οι άνθρωποι και καλά γεράματα να 'χουν! Κυρίως το τελευταίο δηλαδή γιατί δε βλέπω τον κουνιάδο μου να πολυενδιαφέρεται και προβλέπω να τους παίρνουμε επ' ώμου εγώ και η γυναίκα μου!

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο πάντως, οι γονείς μου είναι σαφώς πιο δύστροποι από τα πεθερικά μου, ακόμη και απέναντί μου. Αυτό οφείλω να το αναγνωρίσω στη γυναίκα μου που τους δέχεται αδιαμαρτύρητα, όταν εγώ την κοπανάω με ελαφρά πηδηματάκια.