Ενα χρόνο μετά....

Σαν σήμερα παρέλαβα το αυτοκίνητο μου. Ηταν η πρώτη φορά που την αντίκρισα. Η πρώτη φορά που άνοιξα την πόρτα της. Η πρώτη φορά που μύρισα την "δερματίλα". Η πρώτη φορά που πάτησα το start button. Η πρώτη φορά που ένιωσα τέτοιο ρίγος στην σπονδυλική μου στήλη.

Είναι όμως η πολλοστή φορά που νιώθω τα ίδια αισθήματα απο την στιγμή που παίρνω το κλειδί και πλησιάζω για να ξεκλειδώσω.

1 Χρόνο μετά, 16500 περίπου χιλιόμετρα, 120-130 ίππους παραπάνω, σχεδόν τελειωμένα πίσω λάστιχα και οι συγκινήσεις που μου έχει χαρίσει είναι απίστευτες. Απο ήρεμες βόλτες για καφέ και εκδρομούλες μέχρι 2 trackdays και πολλά πατήματα στον δρόμο, τις περισσότερες φορές επιτυχημένα.

Λίγο η αίσθηση της glamourιάς, λίγο η αίσθηση που σε κολλάει στο κάθισμα, λίγο η αίσθηση της ήρεμης δύναμης που μπορεί να γίνει άναρχο ξέσπασμα με διακατέχουν αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο.

Λίγο αριβό το αφάλιστρο και τα τέλη κυκλοφορίας, οικονομικότατο με 12.2 lt/100km και πολλές φορές τα 8.5-9 να είναι πραγματικότητα στο ταξίδι δείχνει την πρόοδο της τεχνολογίας σε αυτό τον τομέα.

Αστείρευτη ροπή, τρελό στροφάρισμα, γερό πάτημα στον δρόμο είναι η προσωπικότητά της. Μερικά "μπαξίματα" μετά και ο χαρακτήρας δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου.

Το μέλλον επιφυλάσσει μερικά ακόμα στον τομέα ανάρτησης και φρένων και μετά τέλος (έτσι για να το λέμε).

Πάντα τέτοιες χαρές σε όλους μας.