ΦΙΛΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ! ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΑ!--Απολογισμός - Αναπόληση

[Monsta]

Σ ευχαριστούμε Στέφανε!

Εγώ έχω να θυμάμαι από τα λίγα χρόνια της εφηβείας μου στην Ελλάδα την εποχή του '82 (ήμουν μόλις 12) που σκάει ο πατέρας μου με ένα Honda C50 στη καρότσα του Mitsu L200 και μου είπε: "Το βλέπεις αυτό? Είναι δικό σου!"

Ακόμα δε μπορώ να το χωνέψω, ήταν σα να μου λέει 'μικρέ, πάρτο και πήγαινε τσακίσου.....'

Και βέβαια κυκλοφορούσα χωρίς δίπλωμα στη τότε Λ. Βουλιαγμένης που ήταν χωματόδρομος από τη Βούλα μέχρι τη παραλιακή και αρκετές φορές φτάναμε μέχρι και το Σούνιο. Οι κόντρες με άλλους μηχανόβιους είχε γίνει πια συνήθεια, ύστερα μπήκαν και οι σπαστικές sebring που σήκωναν τη γειτονιά στο πόδι. Τη λέξη κράνος βέβαια τη ξέραμε μόνο από το λεξικό...

[individual]

το κειμενο αυτο πραγματικα περιγραφει τα παιδικα μου χρονια στο χωριο,που μεγαλωσα....
να συμπληροσω και κατι που θυμηθηκα.....σε διπλανο χωριο,οταν ηταν η γιορτη της ζοωδοχου πηγης,οπου υπαρχει ενα εκκλησακι πανω σε ενα βουνο,μεσα σε μια σπηλια που και ακομα και σημερα παει πολυς κοσμος........εμεις τελος παντων τοτε πηγαιναμε ολο σχεδον το χωριο (γριες,γεροι,μαναδες,παιδια κλπ) με 2-3 τρακτερ που ειχαν κοτσαρει τις πλατφορμες και ειχαν απο 20 ατομα η καθε μια και φυσικα απο χωραφοδρομους,με κατι νεροφαγοματα που ηταν σε υψος απο μισο μετρο και πανω......
και φυσικα χωροπηδουσαμε στον αερα......και αντι να βριζουμε γιατι δεν καθομαστε σε μπακετ θερμενομενα και αμαξι με αεραναρτηση.......το αντιθετο παιθεναμε στα γελια,βλεποντας ο ενας τον αλλον να πεφτει απο την κασα απο μπυρες που ειχαν για καθισμα και ειδικα αν ηταν καποιος ηλικιομενος η καμια γρια,που στο πεσιμο φενοταν πραγματα που δεν επρεπε να φανουν....αστα να πανε.....ΤΟ γελιο......
φυσικα δεν μπορω να ξεχασω και τις βολτες με τα τοτε καινουρια DATSUN 1500......
στην καροτσα φυσικα 3-5 ατομα κρατημενα απο τα καγκελα του πισω παρμπριζ,και εμεις να ειμαστε μεσα στην τρελη χαρα.............και μερικες φορες,θελοντας ο μπαρμπας που μας εκανε βολτα,ηθελε να μας τρελανει τελειως........εβγαζε το κεφαλι απο το παραθυρο και φωναζε...ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ...........ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΑΩ ΜΕ 70!!!!!........τι να λεμε....τρελα........σαν να ημασταν συνοδηγοι σε hayabusa που παει με 280+........
και φυσικα δεν το συζηταμε οταν ερχοταν καποιος απο γερμανια,σουηδια κλπ με κανενα 1600-1800αρι....οποιασδηποτε μαρκας.........ηταν σαν να βλεπαμε ουφο......κοιτοντας τι κοντερ εχει,τις παραξενες πινακιδες........και φυσικα περιμεναμε ποτε θα ερθει ο ιδιοκτητης,να το ανοιξει εστω για να το δουμε καλυτερα.........
ουτε συζητηση βεβαια αν καποιος απο την τσακαλοπαρεα εκανε βολτα με ενα τετοιο αμαξι,εστω και για 5 λεπτα...........
μπορει να την περιαγραφε για ατελειωτες ωρες..........κοιταζοντας τον ολοι με το στομα ανοιχτο!!!!!!
παρασυρθηκα παλι...........
ωραια χρονια,που δυστηχως τα παιδια μας δεν θα τα ζησουν!!!!!

[michaelp900]

Αν και γεννημενος το 1988 κ οχι μεχρι το 1985 π γραψατε τα εχω ζησει ΟΛΑ!
Και το ποδοσφαιρο σε αλλανες,να πεφτουμε κατω,να τρεχουν τα αιματα και οι δικοι μας να ειναι οκ οχι σαν σημερα ΑΑΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ,ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ Μ ΧΤΥΠΗΣΕ!Πηγαιναμε σε ανηφορες που ηταν μεσα στ χαλικι με τα ποδηλατα και καναμε κοντρες....εκει να δειτε κατι βουτες.Περναμε κατι πλαστικους σωληνες,τους κολλουσαμε με μονοτικη ταινια πανω σε ξυλο και με χαρτια απο περιοδικα καναμε πυραυλακια και πετουσαμε σε μπαλκονια και αν ειμασταν λιγο πιο κακκοι βαζαμε στην ακρη καρφιτσες και πετυχαιναμε γατες.χα0χ0αχ0α0χ0αχ0!
Γυρνουσαμε τα μεσημερια απο το σχολειο και βγαιναμε εξω να παιξουμε μεχρι το βραδυ οπου εβγαιναν οι μαναδες και ψαχνανε τα παιδια τους.
Πηγαιναμε σε αλλανες ξανα και φτιαχναμε σπιτακια και μεσα ραδιωφονο,γαριδακια,κερια και λεγαμε ιστοριες,
Παιζαμε κλεφτες και αστυνομους με χροματιστες μπιλιες αλλα ΠΡΟΣΕΧΑΜΕ που πετυχεναμε και ειχε απειρο γελιο.Περναμε μικρα αυτοκινητα και τα βαζαμε στη κατηφορα να δουμε πιο θα παει πιο γρηγορα,Ειχαμε τις ταπες,τις διαφανες κρυσταλλινες μπιλιες,το χειμονα που ολα ηταν παγος περναμε ξυλα,καρφοναμε πανω 2 αλυσιδες και τσουλουσαμε με τρελλες ταχυτητες....εκει να δειτε drift
ΖΗΣΑΜΕ παιδικα χρονια.Τωρα πια το προγραμμα ειναι γεματο φροντηστηρια στα παιδια,μουσικα οδεια κ σπιτι απο τις 21:00
ΕΜΕΙΣ ομως και φροντηστηρια καναμε και σπουδαζουμε ΑΛΛΑ καναμε κ ολα τα παραπανω και ετσι εχουμε να θυμομαστε με τα παιδια το καθε σημειο της γειτονιας και τι καναμε πριν 10 και 15 χρονια....

[Samaro]

Στεφανάκο, αδιάβαστο σε βρίσκω
Αν θές ένωσέ τα :https://www.bmwfans.gr/forum/showthread.php?t=1687

[munchen]

Αχ ρε Στεφανε τι μας εκανες ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ που για λιγα λεπτα μας εκανες να ονειρευτουμε εποχες που δυστυχως δεν υπαρχουν σημερα.

[E60_Arkadia]

Ωραιος Στεφανε,πολλες αναμνησεις φιλε μου ξυπνησες,παει η αγνοτητα και η ανεμελεια εκεινων των εποχων.

[gant]

Να το κάνεις και να είσαι σίγουρος ότι θα το θέλουν πολλοί από εμάς.

Λοιπόν...συνοπτικά.

Παιδικές εικόνες
Η ποτιστήρα του Δήμου, περνά και καταβρέχει τους χωμάτινους δρόμους.
Μπροστά πετάει το νερό από αριστερά και δεξιά, σχηματίζοντας τα αποκαλούμενα μουστάκια. Από το πίσω μέρος, ο πίδακας σε σχήμα ουράς ψαριού και τρέχοντας εμείς φωνάζουμε άνοιξτο-άνοιξτο, ο οδηγός υπακούει στις επικλήσεις μας και την επόμενη στιγμή γινόμαστε λούτσα, αλλά μας αρέσει και συνεχίζουμε.
Ανά εποχή και περίοδο είχαμε τα παιχνίδια μας. Μπίλιες, οι χωμάτινες 1 δεκάρα η μία, οι γυάλινες (τζιτζιλόνες) ακριβότερες ανάλογα με το μέγεθος.
Η περίοδος της σβούρας, με τα δάκτυλα να φουσκλιάζουν απ το τύλιγμα του σπάγγου, οι χαρταετοί ένα μήνα σχεδόν, όλοι σχεδόν χειροποίητοι με αλευρόκολλα και ξύλινους πήχεις για αντοχή με διάμετρο περίπου 1.5 μέτρα.
Τα καλοκαίρια οι μεγαλύτεροι φτιάχναν φιγούρες του καραγκιόζη και αφού στηνόνταν σεντόνι με κεράκια σε κάποια ευρύχωρη αυλή, είχε και εισιτήριο με 2 δεκάρες η είσοδος.
Περιττό να αναφέρω το ποδόσφαιρο, την τσιλίκα τσομάκα που κατέβαζε τζαμαρίες ολόκληρες, το Αγγλία-Γαλλία και τόσα άλλα.
Αναγνώσματα :
Πρώτος στις προτιμήσεις ο Μικρός Ηρωας, μετά ο υπεράνθρωπος, ο ταρζάν, τα κλασσικά εικονογραφημένα (τα ακριβότερα), ο ζορό και για τους κάπως μεγαλύτερους η μάσκα και το μυστήριο.
Λοιπές ασχολίες:
Αν υπήρχε χαρτσιλίκι, νοικάζαμε ποδήλατα. Τα ερείπια χωρίς φτερα και φρένα και σχισμένη σέλλα, 2δρχ η ώρα, τα καπως καλύτερα 4δρχ κ.ο.κ μέχρι τα 8άρια που ήταν καινούρια με καθρέπτες και ελληνικές σημαιούλες.
Τα ανοιξιάτικα βράδυα, μετά τους κλέφτες και αστυνόμους, επιδρομές για κορόμηλα, καίσια και βερύκοκα. Οι αυλές ήταν γεμάτες από οπωροφόρα.
Ψυχαγωγία:
Yπήρχαν 2 σινεμά στην γειτονιά, ο Φοίνικας που έπαιζε μόνιμα, Ξανθόπουλο και Βούρτση, η τούρκικα και ινδικά. Εμεις προτιμούσαμε τον Αστέρα που έπαιζε καουμπόικα με τον Τζών Γουέην, τον Κερκ Ντάγλκας, τον Οντυ Μόρφυ... που καθάριζαν τους κακούς Ινδιάνους, που έγδερναν ζωντανούς τους αγαθούς και άκακους λευκούς.
Παντοτε 2 έργα και προτίμηση οι Τετάρτες και Παρασκευές που είχε λαικές τμές με 4 δρχ το εισιτήριο.
Τις Κυριακές γήπεδο όπου παρακαλούσαμε τους μεγάλους να μας μπάσουν μέσα σαν παιδιά τους. Ενίοτε ήταν εύκολο, άλλοτε αν ο πορτιέρο ήταν ζόρικος, μετα από 2-3 αποτυχημένες κρούσεις, αλλάζαμε θύρα.

Εφηβεία:
Ο εθνάρχης έχει ήδη εφαρμόσει τον νόμο της αντιπαροχής και με πρώτες την Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, αρχίζει η μπετονοποίηση της χώρας.
Φυσικά οι μετεπειτα του συνέχιζουν και τώρα το παιχνίδι σε πιό βελτιωμένη έκδοση.
Η περισσότερο ψυχαναγκαστική και καταπιεστική περίοδος.
Ούτε παιδί, ούτε ούτε μεγάλος, μια ερμαφρόδιτη κατάσταση
Απ το σπίτι τα γνωστά, που πας, που γυρνάς, δεν διαβάζεις..δεν κάνεις το ένα δεν κάνεις το άλλο.
Τώρα το χαρτσιλίκι γίνεται επιτακτικότερο, αρχίζουμε να καπνίζουμε στα κρυφά. Τα Παλλάς, τα Delice, τα Δήλος, αγοράζονται ρεφενέ.
Τις Κυριακές ψάχνουμε λεφτά για μαθητικό εισιτήριο στο γήπεδο.
Τα βράδυα σκασιαρχείο απ τα Αγγλικά, για να παίξουμε ποδοσφαιράκι, γερανό (που ψάρευε αμερικάνικα τσιγάρα, αν ήσουν τυχερός, με 2δρχ), φλιμπεράκια. Αξεπέραστα εκείνα τα μηχανικά με τον υπέροχο θόρυβο. Μεγάλη αγάπη το γαλλικό μπιλλιάρδο, η καραμπόλα, όχι το ξενέρωτο αμερικάνικο που είναι της μόδας σήμερα. Ευτύχησα να γίνω καλός, έτσι ώστε 8 στις 10 να παίζω τζάμπα γιατί ο χαμένος πλήρωνε την ώρα, με αποτέλεσμα οι φίλοι να με βαφτίσουν teacher!
Παραλίγο θα ξεχνούσα τις γκόμενες.
Τα μόνα μικτά γυμνάσια εκείνη την εποχή ήταν της Τούμπας και της Καλαμαριάς, επόμένως είμασταν οι προνομιούχοι, αν και εκείνη την εποχή με τις ποδιές και τα καλτσάκια ήταν οι περισσότερες παρε την μιά και χτύπα την στην άλλη, κάτι ήταν όμως κι αυτό, έτσι στις παρελάσεις οι υπόλοιποι μας παρακολουθούσαν ζηλόφθονα και ρωτούσαν να μάθουν πως ξεντυνόμαστε την ώρα της γυμναστικής, αν αθλούμαστε μαζί και τέτοια.
Είχαν βέβαια αρχίσει και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, μαζί με την αγωνία της απόρριψης η αμφισβήτησης.
Το ποδόσφαιρο στις αλάνες βέβαια συνεχίζεται ακατάπαυσται, αλλά τώρα πέφτει και στοίχημα πλέον και στα 5 η 6 γκολ βγαίνει ο νικητής. Μπαίνει στην ζωή μας και το μπάσκετ στην αυλή του σχολείου.
Αραιά και που καβαλούσαμε και μηχανάκια. Αξέχαστες οι φλορέττες και τα αθάνατα Ζούνταπ. Πιό σπάνια και τότε ήταν τα horex.

Φοιτητικά χρόνια:
Ξημεροβραδιαζόμαστε στα καφενεία. Τώρα εκτός απ το ποδοσφαιράκι και το μπιλιάρδο, μπήκε στην ζωή μας το τάβλι και η ξερή.
Οι παιδικές και γειτονικές παρέες, ξεθωριάζουν πλέον και νέα πρόσωπα μπαίνουν στην ζωή μας. όλοι μας δημιουργούμε νέες φιλίες, νλεες γνωριμίες. Συχνάζουμε πλέον όλο και πιό πολύ στο κέντρο της πόλης λες και η Τούμπα δεν μας χωράει πιά και την παραχωρούμε στους μικρότερους μας.
Βγαίνουμε στους δρόμους βόλτες να ρίξουμε γκόμενες αλλά 8 στις 10 τρώμε χιλοπίτα.
Συχνάζουμε σε καφετέριες-στέκια και συνήθως πάνε πρώτοι 2-3 που έχουν να παραγγείλουν και κατόπιν με διαφορά δεκαλέπτων φτάνουν ένας ένας και οι υπόλοιποι.
Ξενυχτάμε ασχετα και άσκοπα, νομίζοντας πως κάνουμε κάτι.
Οι olympians, idols, charms, strangers βρίσκονται στα χάι τους.
Η χούντα καλά κρατεί και η χώρα είναι στον γύψο.
Βράδυ παρά βράδυ όλο και κάποιοι ******* μας σταμα τούν για έλεγχο στοιχείων.
Πηγαίνουμε σε κουτουκάκια και με γαύρο και μύδια, σκάνουμε στην ρετσίνα, ακούγοντας Στελλάρα, Μπιθικώτση, Κόκοτα , Νταλάρα. Φεύγουμε κάνοντας οχτάρια.
Πάρτυ ρεφενέ, με χύμα βερμούτ σε πλαστικό κυπελλάκι και αράπικο φυστίκι.
Χορεύεις την γκόμενα μπλούζ με Αdamo, Caterina Casseli, Gianni Morandi κλπ και αν δεχθεί να τη αγκαλιάσεις απ την μέση, τότε είναι σα να την μάμησες κιόλας.
Τα όνειρα μας αγκαλιάζουν όλο τον κόσμο μέχρι που στο τέλος καταπλακώνουν και πνίγουν εμάς τους ίδιους.

Υ.Γ. Η ταξη μου και το πατρικό που παρόλο που πνίγηκε πανταχόθεν στο τσιμέντο, κράτησε μέχρι το 2002, χρονιά που και αυτό τελικά υπέκυψε.

[katsaraios]

Τι μου θυμίζεις τώρα Στέφανε!
Δεν μπορώ να μη σχολιάσω τι θέμα αυτό, γιατί νομίζω πως είμαι ο μεγαλύτερος του φόρουμ, οπότε δικαιωματικά απαιτώ και μιά τιμητική διάκριση κάποτε, χαχαχα!
Μεγαλωμένος στην προσφυγική Τούμπα, με τρεις μόνο ασφαλτοστρωμένους δρόμους, δεκαετία του 50 και 60, σε μια εποχή που όλοι προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν απ τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό.
Θυμάμαι τα δημόσια συσσίτια που πολλά παιδιά πήγαιναν για το μεσημεριανό τους, κρατώντας ένα τσίγγινο πιάτο, τυλιγμένο σε μιά καρό πετσετούλα, δεμένη με κόμπο.
Στη αυλή του σχολίου, η Αμερικάνικη βοήθεια, μοίραζε φέτες γραβιέρας και υφάλμυρο κίτρινο βούτυρο.
Βγάζαμε τα παπούτσια τέτοια εποχή και τα ξαναφορούσαμε τον Σεπτέμβρη.
Τα πέλματα μας αφού τις πρώτες μέρες άνοιγαν φουσκάλες και πληγές, μετά από λίγο γίνονταν σκληρά σαν σόλες.
Δεν υπήργαν adidas, puμa, nike και αερόσολες, μόνο άσπρα πάνινα της "ελβιέλα" και "αλυσίδα". Οι πιό προνομιούχοι φορούσαν μαύρα σταράκια μέχρι τον αστάγαλο, "του μπάσκετ" τα λέγαμε.
Ολοι δε τέτοιες μέρες φορούσαμε τα μπλέ σορτσάκια και τις άσπρες μπλούζες των γυμναστικών επιδείξεων.
Η συγκέντρωση για κλέφτες-αστυνόμους, καμπόυδες-ινδιάνους η μονομαχίες Σπαρτιατών-Αθηναίων με σπαθιά από κάγκελα που ζηλώναμε απ τους φράχτες και ασπίδες από καπάκια τυροτενεκέδων, συνοδεύονταν από μιά παχιά φέτα ψωμι που πάνω της είχε βρεγμένη ζάχαρι, η λάδι με ρήγανη. Οι πιό πλούσιοι είχαν μαρμελάδα βερύκοκο που έφτιαχναν οι μάνες με τους καρπούς των δένδρων που είχαν στις αυλές, η ροδάκινο.
Πατίνια δίτροχα, τρίτροχα με ρουλεμάν, κάθε εμπνεύσης και τεχνολογίας που κατασκευάζονταν στις αυλές.
Για μπάνιο με τα πόδια στο Καραμπουρνάκι, 5 χλμ πήγαινε-έλα, μέσα στο λιοπύρι και να τουλουμιάζουμε στο νερό απ τις βρύσες των δρόμων. Φυσικά νερό δεν υπήρχε στα σπίτια.
Τα μπούτια συγκαμένα απ τον ιδρώτα και την αλμύρα, το ψιλοκουρεμένο κεφάλι πυρωμένο σαν σίδερο.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά μάλλον μας προστάτευε ο Θεός της Ελλάδας.

Σταματώ εδώ, γιατί αν πάρω φόρα, μπορώ να γεμίσω σελίδες.

Υ.Γ. Ισως αργότερα, σκανάρω μερικές φώτο που έχω και να τις ανεβάσω.

Να γινουν οι φωτο καρνταση.

Εγω παλι γεννημα θρεμα Περιστεριωτης -Ανθουπολη μερια,θυμαμαι τα χρονια της ξεφρενης διασκεδασης με μπαλα(κομενα γονατα,χερια, ποδηλατα,πατινια μηχανακια μετα).
Το καλοκαιρι του 80 εριξα τα πρωτα σουτακια στο τσιμεντενιο γηπεδακι του θρυλικου ΓΣΠ με σιδερενιες μπασκετες και χωρις τριποντα χεχεχε,ειχα σειρα και φιλαρακια καποια παιδια που μετα ανεβασανε την ομαδα στην Α' εθνικη τοτε(Κορωνιος) και μετα παιξανε και Εθνικη ομαδα.
Τα αυτοκινητα της εποχης που ηταν φιατακια,λαντα,σεατ,οπελ καντετ ,βαρτμπουνγκ,καμια bmw και μερσεντες σπανια...
Την ασπρομαυρη τηλεοραση με τα 2 κρατικα καναλια και μετα την εγχρωμη του σπιτονυκοκοιρη που ειδα το επικο βραδυ του Σαργκανη στην Δανια το 80...
Τα φιλαρακια κατα γειτονιες και την καθε γειτονια με ομαδα ποδοσφαιρου και αγωνες "μεσα-εξω" σε καθε αλανα της γειτονιας.....
Τα σπιτια με τις αυλες,τα ψιλικατζηδικα,τους 3 σινεμαδες του Περιστεριου ,τα σχολεια στο "καρβουνο" με τα μπουγελα στο τελος καθε χρονιας....
Τα χριστουγεννιατικα καλαντα με πορεια απο το πρωι ως το μεσημερι ως την αλλη ακρη του Μπουρναζιου που ακομα ειχε μονο μια καφετερια...
Και ακομα τα λιγα "κακοφημα "2-3 μερη που ξεραμε και δεν παταγαμε λογω ναρκωτικων ,τωρα απο που να φυλαχτουνε τα παιδια....
Πανε αυτες οι εποχες ,αλλα ορισμενα πραγματα μενουν αναλοιωτα σε επαρχιακες πολεις και χωρια ,μακαρι να μπορουσα να ξεφευγα απο το τερας της αστικης χαωδους ζωης....
Να 'σαι καλα Στεφανε και οποιος τα εζησε σιγουρα η καρδια του σκιρτησε απο νοσταλγια....
Τ

[GEORGE316]

στεφανε,δεν εχεις καθολου αδικο,αυτο το παρατηρω και στο χωριο μου(ενα πολυ μικρο χωριο των σερρων,οπου οι μεγαλοι καθομαστε στη πλατεια (βασικα δε φευγουμε απο τη πλατεια.....)ενω τα μικρα παιζουν δεξια και αριστερα(βοηθαει στο οτι το χωριο ειναι αδιεξοδο.δεν υπαρχει περιπτωση να περασει καποιος και να φυγει χωρις να τον παρουμε μυρωδια...)
εγω μαλιστα,πριν μετακομισω στη καλαμαρια,ειχαμε σχεδια να φευγαμε στη καριδα,η στο ρυσσιο,αλλα μας προλαβαν τα γεγονοτα....χωρισα!!!

[GEORGE316]

τοτε υπηρχαν φιλοι..τους ελεγες φιλους,χωρις βεβαια να κααλαβαινεις τη σημασια..και οι μεγαλοι σου εδιναν να καταλαβεις οτι αυτο το παιδακι ειναι φιλος σου...παιζαμε παιχνιδια ,τζαμι κρυφτο μεχρι τα μεσανυστα τα καλοκαιρια..σπιτακια..αχ αυτα τα σπιτακια...και εκεινη η ντινα ποτε δε με ηθελε για αντρα της...το κυνηγητο....τρεξιμο...οχι αστεια...ο πολεμος με τα παιδια της διπλα γειτονιας...ποιας διπλας?ουτε 50 μετρα πιο δεξια!!!αλλα ο πολεμος πολεμος...το παδοσφαιρο δεν το διεκοπταν αυτοκινητα...αντιθετα εμεις καναμε καταληψη στους δρομους και αν τυχαινε,οταν τυχαινε να περασει κανα αυτοκινητο του λεγαμε ε ρε θειο....μας χαλας το παιχνιδι...χωρις ιχνος βομολοχιας,χωρις ιχνος ειρωνιας....(****** ειπα μπροστα στο πατερα μου στα 24 μου)απο τοτε βεβαια εχω πει και αλλα διαφορα!!!!!
ποδηλατα?χαχα ποδηλατα οι σκεψεις διχως φρενα..και οχι σε αλανες η σε πυλωτες....στο δρομο ...στους ιδιους δρομους που 20 χρονια μετα κυκλοφορω αοκμα..ομως παντα με τα ματια στη πλατη μη πεταχτει κανας παπαρας...
τοτε κατεβαιναμε ολη τη παπαγου χωρις χερια με το ποδηλατο..τωρα που να περασουν εστω και δεκα δευτερα χωρις αυτοκινητο?
αα..εμεις ειχαμε και τηλεοπραση ομως...βλεπαμε καντι καντι,του κουτιου τα παραμυθια,κινεζικα παραμυθια,τζουμαρου,φρουτο πια(αχ),καμπαμαρου,ντοναλντ ,και μπαγκσ μπανυ.παιδικα για παιδια...
αν δεν τελειωνε η καντι καντι η γειτονια δε γεμιζε..κλαμα οταν πεθανε ο αντονυ....κοιμομασταν με τα κλειδια εξω απ την εξωπορτα...και εκει γυρω στα μεσανυχτα,αρχιζαν.....γιωργα κη....χρηστακη....ιορδανη...ντ� �να...νικολετα...σε λιγο λεγαμε εμεις..να κατσουμε λιγο ακομα?