ΦΙΛΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ! ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΑ!--Απολογισμός - Αναπόληση

[Ptboul]

Διαβάστε και αυτό, για τους νεότερους https://donjuan.pblogs.gr/2009/11/dekaetia-80.html

[z3 2.2]

καθε φορα που διαβαζω αυτο το κειμενο χαμογελαω και τα ματια μου ειναι ετοιμα να δακρυσουν.καθε φορα ομως.
θες γιατι ειμαι πολυ δεμενος με το παρελθον μου και το θεωρω κομματι μου?
θες γιατι ειμαι ευσυγκινητος?
θες γιατι τετοιες δυσκολες μερες κατι τετοιες αναμνησεις ειναι σαν "ανασα"?

απο την αλλη θλιβομαι ομως γιατι το παιδι μου δε θα γνωρισει τιποτα απο ολα αυτα...
δεν θα κανει ποδηλατο απο το πρωι μεχρι το βραδυ στα ορια που θα του εχω πει να μην ξεπερασει.....δε θα παιξει κρυφτο....δεν θα ερωτευτει το παιδακι απο την αλλη γειτονια....δε θα βρει μια αλανα να παιξει "πολεμο" η να σκαρφαλωσει σε ενα δεντρο....
ειναι δυνατον???....και ομως ναι....
στο πατρικο μου στα πατησια ημουν η τελευταια γενια (1979) που επαιξε στη γειτονια........πλεον τα παιδια δεν υπαρχουν,εξαφανιστηκαν
θα μου πεις..."θα αφησεις το παιδι σου να παιξει στο δρομο"???
και θα εχεις δικιο.....

[Makman]

Τι όμορφα χρόνια.Γεννημένος το '68, πρόλαβα πολλά απο αυτά.Τότε που η παρέα, απαρτίζοταν απο ΟΛΑ τα παιδιά της γειτονιάς (30 και βάλε), τότε που κυνηγιόμασταν η "απάνω γειτονιά" με την "κάτω γειτονιά", τότε που μοιραζόμασταν τα ΠΑΝΤΑ, και πολλά άλλα.
Ευχαριστώ και εγώ τον θεό, όχι μόνο επειδή τα έζησα, αλλά επειδή μπορούν να το ζήσουν και τα παιδιά μου, έστω και "εν μέρη".Τα βλέπω, να έρχονται οι φίλοι τους-φίλες τους και να χτυπάνε τα κουδούνια για να πάνε για παιχνίδι.Να παίζουν όλα μαζί στο πάρκο, να μοιράζονται τα ποδήλατα, όταν έχει κάποιο χαρτζηλίκι, κερνάει κάποιο άλλο και γενικά μοιράζονται την παιδική τους ηλικία.
Παρασυρόμαστε και εμείς οι γονείς, και αργά το απόγευμα (όταν μπορούμε), κάνουμε το δικό μας "πηγαδάκι" χαζεύοντάς τα.
Και ξέρετε πιο είναι το πιο δημοφιλές θέμα συζήτησης ?????

Το παρελθόν παιδιά !!!!! Το πώς περνάγαμε εμείς στην ηλικία τους. !!!!!!


Σημ. Εχθές ο γιός μου, μου ζήτησε,για πρώτη φορά, να πάει για μπιλιάρδο (!!!!!) με 2 φίλους του (τα ξέρω καλά τα παιδιά).Είναι 13χρονα και τα 3.
Του το ξέκοψα, ότι δεν πρόκειται να πάνε μόνοι τους.Τους υποσχέθηκα όμως (σε συννενόηση και με τους άλλους γονείς) ότι εάν δεν δουλεύω, θα τα πάω εγώ....έτσι για να θυμηθώ τα "παλιά".

Ασχετο....ξέρετε τι απάντηση πήρα ??? "Σε ευχαριστώ μπαμπά, αλλά πρόσεχε μην σκίσεις καμμιά τσόχα ε?"

[nikos ///M]

μπραβο στεφανε !
πολυ ωραια χρονια που δεν προκειται να ξαναγυρισουν!
κριμα που οι νεοτερες γενιες δεν μπορουν να ζησουν αυτα που ζησαμε εμεις!

[Nick bmwlover]

Εγω ο 86αρης πιανομαι?!

[Dathanaso]

Οντως με εκανες να αναπολησω.....

[Stefanos_Cool]

απο την αλλη θλιβομαι ομως γιατι το παιδι μου δε θα γνωρισει τιποτα απο ολα αυτα...
δεν θα κανει ποδηλατο απο το πρωι μεχρι το βραδυ στα ορια που θα του εχω πει να μην ξεπερασει.....δε θα παιξει κρυφτο....δεν θα ερωτευτει το παιδακι απο την αλλη γειτονια....δε θα βρει μια αλανα να παιξει "πολεμο" η να σκαρφαλωσει σε ενα δεντρο....
ειναι δυνατον???....και ομως ναι....

Δημήτρη είναι στο χέρι σου (μας) να το αλλάξεις, πίστεψέ με!

Εδώ και 10 χρόνια ζω πλέον στο Κρυονέρι, το παιδί μου μπορεί και παίζει όπως έπαιζα κι εγώ τότε στο Χολαργό, στον όμορφο Χολαργό με τις μονοκατοικίες τα άδεια οικόπεδα ... τους ήσυχους δρόμους... Μπορεί και περπατάει σε ήσυχους δρόμους που δεν έχει αυτοκίνητα (όλο το κομμάτι από Βαρυμπόμπη μέχρι Κρυονέρι, μέσα στο πράσινο...ένας παράδεισος), μπορεί και παίζει με τις φίλες της στις αλάνες και όλα αυτά τα όμορφα που δεν θα μπορούσε να κάνει σε κάποιο προάστιο πιο κεντρικό. Θα μου πεις και εκεί που μένεις θα γίνει κάποια στιγμή Κυψέλη, ναι το ξέρω ... αλλά πριν γίνει θα φροντίσω να βρω ένα μέρος ακόμη πιο έξω για να μπορέσω να ζήσω σαν άνθρωπος και να μεγαλώσω το παιδί μου (παιδιά μου αν μου δώσει κι άλλο ο Θεός) όπως μεγάλωσα κι εγώ ή έστω όσο είναι δυνατό αυτό να γίνει στην "σύγχρονη" εποχή που ζούμε.

Όλα γίνονται αρκεί να το θέλουμε!

Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε ΟΛΑ.

[stef_E46m3cabrio]

Τώρα τα παιδιά πρέπει να είναι ανταγωνιστικά, φορτωμένα με εφόδια για να είναι έτοιμα για τις 'αγορές'. Βρε δε πάνε να και οι αγορές και οι ''καριέρες''. Μια ζωή γελοιότητες αυτή η ανθρωπότητα. Μια ζωή ''με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί''. Υπάρχει κανένας λόγος για όλα αυτά?

Όντως περάσαμε πολύ ωραία σχετικά με την καινούρια γενιά. Τώρα όλα στη ζωή των παιδιών είναι υπολογισμένα σαν μηχανήματα σε εργοστάσιο, πότε θα διαβάσει, πότε θα πάει για μάθημα, τι θα κάνει στη ζωή του, πως θα φερθεί, πότε θα γελάσει, πότε θα κλάψει. Και αυτό δυστυχώς δημιουργεί ανθρώπους χωρίς προσωπικότητα, πράγμα που παρατηρεί κανείς σε πολλά εικοσάχρονα (όχι σε όλα). Δεν υπάρχει πρωτοβουλία, δεν υπάρχει αυθορμητισμός. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν βιώματα.

Και φανταστείτε ότι όλα αυτά τα λέει ένας μηχανικός που έχει μάθει επαγγελματικά τουλάχιστον να τα βλέπει όλα τετράγωνα και δυαδικά

[deepBLUE]

χμμμ...πριν λίγο μου το έστειλε ένας φίλος και μου έφτιαξε τη μέρα, είπα να το μοιραστώ μαζί σας μιας και εδώ υπάρχουν αρκετοί "παλιοί".

Ναι, η αλήθεια είναι ότι μεγαλώσαμε έτσι όπως περιγράφει ο συντάκτης του κειμένου, μακάρι να μπορούσα να δω στο παιδί μου έστω και το 1/3 από αυτά, θα ήμουν ευτυχισμένος...

Καλή συνέχεια σε αυτό το ταξίδι του χρόνου σε όλους όσους το έζησαν ...

Παλιοι...?
Τι παλιοι που τους ειδες?
Παλιοι ειναι ο Φανης ο Στρατος ο BILL o Snoo ..εγω εσυ ο Νινο ο Σαμαρο ο ΤαμΤαμ ειμαστε στο ανθος της εφηβιας μας !!!
Κατσε ρε Στεφανε ακομα δε κλεισαμε τα 23 πλακα μας κανεις?
Πριν λιγο καιρο δεν εκλεισες τα 22 εγω το Σεπτεμβρη τα 23...εεεχουυμε ακοοομα δροοομοο.. !!!

[z3 2.2]

Δημήτρη είναι στο χέρι σου (μας) να το αλλάξεις, πίστεψέ με!

Εδώ και 10 χρόνια ζω πλέον στο Κρυονέρι, το παιδί μου μπορεί και παίζει όπως έπαιζα κι εγώ τότε στο Χολαργό, στον όμορφο Χολαργό με τις μονοκατοικίες τα άδεια οικόπεδα ... τους ήσυχους δρόμους... Μπορεί και περπατάει σε ήσυχους δρόμους που δεν έχει αυτοκίνητα (όλο το κομμάτι από Βαρυμπόμπη μέχρι Κρυονέρι, μέσα στο πράσινο...ένας παράδεισος), μπορεί και παίζει με τις φίλες της στις αλάνες και όλα αυτά τα όμορφα που δεν θα μπορούσε να κάνει σε κάποιο προάστιο πιο κεντρικό. Θα μου πεις και εκεί που μένεις θα γίνει κάποια στιγμή Κυψέλη, ναι το ξέρω ... αλλά πριν γίνει θα φροντίσω να βρω ένα μέρος ακόμη πιο έξω για να μπορέσω να ζήσω σαν άνθρωπος και να μεγαλώσω το παιδί μου (παιδιά μου αν μου δώσει κι άλλο ο Θεός) όπως μεγάλωσα κι εγώ ή έστω όσο είναι δυνατό αυτό να γίνει στην "σύγχρονη" εποχή που ζούμε.

Όλα γίνονται αρκεί να το θέλουμε!

Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε ΟΛΑ.

Δεν θα μπορουσες να εισαι πιο σωστος!!!
Πολλες φορες ομως οι δυσκολιες ειναι περισσοτερες απο οτι ηταν πριν απο 10 χρονια...ας ελπισουμε σε ενα καλυτερο αυριο! Οπως και να ειναι αυτο το "καλυτερο"