Αρχικό μήνυμα απο
Stathis
γενικα δεν γινονται συγκρισεις διοτι οι εποχες ειναι διαφορετικες...
για παραδειγμα προσωπικα θεωρω τον χεϊλγουντ μεγαλυτερο αναβατη απο τον αγκο.
ο αριθμος των πρωταθληματων δεν ειναι το μονο κριτηριο για οσους παρακολουθουν και αναλυουν ολα τα στοιχεια. και πολυ περισσοτερο γι αυτους που εζησαν τις εποχες εκεινες.
π.χ. ο mike the bike κερδισε κατα κρατος τον αγκο οσο ετρεχαν μαζι.
μετα, με την αποχωρηση της χοντα απο τα gp (με την αλλαγη των κανονισμων και την απαγορευση των πολυκυλινδρων τετραχρονων στα τελη της δεκαετιας του '60), προσπαθησε να κανει καριερα στην F1.
απο την αλλη στις δεκαετιες 80-90, δεν ξερουμε τι θα εκανε ο βαλεντινο απεναντι σε ρομπερτς, σπενσερ, λωσον, σβαντς, ρεϊνι, ντουχαν, γκαρντνερ, κοζινσκι...
εκεινα τα χρονια, ηταν για μενα τα καλυτερα των gp διοτι συναντηθηκαν πολλες και μεγαλες αγωνιστικες προσωπικοτητες.
επισης διαφορετικη ηταν και στο παρελθον η πορεια που ακολουθουσαν οι πρωταθλητες.
οι αμερικανοι και αυστραλοι, ερχονταν στο παγκοσμιο αρκετα αργα, κοντα στα 30 τους, εχοντας ετσι μετρημενες καλες σαιζον.
αυτο συνεβαινε, διοτι για να οδηγησεις 500αρι διχρονο, επρεπε να εχεις εκτος απο καποια χερια, και καποια εμπειρια.
αντιθετα, τωρα οι μοτοσικλετες αλλαξαν στυλ, μπορουν πιο πολλοι να τις πανε γρηγορα, τα ηλεκτρονικα βοηθανε πιτσιρικαδες 20 ετων να ανοιγουν ολο το γκαζι.
πλεον για να φθασει καποιος απο τα 125 στα motogp, χρειαζεται αν ειναι καλος 2-3 χρονια.
παλιοτερα ηθελε τουλαχιστον 10 και δεν ηταν και σιγουρο οτι θα τα καταφερει.
γι αυτο ειχαμε κλασσικους 125 αρηδες με πολλα πρωταθληματα (π.χ. ασπαρ) και 250 αρηδες (τονι μανγκ, καρλος λαβαντο κλπ) πηραν πρωταθληματα αλλα δεν ανεβηκαν κατηγοριες.
Απάντηση με παράθεση
