Κατ' αρχάς, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν συντρέχει περίπτωση εξάλειψης αξιόποινου. Το δικαστήριο έκρινε, σε ό,τι αφορά την πράξη της νόθευσης, κατά πλειοψηφία, ότι ο πρώην υπουργός είναι ένοχος για το αδίκημα της νόθευσης σε βαθμό πλημμελήματος.
Αντίθετα, τρία μέλη του δικαστηρίου, που αποτέλεσαν τη μειοψηφία, είχαν την άποψη ότι πρέπει να κριθεί ένοχος για το συγκεκριμένο αδίκημα σε βαθμό κακουργήματος.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, με την πράξη της νόθευσης ο πρώην υπουργός είχε σκοπό να διαφυλάξει την πολιτική του υπόσταση. Αντίθετα, κατά τη γνώμη της μειοψηφίας, ο κατηγορούμενος θα έπρεπε να κηρυχθεί αθώος, διότι υπάρχουν αμφιβολίες για τον αν τέλεσε την πράξη της νόθευσης.
Αντίθετα, το δικαστήριο κήρυξε αθώο τον κατηγορούμενο για τη δεύτερη πράξη -αυτή της απόπειρας απιστίας.
Η υπεράσπιση του κατηγορουμένου ζήτησε από το δικαστήριο να του αναγνωρίσει το ελαφρυντικό του πρότερου εντίμου βίου.
Λαμβάνοντας το λόγο, η εισαγγελέας του δικαστηρίου τόνισε ότι ο κατηγορούμενος πρώην υπουργός -πρόσωπο με περγαμηνές και προσόντα, όπως είπε- δεν δικαιούται το συγκεκριμένο ελαφρυντικό.
Και αυτό επειδή, όπως είπε η εισαγγελέας, είχε ακριβώς αυτές τις περγαμηνές, «γιατί είναι ευφυής, δεν θα έπρεπε να βάλει αυτή τη χώρα σε αυτή την περιπέτεια».
Η εισαγγελέας είπε: «Αυτή η δίκη δεν είναι δίκη του κ. Παπαπακωνσταντίνου. Είναι μια δίκη για τον ελληνικό λαό, τον οποίο ευτέλισε και διέσυρε και κόστισε πολλά εκατομμύρια. Ακριβώς γιατί έχει αυτά τα προσόντα, γι' αυτό δεν δικαιούται το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου».