καπως ετσι τελειωνει το βραδυ και ερχεται 4και τα ξημερωματα εχωντας ενα ποτηρι κοκκινο κρασι και μερικες σκεψεις να γυριζουν!
Ακομα προσπαθω να βγαλω νοημα....ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
οι έρωτες για να τελειώνουν,
η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο
κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,
μονάχα όποιος τα διψάει όλα
...μπορεί να με προφτάσει,
ό,τι ζήσαμε
...χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
...τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τΆ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
…όσα δε ζήσαμε…………αυτά μας ανήκουν…!!!
Απάντηση με παράθεση