ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΛΩΡΙΔΑ

[Nino]

του Γ Ν.Πολιτη


Το πρωτο αληθινα δικο μου αυτοκινητο ηταν μια παλια μπερλινα με μονο δυο ελαττωματα.Ειχε ένα μικρο σκισιμο στο καθισμα και η βαση του προσκεφαλου του οδηγου ειχε σπασει (δεν μπορουσε να σταθει ισια όταν δοκιμαζα να το ανεβασω στο επιθυμητο υψος).
Η επισκευη ηταν σχετικα απλη,όμως διαφοροι ειδημονες με ειχαν παραμυθιασει ότι χρειαζεται ενας αληθινος γνωστης για να την φερει σε περας.Με εστειλαν λοιπον στο μαστρο ταδε με το κλασικο<< θα πας από εμενα>> που λεγεται με τονο τετοιο λες και ο τεχνιτης ασχολειται μονο με οσους πελατες στελνει ο συγκεκριμενος.
Πηγα εκει ο μπαρμπας ειχε μεσα κατι E type κατι Austin Healey,ψαρωσα, ουτε εικοσι δεν ημουν, φυσικα δεν θυμοταν το οονμα αυτου που με εστειλνε.Ειδε το καθισμα.
-Δυσκολη ζημια, αλλα θα τη φτιαξουμε ειπε με στομφο.
-Ποσο κανει ρωτησα διστακτικα.
Ο μπαρμπας τιναχτηκε σαν να ειχε χωσει τα δαχτυλα του στη πριζα,λες και του ειχα βρισει τη μανα η κατι τετοιο.
-Που να ξερω αγορι μου;
Εχοντας αφοπλιστει από την ειλικρινεια, εφυγα χωρις απαντηση στο κρισιμο ερωτημα.
Πεντε μερες χρειαστηκε ο Ρεμπραντ της Βελονας για να επιδιορθωσει το σκισιμο.
Ζητησε μια εξωφρενικη αμοιβη, το ακριβες αντιτιμο της οποιας ευτυχως εχω διαγραψει από το νου μου.
Ηθελε και μια χαρη, να τον πεταξω πιο κατω να παρει κατι από ένα φιλο του.
Το πιο κατω ηταν η απαντηση Πετραλωνα-Νεος Κοσμος, τον πηγα, τον περιμενα μια ωρα να τελειωσει, μου φορτωσε κατι πατσαβουρια στο πορτπαγκαζ και τον ξαναγυρισα πισω. Τοτε προσεξα ότι η δεξια πορτα μου ειχε ένα βουλιαγμα και μια μεγαλη γρατζουνια. Σε μια απιστευτη επιδειξη αστικης ανατροφης ντραπηκα να το πω στον μπαρμπα. Εκανα τη σκεψη ότι αν ηξερε τι ειχε συμβει θα μου το ελεγε μονος του, μπορει κιολας να το εφτιαχνε και μονος του για να μη το δω και στεναχωρηθω. Αρα για να μη μου το πει, δεν θα το ηξερε, οποτε αν του το ελεγα θα νομιζε ότι του ελεγα ψεματα. Το καημενο το γεροντακι πιθανως θα μου εδινε και λεφτα για να το φτιαξω παροτι θα νομιζε ότι τον κλεβω. Τι να εκανα; Να του στερουσα το μεροκαματο;
Ηταν μια τυπικη εκδηλωση της νεανικης ιδεοληψιας η οποια βλεπει κάθε μαστορα ως συνοδοιπορο που μετεχει στην ιδια κοσμοαντιληψη, κατανοει, βοηθαει τη Μεγαλη ιδεα της αυτοκινησης. Κι εγω, μεγαλοθυμος και συμπονετικος, τον λυπηθηκα, δεν ειπα λεξη, πηρα το σημαδεμενο μου αυτοκινητο κι εφυγα.
Στο φαναρι δοκιμασα να σηκωσω το προσκεφαλο. Εκανε ένα κρικ και εγειρε στην προ της επισκευης θεση. Γυρισα να δω τι ειχε συμβει. Στο σημειο που υπηρχε το προβλημα, ο καλλιτεχνης ειχε κοντραρει την πλαστικη βαση με ένα σπιρτοξυλο. Όπως ηταν φυσικο το σπιρτοξυλο εσπασε και ετσι το προσκεφαλο βρεθηκε στην ιδια κατασταση με πριν. Ειχε απλως ένα θρυμματισμενο σπιρτοξυλο στη βαση του. Κι εγω ειχα μια πορτα για βαψιμο.
Τοτε εκανα την πρωτη μου επισκεψη σε μπογιατζη. Ελεγξε τη ζημια, μεθαυριο θα είναι ετοιμο με διαβεβαιωσε, εδωσε και μια ενδεικτικη τιμη, η υποθεση πηγαινε μια χαρα. Του ειπα τον κωδικο του χρωματος, 152 της Glassurit, μη και δεν ηταν τελειο και εχανε η Βενετια βελονι από την αντιθεση, κι εφυγα.
Όταν πηγα να παρω το αυτοκινητο η πορτα ηταν μια χαρα. Όμως ένα μπουκαλι μπυρα, δυο ποτηρια και μια λαδοκολλα με σουβλακια ηταν εγκατεστημενα πανω στο καπο μου. Ο φαναρτζης και οι φιλοι του εκαναν μπαρμπεκιου στην αντικα μου.
Ειπα να μην το κανω θεμα, η γνωστη ηλιθιοτης της ηλικιας. Εφυγα, δεν προλαβα να κανω ένα χιλιομετρο και το αυτοκινητο αρχισε να μπερδευει. Το οργανο της βενζινης εδειχνε μηδεν. Ηξερα όμως ότι ειχα βενζινη, μαλλον θα ειχε κολλησει ο δεικτης, το παθαινε συχνα αυτό. Το χτυπησα με το δαχτυλο μου για να ξεκολλησει. Δεν κουνηθηκε , το μοτερ συνεχισε να μπερδευει και να πνιγεται μεχρι που εσβησε.
Προφανως ο καλος αυτος ανθρωπος η ειχε περασει τη νυχτα κανοντας παντες με το αυτοκινητο μου η στην καλυτερη περιπτωση ειχε απλως κλεψει τη βενζινη μου.
Εσπρωξα το αυτοκινητο σε μιαν ακρη και αρχισα το περπατημα για το βενζιναδικο.
Περασαν εικοσι λεπτα μεχρι να φτασω σε ένα πρατηριο,ο βενζινας ηταν χοντρος,βρωμερος και φορουσε ένα τριμμενο μπλουζακι που ειχε ζωγραφισμενο πανω του ένα γερμανικο κλειδι,μια πενσα κι από κατω ελεγε if it works donΆt fix it. Αν δουλευει μη το φτιαχνεις.
Εκτοτε εκανα αυτό το μοτο σημαια μου.
Αν κατι δουλευει αλλα απλως δεν δουλευει τελεια,αστο όπως είναι. Είναι βεβαιο ότι ο τεχνιτης που θα ασχοληθει με το προβλημα, ασχετως αν θα το λυσει ή όχι, θα προξενησει μια νεα ζημια, η οποια θα είναι κατά τεκμηριο πιο δυσκολη,πιο επιτακτικη και πιο ακριβη από την προηγουμενη για να επισκευαστει.


Δεκ. 2002


υγ.
Αφιερωμενο σε εναν εξαιρετο ανθρωπο που συνηθιζε και συνεχιζει να λεει
ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΙΡΑΖΟΥΜΕ