Tο συγκεκριμένο Miura S το είχα πετύχει από κοντά πριν περίπου 15 χρόνια. Το είχα δει στη βιτρίνα ενεχυροδανειστηρίου/μάντρας αυτοκινήτων επί της οδου Αχαρνών στο ύψος της Νέας Χαλκηδόνας. Φυσικά τότε δεν γνώριζα καν την ιστορία του εν λόγω αυτοκινήτου και τους περιβόητους ιδιοκτήτες του, απλά είδα μία καφέ Miura (που στην Ελλάδα δεν βλέπεις ούτε ζωγραφιστή) και, όντας πιτσιρικάς, δεν αντιστάθηκα να μπω στο ενεχυροδανειστήριο και να περιεργαστώ το σπάνιο αυτοκίνητο. Εντύπωση μου είχε κάνει το πόσο παραμελημένο και σε άσχημη κατάσταση ήταν το αυτοκίνητο: παντού ξεφλουδίσματα, σκουργιές και χτυπήματα. Το καφέ χρώμα του ήταν άλλο ένα ιδιόμορφο στοιχείο που με έκανε να απορήσω σχετικά με το λόγο που κάποιος χαράμισε μία Miura σε αυτό το άθλιο χρώμα, όταν το κίτρινο, κόκκινο, λευκό του ταιριάζουν γάντι. Με τον καταστηματάρχη ανταλλάξαμε δύο κουβέντες, όπως είναι φυσικό δεν είχε καμία όρεξη να ασχλοληθεί με ένα 15χρονο. Τον ρώτησα πόσο το πουλάει, η απάντηση ήταν "3 εκατομμύρια δρχ.", και στη συνέχεια τον ρώτησα εάν το αμάξι δουλεύει, και η απάντηση ήταν πως έχει "κάποια προβληματάκια".
Φυσικά τα 3 εκ. δρχ. μου είχαν φανεί αστείο έως απίστευτο ποσό, και δεν ξέρω αν έστεκε καν η απάντηση του τύπου, αφού από τότε ήξερα πως στο εξωτερικό Miura στην πένα έπαιζαν στα 40 με 50 εκ. δρχ. Τότε, έδωσα μόνος μου την απάντηση στον εαυτό μου πως λογικά η τιμή είναι τόσο χαμηλή διότι το κόστος του να κάνεις αυτό το ερείπιο μία σωστή lambo θα πρέπει να είναι υπέρογκο.
Αυτή ήταν η μικρή επαφή μου με τη θρυλική Μiura του Ωνάση. Οπότε αυτά που λένε τα δημοσιεύματα πως το αμάξι έμεινε περίπου 30 χρόνια στο γκαράζ του Χίλτον μάλλον δεν ισχύουν. Το αμάξι έκανε και ένα μικρό διάλλειμα στο ενεχυροδανειστήριο όπου προφανώς ο Κοκο το είχε παραχωρήσει. Το μόνο σίγουρο είναι πως εάν τότε όντως το έδιναν για 3 εκ. δρχ. θα έπρεπε να το είχα αγοράσει...
Απάντηση με παράθεση
Αρχικό μήνυμα απο EVERGET
^1000000000000000
-
