Ας μου επιτρέψεις μία πιο ρομαντική θεώρηση των πραγμάτων.
Τα συγκεκριμένα (όπως βεβαίως και άλλα) supercars αποπνέουν (τουλάχιστον για μένα) μία αύρα,που όσα χρόνια κι αν περάσουν, παραμένει ανεξίτηλη. Το γεγονός ότι διασώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου (και ιδίως εάν διατηρήθηκαν σε stock μορφή), στα μάτια ενός petrolhead, τους προσδίδει μία υπεραξία σπανιότητας και συλλεκτικότητας.
Με το συγκεκριμένο Supra, η Toyota έδειξε (επιτέλους) τις ικανότητες που είχε να κάνει πολλά βήματα παραπάνω από τα (αθάνατα) Starlet και Corolla της εποχής.
Σε κάθε περίπτωση, η αυτοκίνηση έχει ιστορία και μία διαχρονική πορεία, που την καθοδηγεί στο παρόν και το μέλλον.
Το αυτοκίνητο δεν είναι (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) πλυντήριο ή ψυγείο, που μόλις βγει το καινούριο μοντέλο το αλλάζεις και παύεις να ασχολείσαι με το προηγούμενο.
Φιλικά.










