Μια φορα και εναν καιρο...

[S8N]

Σωτήριον έτος 1997, κάπου στα μέσα προς τέλη Ιουλίου. Κάθομαι με το μαγιό στο σκαμπώ του bar του ξενοδοχείου, γυμνός από τη μέση και πάνω, βρεγμένος και ξυπόλυτος. Κάτι τέτοιο θα ήταν κανονικά απαγορευμένο δια ροπάλου σε 5άστερο και βάλε resort, αλλά εδώ συγχωρείται γιατί το bar βρίσκεται στη μέση της μεγέθους λιμνοθάλασσας πισίνας του ξενοδοχείου. Πίνω ένα Singapore Sling. Φλώρικο ποτό, αλλά δεν είμαι βγαλμένος κι από μυθιστόρημα του Ίαν Φλέμινγκ για να κρατάω Μαρτίνι. Αν η ζέστη είναι αφόρητη, η υγρασία είναι απλώς εφιαλτική καθώς πρόκειται για περίοδο μουσώνων στη Νοτιοανατολική Ασία. Τι ζητάω όμως εκεί? Ας πάρουμε τα πράγματα απΆ την αρχή.

Έχω μόλις ολοκληρώσει το τρίτο έτος σπουδών και χρωστάω 2 μαθήματα για Σεπτέμβρη. 2 μαθήματα δεν είναι τίποτα για τον Σπάρο, είναι όμως καταστροφή για μένα. Ο λόγος που έφτασα σΆ αυτό το σημείο δεν ήταν άλλος από μια γυναίκα. Στο έτος μου υπήρχαν κλίκες κι εγώ ανήκα σΆ εκείνη των σπασίκλων. Όλη μου η ζωή ήταν η σχολή μου, το αυτοκίνητό μου και το PC μου. Θυμάστε κάτι πάρτυ όπου είναι καλεσμένο όλο το έτος? Ψέμματα. Όλο το έτος εκτός από εμάς. Κανείς στην παρέα μου δεν είχε σχέση. Παίζει μάλιστα να ήταν κι όλοι παρθένοι. Όλοι εκτός από μένα κι έναν Λαρισαίο, γιατί τον προηγούμενο χειμώνα ανακαλύψαμε ότι το πουλί δεν είναι μόνο για κατούρημα και πήραμε σβάρνα μερικούς οίκους στο κέντρο. Η φετινή χρονιά όμως ήταν αναπάντεχη. Ξεπέρασα τη φάση του sex και είχα ανάγκη από σχέση. Κι έτσι μ@λακοερωτεύτηκα κάποια που δεν το άξιζε. Έφτιαξα το λουκ μου, έχασα 20 κιλά, γυμνάστηκα, το έπαιξα μυστήριος τύπος και τελικά έφαγα τη χυλόπιτα του αιώνα. Πέρασα μια δύσκολη άνοιξη αλλά μόλις μπήκε το καλοκαίρι άλλαξα ψυχολογία. Ευχήθηκα τα περαστικά μου στον παλιό έρωτά μου α λα Τσαλίκης και αποφάσισα από θύμα να γίνω θύτης. Οι γονείς του καλύτερού μου φίλου και μετέπειτα κουμπάρου μου θα πήγαιναν ταξίδι στη Νοτιοανατολική Ασία για να γιορτάσουν την επέτειό τους. Μαζί θα πήγαινε και ο κολλητός μου. Είχα βρεθεί κι εγώ παλαιότερα με τους δικούς μου γονείς εκεί. Ο πατέρας μου, αντιλαμβανόμενος ότι περνάω κάποια φάση, προσφέρθηκε να μου πληρώσει το εισιτήριο ως δώρο διότι είχα περάσει όλα τα μαθήματα… Του είπα ότι και καλά θα έδινα δύο για βελτίωση το Φθινόπωρο. Φίμωσα τις τύψεις μου σκεπτόμενος ότι δεν ήταν ακριβώς ψέμα από τη στιγμή που θα βελτίωνα έναν άσσο κι ένα τεσσάρι. Δέχτηκα και τον ευχαρίστησα. Κάπως έτσι βρέθηκα στο Nusa Dua Beach Hotel and Spa να πίνω ποτό μέσα στην πισίνα.

Οι μέρες είχαν περάσει ευχάριστα ταϊζοντας μαϊμούδες σε δάση και επισκεπτόμενοι ναούς με Βούδες σε κάθε πιθανή στάση κι από κάθε πιθανό υλικό. Τη μέρα αυτή το πρόγραμμα έλεγε επίσκεψη σε ένα χωριό στο Σουλαγέσι. Το θυμάμαι απΆ την προηγούμενη φορά που είχα πάει. Μιλάμε για ένα χωριό στους πρόποδες ενός ηφαιστείου όπου ημίγυμνοι ιθαγενείς κρεμούν τους νεκρούς σε ξύλινα φέρετρα από τα δέντρα μέχρι να πέσει το κοφίνι κάτω και να βγει από μέσα ο tarman, πεινασμένος για μυαλά. Έλεος.

Αφού τους είπα ότι δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να κάνω ένα πολύωρο κουραστικό ταξίδι με τα υποτυπώδη πούλμαν τους για να δω σάπια κουφάρια, προφασίστηκα πως θα επισκεφτώ την πόλη για να πάρω σουβενίρ. Η αλήθεια είναι ότι την προηγούμενη νύχτα άκουσα στον κτηνώδη μπουφέ του ξενοδοχείου τον ξεναγό του γκρουπ να σχολιάζει κάτι Άγγλαρες που κυκλοφορούσαν με ασιάτισσες στους διαδρόμους. Προφανώς στη ρεσεψιόν υπήρχε ειδικό βιβλίο συνοδών προς ενοικίαση. Δεν ξέρω αν ήταν αυτό που ξύπνησε τη λίμπιντό μου ή αν είχε κάποιο καρύκευμα η κόμπρα που μου σέρβιραν, αλλά είπα να σβήσω επιτέλους ένα από τα 2,5 εκατομμύρια πράγματα της λίστας όσων πρέπει να κάνω πριν αποδημήσω εις Κύριον και το οποίο δεν ήταν άλλο από το να πάω με μια Ασιάτισσα. Αν έμοιαζε και με τη Λούσυ Λου, ακόμα καλύτερα.

Πήρα λοιπόν βαθειά ανάσα, κολύμπησα μέχρι την άκρη, σκουπίστηκα, πήγα στο δωμάτιο, έκανα μπάνιο, ντύθηκα και κατέβηκα στη ρεσεψιόν. Εκεί, ένας τύπος σα μογγόλος κατάλαβε ότι με τη λέξη έσκορτ δεν εννοούσα το νέο μοντέλο της Ford και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω σε ένα γραφείο. Έβγαλε ένα άλμπουμ και μου είπε να διαλέξω. Του λέω πως θέλω για καμιά ώρα max, και μου βγάζει άλλο άλμπουμ. Τον ρωτάω πόσο, μου λέει 100 δολάρια, του ζητάω έκπτωση γιατί είμαι φοιτητής και τελικά συμφωνούμε στα 80 προπληρωτέα. Ξεφυλλίζω το άλμπουμ με τις ολόσωμες και σταματώ σε μια με κοντό μαλλί α λα Μπριγκίτε Νίλσεν και τίγκα στη σιλικόνη. ΅This oneΆ, του λέω, σηκώνει το τηλέφωνο, κάποια χαζογελάκια πέσανε, περίμενα, περίμενα, περίμενα, μου λέει εν τέλει σε μισή ώρα αλλά θα πληρώσω το ταξί. Τα ταξί είναι πάμφθηνα στο Μπαλί οπότε δέχτηκα. Του σκάω το μαρούλι, του λέω τον αριθμό του δωματίου κι έφυγα χοροπηδώντας σαν παιδάκι που του πήραν παγωτό και μπαλόνι στο πάρκο.

Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και χτύπησε το τηλέφωνο του δωματίου. Ο μογγόλος με ειδοποίησε ότι η καλεσμένη μου έφτασε. Λίγα λεπτά αργότερα χτύπησε και η πόρτα. Είχα ήδη αρχίσει να πρεσάρω αίμα προς τα κάτω. Ανοίγω και βλέπω την ασιάτισσα ιέρεια της Αφροδίτης ντυμένη με μαύρο μίνι βραδυνό φόρεμα. Ήταν σχετικά ψηλή, ενώ το φουσκωμένο μπούστο της με δυσκολία χωρούσε εκεί μέσα. Θα είχα τελειώσει πάνω μου αλλά άρχισα να σκέπτομαι τη Μηχανική των Ρευστών που χρωστούσα και μου έπεσε. Αφού μου ευχήθηκε σελαμάτ παγκί που σημαίνει καλό απόγευμα στη γλώσσα της, πέρασε μέσα, άφησε την τσάντα της, μου έπιασε το πρόσωπο με τα δυο της χέρια και μου άρχισε ένα γλωσσόφιλο που με έκανε να ζαλιστώ. Της χουφτώνω το στήθος που ήταν σκληρό σαν μπετόν αρμέ. Βγάζει τα χέρια της από το πρόσωπό μου και αρχίζει να μου ξεκουμπώνει το παντελόνι. Τότε της μόδας ήταν τα unlimited που είχαν κουμπιά αντί για φερμουάρ. Κατεβάζει και το μποξεράκι, πιάνει κάτι από την τσάντα της και μου βάζει τις απαραίτητες προφυλάξεις … με το στόμα. Αν είσαι μοντερέιτορ και διαβάζεις, δε θα γίνει πολύ πιο αισχρό στη συνέχεια, ηρέμησε. Αν είσαι αντμινιστρέιτορ, κάνε καλύτερα μπαν στη γυναίκα μου μην έχουμε άλλα. Κάπου εκεί που λέτε παύει να δουλεύει η ιστορία με τη Μηχανική των Ρευστών κι άρχισα να σκέφτομαι άλλα άσχετα όπως το αν θα πέσει η μπαταρία του αυτοκινήτου δυο βδομάδες ακίνητο, τη μάνα μου να σφουγγαρίζει, τον πατέρα μου να κλαδεύει τα δέντρα κι άλλα τέτοια. Τελικά τα κατάφερα μόνο όταν στο επόμενο φιλί αντελήφθην μια γεύση προφυλακτικού που με ξενέρωσε λίγο. Εν πάση περιπτώσει, Ξαπλώνω στην άκρη του κρεβατιού και την τραβάω πάνω μου ντυμένη όπως ήταν. Όσο τρίβει το μπούστο της στα μούτρα μου βάζω τα χέρια μου κάτω από το μίνι στους γλουτούς κι αρχίζω να θωπεύω ώσπου αντιλαμβάνομαι πως η συγκεκριμένη είναι πιο γεμάτη ανάμεσα στα μπούτια απΆ ότι μια φυσιολογική γυναίκα.

Φρίκη. Ξέρασα καμήλες.

Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε. Ωπ, συγνώμη, δε φταις εσύ φταίω εγώ, δεν είμαι έτοιμος ακόμα, ξέχασα ανοιχτό το μάτι στην κουζίνα πριν φύγω για το υπερατλαντικό ταξίδι, όξω φούστη κι άλλα τέτοια.

ΓιΆ αυτό σας λέω, έχουμε -σχεδόν- πάει και με χειρότερες.

Τελικά, μετά από δυομιση χρόνια ψυχοθεραπείας γνώρισα κι ερωτεύτηκα την καλύτερη γυναίκα του κόσμου, τη γυναίκα μου! Έκτοτε, ξαναγύρισα στα αυτοκίνητα και τα PC. Αν και ούτε εκεί ξέρεις τι παίρνεις.