Συνοψίζω το
οικονομικό πρόγραμμα του Συριζα, όπως προκύπτει από την ομιλία Τσίπρα:
- Παρέμβαση στο πτωχευτικό δίκαιο. (Δεν διευκρίνισε, μάλλον εννοεί ότι οι επιχειρήσεις δεν θα πτωχεύουν).
- Κατάργηση της απελευθέρωσης απολύσεων. (Επομένως οι επιχειρήσεις δεν θα επιτρέπεται να απολύουν)
- Τόνωση της ζήτησης των λαϊκών τάξεων. (προφανώς θα επιβληθούν αυξήσεις μισθών σε όσους δουλεύουν και επιδόματα σε όσους είναι άνεργοι)
- Ολόπλευρη ενίσχυση της κοινωνικής οικονομίας (προφανώς λεφτά θα υπάρχουν)
- Σεισάχθια για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (προφανώς δεν θα υπάρχει επίπτωση στο τραπεζικό σύστημα)
- Φορολογική ελάφρυνση για τους μη έχοντες (Το μόνο λογικό απολύτως σημείο)
- Προγράμματα "σπίτι για όλους" και "τροφή για όλους" ( επίσης λογικό, αλλά και κοντά στην σημερινή πραγματικότητα)
- Εγγυημένη πρόσβαση στα βασικά αγαθά ενέργειας, νερού, τηλεπικοινωνίας, φάρμακα, μετακίνησης (το εγγυημένη προφανώς σημαίνει ότι δεν θα χρειάζεται να το πληρώνεις, θα φροντίζει το κράτος του Συριζα).
- Λεπτομερής περιγραφή του τι ΔΕΝ είναι ανάπτυξη. (Χωρίς κάτι θετικό, για το τι ΕΙΝΑΙ ανάπτυξη...)
Είναι προφανώς ένα απολύτως ρεαλιστικό πρόγραμμα. Θα φαινόταν ιδιαίτερα περισσότερο ρεαλιστικό αν είχε εξαγγελθεί το 1917, σε ένα κοινό αμόρφωτων μουζίκων.
Οι δύο πρώτοι άξονες οδηγούν μαθηματικά στον επιδιωκόμενο στόχο, της εθνικοποίησης όσων επιχειρήσεων δεν κλείσουν. Τα υπόλοιπα είναι στοιχεία μιας διευθυνόμενης κεντρικά οικονομίας σοβιετικού τύπου.
Βασικό πρόβλημα όλης της συλλογιστικής Συριζα: Δεν αντιμετωπίζει το ερώτημα της σπανιότητας των διαθέσιμων πόρων. Στην λογική Τσίπρα, "λεφτά υπάρχουν", άφθονα.
Θα μου πείτε, ο πρώτος είναι η, ο τελευταίος, που λαϊκίζει ασύστολα;
Ο μεγάλος φόβος με τον Τσίπρα είναι, ότι, σε αντίθεση με τους προηγούμενους κήνσορες που υπόσχονταν "λαγούς με πετραχήλια", αυτός μάλλον αυτά που λέει τα πιστεύει...
Το συμπέρασμα μου: Για να είναι αυτός ο "εν αναμονή πρωθυπουργός" και για να μπορεί να λέει αυτά που λέει χωρίς να σηκώνονται οι πέτρες από χάμω και να τον πλακώνουν, δύο είναι οι κυρίως υπεύθυνοι: 1) Οι αντίπαλοι του, με την ανεπάρκεια και την αποτυχία τους, 2) Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που μας άφησε, εν πολλοίς, στο σκότος...
Από την άλλη, αν μας μέλλεται να χαθούμε, είναι ο "χρήσιμος ηλίθιος", που όταν έλθει η ώρα, θα χρησιμεύσει σαν αποδιοπομπαίος τράγος. Θα είναι ίσως "ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου".
Την συμπάθεια μου...