1) Έρχεται ανάπτυξη...
«Έστω μεσαίος άνθρωπος παντρεμένος με αυτοκίνητο 1600 κ. ανεξαρτήτως αξίας και μάρκας, ένα σπίτι που το μισό το χρωστάει στην τράπεζα και ένα σπίτι στο χωριό από κληρονομιά του πατέρα του.
Τεκμήρια.
5 χιλ. ως παντρεμένος
5 χιλ. τ΄αμάξ΄
3 χιλ. το σπίτι που μένει
2 χιλ. το σπίτι στου χουριώ.
5 χιλ. αποπληρωμές δανείων
Σύνολο τεκμαρτού εισοδήματος 20 χιλ. ετησίως.
Πλην του τελευταίου που είναι πραγματικό, όλα τα άλλα είναι αυθαίρετα.
Τι φόρο θα πληρώσει το 2014 ο παραπάνω κύριος; Χωρίς να έχει σημασία αν είναι δεξιός, αριστερός, κεντρώος, φιλελεύθερος;»
Με τον παραπάνω γλαφυρό τρόπο περιέγραφε χθες στο διάλογο ένας καθημερινός αναγνώστης της στήλης τη μια πτυχή μόνο του προβλήματος.
Αλήθεια αν ο παραπάνω περιγραφόμενος είναι άνεργος πως θα καταβάλλει τους φόρους του τεκμαρτού. Πουλώντας τα στοιχειώδη περιουσιακά στοιχεία;
Σαν να μην έφταναν όλα τ΄άλλα, πριν την ανάπτυξη που αναμένεται για του χρόνου ήρθε το νέο φορολογικό. Ήταν, αυτό που έλειπε. Πρόκειται για επανάσταση.
Εν περιλήψει το νέο φορολογικό το 81ο από το 1994, αυτό θα πει φορολογική σταθερότητα, προβλέπει αυξήσεις στις προκαταβολές των φόρων. Όπερ, να βγάλουμε την χρονιά, άντε και την επόμενη και μετά γαία πυρί μειχθήτω...
Προβλέπεται π.χ. η αύξηση της προκαταβολής φόρου των μικρών επιχειρήσεων από 55 στο 80%. Προκαταβολή φόρων σημαίνει να πληρώνεις φέτος τους φόρους για τα κέρδη που θα βγάλεις του χρόνου.
Και αν δεν βγάλεις; Δεν πειράζει θα κλείσεις εσύ απολύοντας τους είλωτες του ιδιωτικού τομέα, αλλά το κράτος θάχει προλάβει να πληρώσει για ένα χρόνο ακόμη τους προύχοντες της κομματοκρατίας.
Ενδεχομένως η επιχείρηση για να καλύψει ταμειακά του φόρους που έχει προκαταβάλει θα δανειστεί με υψηλά επιτόκια, έτσι ώστε να σιγουρέψει πως δεν θα βγάλει κέρδη και του παραχρόνου και πως θα βάλει λουκέτο... Το όλο εγχείρημα αποσκοπεί στο να βάλει με σιγουριά λουκέτο σε κάθε επιχείρηση που δεν μπορεί ή δεν θέλει να φοροδιαφεύγει...
Προβλέπει επίσης αύξηση της προκαταβολής φόρου των μισθωτών. Αποτελεσματικότερο, πάντως θα ήταν να παρακρατούν ολόκληρο το μισθό και να δίνουν στον εργαζόμενο δελτίο για την διανομή τροφίμων στις ενορίες, όπως συμβαίνει στην Κούβα και τη Βόρεια Κορέα.
Θεωρεί τεκμήριο προφανώς και φορολογεί το κεφάλαιο για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, μέτρο το οποίο εκτιμάται απΆ ό,τι φαίνεται πως θα πολλαπλασιάσει το ενδιαφέρον των Ελλήνων και των ξένων υποψήφιων επενδυτών, συνέπεια του οποίου αναμένεται -σύμφωνα με το σχέδιο- να είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας και η μείωση της ανεργίας.
Οι της λαϊκής δεξιάς δημεύουν τις περιουσίες σε δόσεις ενώ σαν εναλλακτική λύση εμφανίζονται οι της λαϊκής αριστεράς που ζητάνε την μια κι έξω δήμευση και ακολουθούν κάποιοι που ονειρεύονται τον πλήρη έλεγχο της οικονομίας από το ολοκληρωτικό ναζιστικό κράτος.
Με μικρές παραλλαγές, αυτό είναι το μετεπαναστατικό, μεταπολεμικό και μεταπολιτευτικό «νεοφιλελεύθερο» μοντέλο που εφαρμόστηκε σΆ αυτή χώρα. Ήτοι, στραβός στραβόν οδήγαγε και βρήκαν φως στο λάκκο...
Αυτό το μοντέλο είναι και η βασική αιτία του γεγονότος πως η χώρα μας είναι η φτωχότερη της Ευρωζώνης, μαζί με κάποιες άλλες νότιες παλαιοκαθολικές και κρατικοδίαιτες.
Το εγχώριο πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, αλλά με αιχμή του δόρατος την κυβέρνηση, αδυνατεί να μεταρρυθμίσει τη χώρα προς την κατεύθυνση της μείωσης των δαπανών του κράτους και επιμένει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό αυξάνοντας τους φόρους.
Είναι προφανές πως η αύξηση των φόρων δεν θα φέρει αύξηση των εσόδων αλλά μείωση. Μείωση η οποία από ένα χρονικό σημείο και μετά θα λάβει εκθετική αύξηση και οδηγεί αυτόματα στην κατάρρευση.
Η κυβέρνηση εξαπάτησε, όπως και οι προηγούμενες, την τρόικα και δεν προχώρησε καμιά μεταρρύθμιση υποτασσόμενη στην αντίδραση των προνομιούχων του δημοσίου, με σκοπό να πάρει μια παράταση με δανεικά που έλαβε...
Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης στηρίζεται στην ελπίδα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Αν υποθέσουμε πως θα υπάρξει νέο μεγάλο «κούρεμα» που θα καταστήσει βιώσιμο το χρέος τα οφέλη στην προκειμένη περίπτωση θα είναι ελάχιστα.
Η υψηλή φορολογία μισθωτών και μικρών επιχειρήσεων διώχνει τους άξιους εργαζόμενους (άρα και ικανούς να συμβάλλουν στη δημιουργία θέσεων εργασίας και για άλλους) να φύγουν στο εξωτερικό και στις επιχειρήσεις να βάλουν λουκέτο και όσες έχουν απομείνει...
Είναι προφανές πως μετά την επιτυχή καταπολέμηση της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, το νέο φορολογικό «ανοίγει» διάπλατα τις πύλες της χώρας στην «ανάπτυξη».
Αφελώς η κυβέρνηση ακκίζεται με τον ΤΑΡ και την Cosco για δημόσιες σχέσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για δυο πολύ σημαντικές επενδύσεις στρατηγικού χαρακτήρα. Αμφότερες όμως σε μόνιμη βάση δεν πρόκειται να δημιουργήσουν περισσότερες από μερικές 5-6.000 θέσεις εργασίας. Αν υποθέσουμε πως γίνει κάποιο θαύμα και δούμε να έρχονται και άλλες 10 τέτοιες επενδύσεις οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν δεν θα είναι πάνω από 50.000, όσες περίπου χάνονται σε ενάμισι μήνα κατά μέσο όρο τους τελευταίους μήνες.
Είναι φανερό πως ο «σκελετός» μιας οικονομίας είναι χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που λόγω της δομής τους είναι εντάσεως εργασίας.
Το νέο φορολογικό καθεστώς είναι χειρότερο από το προηγούμενο και κατά συνέπεια δεν πρέπει να ελπίζουμε σε αλλαγή της πλεύσης της χώρας προς το παγόβουνο. Κατά συνέπεια θα κλείσει περισσότερες επιχειρήσεις απΆ όσες θα ανοίξει.
Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων οφείλεται στην αδυναμία του να περικόψει δαπάνες, καταργώντας δημόσιες υπηρεσίες, να κάνει απολύσεις στο δημόσιο και να αναδιαρθρώσει το δημόσιο σε ανταποδοτική κατεύθυνση, το ωθεί σε εύκολη και πεπατημένη της αύξησης των φόρων στα συνεπή φορολογικά «υποζύγια».
Ανάλογα, κοντόφθαλμη και κυνική είναι η τακτική της τρόικας να συμφωνεί στα αδιέξοδα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να κερδίζουν χρόνο οι κυβερνήσεις των εταίρων.
Με αυτά τα δεδομένα τους επόμενους μήνες είναι πιο πιθανό να δούμε να κλείνουν και άλλες επιχειρήσεις και να πέφτουν και άλλο οι μισθοί παρά την πολυπόθητη, πολυθρυλούμενη και πολυτραγουδισμένη ανάπτυξη.
2) Η μάχη κατά της γραφειοκρατίας...
Από τον τοίχο του Aristotelis Aivaliotis στο φ/β
Η μάχη κατά της γραφειοκρατίας...
Υπέβαλα σήμερα την Γενική Συνέλευση της εταιρείας μου και τον ορισμό ορκωτών ελεγκτών στο ΓΕΜΗ, που λειτουργεί, ευγενικά, υπό την αιγίδα του ΕΒΕΑ.
Χρόνος αναμονής στην ουρά: 4 ώρες. Πήραν τα χαρτιά και θα απαντήσουν (μαζί με την άδεια κεφαλαιοποίησης αποθεματικού) σε... 2 μήνες.
Διότι, όπως εξήγησαν, θα στείλουν τον φάκελο στο ΥΠΑΝ, που ούτως ή άλλως είχε και προηγουμένως την αρμοδιότητα, την οποία διεκπεραίωνε μέσω των πάλαι ποτέ Νομαρχιών.
Στην παλιά διαδικασία, η αναμονή (=ταλαιπωρία) ήταν 5-10 λεπτά, και η έγκριση 5-7 ημέρες.
Τώρα, πολεμώντας την γραφειοκρατία, είναι 4/+ ώρες η ταλαιπωρία, και 2 μήνες η έγκριση. Α, και κάτι ψιλά επιπλέον κόστη (10 Ευρώ για κάθε απόφαση).
Χαιρετίσματα στην εξουσία. Give up any hope...
Πηγή:
www.capital.gr
Αρχικό μήνυμα απο Monsta
