Όσα Λένε & Γράφουν

[Monsta]

ΑΘΩΑ - ΑΘΩΑ !!!

Αγρίνιο: Έπαιξε τα κλεμμένα στο στοίχημα - Υπεξαίρεση μαμούθ από υπάλληλο... τζογαδόρο

Συναγερμός σήμανε χθες το μεσημέρι στο υποκατάστημα του Αγρινίου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, μετά την ανακάλυψη μεγάλου ελλείμματος, που σύμφωνα με πληροφορίες ξεπερνά τις 500 χιλιάδες ευρώ.
Όπως γράφει το agriniopress.gr η διοίκηση του Ιδρύματος, δεν άργησε να φτάσει σε μια 40χρονη υπάλληλο που φέρεται να έχει κάνει υπεξαίρεση του μεγάλου αυτού ποσού.

Αμέσως υποβλήθηκε μήνυση στον Εισαγγελέα Εσωτερικών Υποθέσεων και κλιμάκιο της υπηρεσίας έφτασε στο Αγρίνιο και συνέλαβε την υπάλληλο, που πάντα σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, φέρεται να υποστήριξε πως έπαιξε τα χρήματα που υπεξαίρεσε στο στοίχημα!

Μέσα σε λίγες ώρες η Διοίκηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου κοινοποίησε την απόλυση της υπαλλήλου, ενώ τονίζεται πως δεν υπάρχει κανένα ζήτημα με τις καταθέσεις του τοπικού υποκαταστήματος και κανένας λόγος ανησυχίας στους πελάτες.

Η 40χρονη με την σχηματισθείσα σε βάρος της δικογραφία αναμένεται να παρουσιαστεί στον Εισαγγελέα Εσωτερικών Υποθέσεων στην Αθήνα.

https://www.newsit.gr/default.php?pn...214222&catid=4

[Monsta]

Κακιά Τρόικα, ντα !

Ο Ολλανδός και ο Ιταλός έπεσαν στον... υπουργό

Του Κωνσταντίνου Ζούλα

Ήταν ένας Ιταλός, ένας Ολλανδός κι ένας Ελληνας. Κάπως έτσι δεν θα μπορούσε να αρχίζει ένα ανέκδοτο; Μόνο που η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πραγματική. Το λοιπόν, ο Ιταλός και ο Ολλανδός είναι τροϊκανοί. Οχι, όμως, από τα τρανταχτά ονόματα. Ανήκουν στις δεκάδες τεχνοκρατών που έχουν έρθει στη χώρα μας για να παράσχουν την τεχνογνωσία τους. Δηλαδή, όχι να να επιβάλουν, αλλά να προτείνουν λύσεις και να συνδράμουν π.χ. στην ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης.

Σωστά καταλάβατε. Ο Ιταλός και ο Ολλανδός είναι οι δύο διαπιστευμένοι τροϊκανοί στον κ. Αντ. Ρουπακιώτη κι έχουν ως κεντρικό στόχο τους να μετατρέψουν τη Δικαιοσύνη, από τροχοπέδη, σε βοηθητικό εργαλείο για την επίτευξη των στόχων στους οποίους έχει δεσμευθεί η χώρα μας. Κάπου εδώ, όμως, τελειώνει και το αστείο. Διότι οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας μας έχουν... φρικάρει πια με όσα τους συμβαίνουν και θα γίνω σαφέστερος. Σύμφωνα με ενδεικτικά στοιχεία που δημοσίευσε ήδη από το 2010 ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σπ. Τσακυράκης, οι εκκρεμείς υποθέσεις στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ξεπερνούν τις 150.000, στο Εφετείο Αθηνών τις 11.000 και στο ΣτΕ τις 31.000. Ποιος είναι ο μέσος χρόνος τελεσίδικης εκδίκασής τους; Περισσότερα από 17 χρόνια!

Πληροφορούμενοι, λοιπόν, μεταξύ άλλων, αυτό το μπάχαλο, τι έκαναν εξ αρχής ο Ολλανδός και ο Ιταλός; Ζήτησαν, π.χ., να πληροφορηθούν πόσες σοβαρές φορολογικές υποθέσεις εκκρεμούν προκειμένου να βοηθήσουν στη γρηγορότερη εισροή χρημάτων στα ταμεία. Ελα, όμως, που ακόμη περιμένουν. Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Γ. Αδαμόπουλος αρνήθηκε να τους δεχθεί ως «ανεπιθύμητους στη χώρα», ενώ ο κ. Ρουπακιώτης τους παρέπεμψε στον γ.γ. του, κ. Νικ. Κανελλόπουλο. Ούτε, όμως, με εκείνον έβγαλαν άκρη. Τη μία τους είπε ότι τα στοιχεία δεν τα έχει πρόχειρα, το επόμενο τρίμηνο ότι ήταν άρρωστη η γραμματέας του (συνέβη και αυτό), ενώ, όταν με την άδειά του επισκέφθηκαν την Ευελπίδων, είχαν ήδη ειδοποιηθεί συνδικαλιστές και λίγο έλειψε να τους λιντσάρουν!

Τον ίδιο ακριβώς εμπαιγμό γνώρισαν και όταν προσπάθησαν, π.χ., να διερευνήσουν ποιες υποθέσεις αναβάλλονται για ψύλλου πήδημα ή και να προτείνουν λύσεις εξωδικαστικών συμβιβασμών για να μειωθεί ο δικαστικός φόρτος. «Δεν τους ξέρετε τους Ελληνες, θέλουν να πηγαίνουν στα Δικαστήρια», τους είπε ο υπουργός, ενώ... τοίχο συνάντησαν και όταν αποπειράθηκαν να εντοπίσουν σε ποιες περιπτώσεις η παρουσία συμβολαιογράφων και δικηγόρων είναι καταχρηστική, δηλαδή περιττή. Ειδικώς σε αυτό, μάλιστα, η απροθυμία της εγχώριας ηγεσίας απεδείχθη παροιμιώδης, προφανώς διότι οι κ. Ρουπακιώτης και Κανελλόπουλος, ως πρώην μεγαλοσυνδικαλιστές στο ΔΣΑ, περισσότερο αγωνίζονται για τα κεκτημένα της συντεχνίας τους παρά για την ευρύτερη αποστολή τους.

Εξ ού και τη μόνη «νίκη» που κατήγαγαν μέχρι στιγμής οι πρωταγωνιστές μας την πιστώνουν στον κ. Κ. Χατζηδάκη. Ξέρετε γιατί; Διότι με βέτο Χατζηδάκη στο ν/σ που έρχεται τη Δευτέρα στη Βουλή για τις ρυθμίσεις των δανείων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών η παρουσία των δικηγόρων θα είναι εν τέλει προαιρετική και όχι υποχρεωτική (!), όπως αξίωναν οι κ. Ρουπακιώτης και Κανελλόπουλος.

Ολα τούτα, αγαπητοί φίλοι, δεν επιβεβαιώνουν παρά το αυτονόητο. Οτι η δαιμονοποίηση των τροϊκανών και των αδιαμφισβήτητων λαθών των προϊσταμένων τους είναι μια συζήτηση άνευ νοήματος αφΆ ης στιγμής εμείς οι ίδιοι αρνούμαστε –και σήμερα– να αναγνωρίσουμε και να διορθώσουμε τις τριτοκοσμικές στρεβλώσεις που οδήγησαν τη χώρα στην τωρινή της κατάντια. Διότι προφανώς δεν φταίει η Κομισιόν ή το ΔΝΤ για το αν χρειάζονται στην Ελλάδα 17 ολόκληρα χρόνια για να δικαστεί τελεσίδικα μια υπόθεση ούτε γιατί ακόμη κι ένα συναινετικό διαζύγιο δεν εκδίδεται χωρίς την παρουσία δικηγόρων.

Και κάτι τελευταίο, μια και μιλάμε για Δικαιοσύνη. Κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό από τα ΜΜΕ, αλλά την εβδομάδα που πέρασε δραπέτευσε από τις φυλακές και ο διαβόητος Σπ. Δραβίλλας, ο βασικός συνεργός, δηλαδή, του Παλαιοκώστα, που τον είχε βοηθήσει μέσα από το ελικόπτερο στη δική του απόδραση. Πώς δραπέτευσε; Μέσω του βλακώδους μέτρου των ημερήσιων αδειών που δίνονται ακόμη και σε σεσημασμένους κακοποιούς, οι οποίοι έχουν «φάει» 20 χρόνια. Προφανώς, οι κ. Ρουπακιώτης και Κανελλόπουλος δεν το ανακοίνωσαν για να μην προσθέσουν άλλο ένα ανέκδοτο σε αυτά που ο Ολλανδός και ο Ιταλός διηγούνται στις χώρες τους όταν επιστρέφουν από τη δική μας...

https://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...06/2013_503388

[Monsta]

Η παράνοια δεν έχει τέλος.

Η Ελλάδα που επιμένει - και, δυστυχώς, δεν καταλαβαίνει...


Του Στέφανου Κασιμάτη

Μόλις την περασμένη Παρασκευή ήταν που διάβασα στην «Καθημερινή» -και μάλιστα στο κύριο άρθρο της πρώτης σελίδας- κάτι εξόχως διασκεδαστικό: «Ανέκδοτο έχει καταντήσει η προσπάθεια εξορθολογισμού του δημοσίου τομέα». Ανέκδοτο; Ως προς την προσπάθεια, εξορθολογισμού, ναι. Για να φθάσουμε όμως στο ανέκδοτο του εξορθολογισμού, κύριε διευθυντά, προϋποτίθεται μια υψηλή τέχνη και θα εξηγήσω αμέσως παρακάτω πώς το εννοώ.

Σήμερα, το ελληνικό Δημόσιο διαθέτει τρεις τεχνικές εταιρείες, κάθε μία των οποίων ειδικεύεται στην κατασκευή τριών τύπου κτιρίων: για τα σχολεία ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων Α.Ε. (ΟΣΚ), για τα νοσοκομεία η Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσηλευτικών Μονάδων Α.Ε. (ΔΕΠΑΝΟΜ), για τα δικαστικά κτίρια και τις φυλακές η ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ Α.Ε. Είναι αυτονόητο ότι η ύπαρξη τριών διαφορετικών εταιρειών -κάθε μία των οποίων υπάγεται και στο αρμόδιο υπουργείο- περιττεύει. Οι οικονομίες κλίμακος που επιφέρει η συγχώνευση των τριών εταιρειών αποδεικνύει το αυτονόητο του πράγματος.

Το αυτονόητο του πράγματος είναι τόσο αυτονόητο, ώστε αναγνωρίσθηκε και από τη Βουλή των Ελλήνων, η οποία το καλοκαίρι του 2011 ψήφισε τον νόμο 4.002 (ΦΕΚ Α΄/22.08.2011), με τον οποίο θεσπίσθηκε η συγχώνευση των τριών εταιρειών σε μία: την ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε., υπαγόμενη στο υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο ανέλαβε αργότερα υποδομές, μεταφορές κ.λπ. Για την εφαρμογή της διατάξεως του νόμου, ακολούθησε, τον Νοέμβριο του ιδίου έτους, η σχετική κοινή υπουργική απόφαση Δ16γ/01/475/Γ18.11.2011. Εδώ μένω, αγαπητοί φίλοι, διότι στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να βρεις πέντε υπουργούς (και μάλιστα τους Οικονομικών, Υποδομών-Μεταφορών, Παιδείας, Δικαιοσύνης, Υγείας) και να τους πείσεις να υπογράψουν μία κοινή απόφαση (ΚΥΑ). Αν το πετύχεις, είναι κατόρθωμα - και είναι ηράκλειος άθλος αν καταφέρεις κιόλας την υλοποίησή της.

Υπεγράφη, λοιπόν, η ΚΥΑ. Ομως, υπουργός Δικαιοσύνης ανέλαβε ο αντιστασιακός Αντώνης Ρουπακιώτης με το αγέρωχο μαλλί. Κατά πρώτον, αρνήθηκε τη συγχώνευση των τριών εταιρειών σε μία, επί τη βάσει της απορρόφησής τους από την ΟΣΚ Α.Ε., που είναι και η μεγαλύτερη, όπως όριζε η υπογραφείσα ΚΥΑ. Εθεσε το ζήτημα από την αρχή και, με τα πολλά, πέτυχε τη συμφωνία να συγχωνευθούν μεν οι τρεις εταιρείες σε μία, αλλά, υπό το κέλυφος της νέας, κάθε μία από τις προϋπάρχουσες να διατηρηθεί αυτοτελώς ως λειτουργική μονάδα, τόσο διαχειριστικά όσο και λογιστικά! Τι σημαίνει αυτό; Αντί να καταργηθούν οι τρεις εταιρείες, να δημιουργηθεί υπεράνω αυτών επιπλέον και μια τέταρτη! Ηρωας του Υπαρκτού Ελληνισμού ο Ρουπακιώτης; Οχι μόνον. Θεός του Υπαρκτού Ελληνισμού! Διότι δεν φθάνει ότι άλλαξε τον νόμο, αρνήθηκε κιόλας να υπογράψει τον καινούργιο (αυτόν που καταρτίστηκε με τις δικές τους προβλέψεις) στις 4 Απριλίου φέτος.

Ανέκδοτο, που έλεγε και το κύριο άρθρο της Παρασκευής, ήταν αυτό που σας εξέθεσα; Δεν νομίζω. Ηταν τέχνη, υψηλή τέχνη! (Ειρήσθω εν παρόδω, έτσι εξηγείται κιόλας γιατί ο Αντώνης Ρουπακιώτης τρέφει αυτή την αγέρωχη μαλλούρα επί της σεπτής κεφαλής του: είναι καλλιτέχνης ο άνθρωπος...). Επίσης, όμως, εξηγείται γιατί είναι μάταιο να ελπίζει κανείς ότι αυτό το γελοίο κράτος θα γίνει κάποτε σοβαρό. Διότι εδώ η απλή λογική, η λογική που υπερβαίνει αυτό που θεωρείται δεξιό ή αριστερό, δεν υφίσταται...

Λεβεντιές καμαρωτές

Στη Βουλή των Ελλήνων, την παλικαροσύνη δεν τη βρίσκουμε μόνον στις κυρίες, όπως προσφάτως στη Σοφία Βούλτεψη και τη Ραχήλ Μακρή. («Ψευδομακρή», μετά συγχωρήσεως, διότι η μόνη Μακρή που αναγνωρίζω εγώ είναι η αειθαλής Ζέττα - πάντα με δύο ταυ...). Στην ψηφοφορία για την επέκταση του κατηγορητηρίου εις βάρος του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, την περασμένη Πέμπτη, την παλικαροσύνη τους επέδειξαν και δύο αγόρια (ώριμα αγόρια - αεί παίδες). Ο ταπεινός βουλευτής Ηλείας Κώστας Τζαβάρας, ο οποίος επιχείρησε να ρίξει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο χωρίς να το έχει βάλει στον φάκελο και ο Μανώλης Κεφαλογιάννης. Ο τελευταίος έστειλε την ψήφο του μέσω τρίτου προσώπου (βαριόταν να σηκωθεί από τη θέση του, υποθέτω...), αλλά ο προεδρεύων Γιάννης Τραγ (ικ)άκης τον υποχρέωσε να τη φέρει στην κάλπη αυτοπροσώπως. Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι, στην Ελλάδα, η παλικαροσύνη εξαρτάται από το πού τους γράφεις τους θεσμούς...

Ανθρωπιστικές καταστροφές

Πριν από το τέλος του χρόνου, ο μισός πληθυσμός της Συρίας, δηλαδή 10,25 εκατομμύρια άνθρωποι, θα χρειασθούν ανθρωπιστική βοήθεια, το ύψος της οποίας υπολογίζεται στα 5,2 δισ. δολάρια. Αυτά λένε οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ και εγώ φρίττω που τα διαβάζω! Φρίττω, αγαπητοί μου, από το αίσθημα της αδικίας που με πλημμυρίζει! Διότι, ποια Συρία, όταν, κατά τον πρόεδρο Τσίπρα, η Ελλάς πλήττεται εδώ και τρία χρόνια από «ανθρωπιστική καταστροφή» εξαιτίας του Μνημονίου -καταστροφή, που ισοδυναμεί με όσα θα υφίστατο από έναν πόλεμο; Εν πάση περιπτώσει, ο πρόεδρος Τσίπρας είναι πασίγνωστο πλέον ότι δεν ντρέπεται να εκστομίζει ό,τι του κατεβαίνει. Αυτοί οι κύριοι του ΟΗΕ δεν ντρέπονται να τον διαψεύδουν, υπενθυμίζοντας σε όλους εμάς τι σημαίνει στην πραγματικότητα πόλεμος και ανθρωπιστική καταστροφή;

Και όχι μόνον

Με όλο το θάρρος, αλλά μετά τις δηλώσεις του ηθοποιού Μάικλ Ντάγκλας, σχετικώς με την αιτία του καρκίνου στον φάρυγγα που αντιμετώπισε, νομίζω ότι οφείλουμε να προσαρμόσουμε στα νέα δεδομένα τη λαϊκή σοφία. Το περιλάλητο, λοιπόν, ότι σέρνει καράβι ισχύει πάντα - με τη διαφορά ότι, επιπροσθέτως, προκαλεί και καρκίνο...

https://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...06/2013_503489

[Monsta]

Σαν σήμερα: 10 Ιουνίου 1944 - Σφαγή του Διστόμου

Όποιος αντέχει το διαβάζει όλο.

Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής πυρπολούν το χωριό Δίστομο Βοιωτίας και εκτελούν 218 κατοίκους του, ως αντίποινα για τον προκληθέντα από ΕΛΑΣίτες θάνατο Γερμανών στρατιωτών.

Η Παναγούλα Σκούτα (το γένος Μαλάμου) 13 χρονών τότε, αφηγείται :

«Την ημέρα της σφαγής από το πρωί κουβαλούσαμε σανό με τον πατέρα μου. Οι Γερμανοί με μια μεγάλη φάλαγγα αυτοκινήτων έφτασαν πριν το μεσημέρι. Θυμάμαι πως έπιαναν το δρόμο Λιβαδειάς από λεύκες Καραστάμου (σήμερα αλευρόμυλος) ως το δικό μας σπίτι (μπροστά στο μνημείο της Δημαρχίας). Οι στρατιώτες περιφέρονταν γύρω από τα φορτηγά δίχως να χρησιμοποιούν τα όπλα τους. Ο πατέρας μου με έστειλε με την μικρότερη αδελφή μου Λουκία, εφτά χρονών, για κρεμμύδια σΆ ένα χωράφι μας έξω από το χωριό. Στο γυρισμό βλέπω στο φυλάκιο του λόφου Κούλια τρεις Γερμανούς φρουρούς με τα όπλα προτεταμένα Ακούω να πέφτει μια ριπή δίχως να καταλάβω καλά – καλά και αμέσως δίπλα στο χωματόδρομο που βαδίζαμε σηκώθηκε κουρνιαχτός από το ανεμοβολητό των βλημάτων.

Φτάσαμε στο σπίτι μας και βλέπω μπαίνοντας στην αυλόπορτα να κάθονται στο μπαλκόνι ο πατέρας μου και γύρω του κατάχαμα και στα σκαλιά δέκα με δεκαπέντε γυναίκες. Σε κάποια στιγμή ύστερα από το μεσημέρι ακούσαμε πυροβολισμούς από την τοποθεσία αγία Ειρήνη προς το Στείρι όπου είχαν τραβήξει τα μπροστινά αυτοκίνητα της γερμανικής φάλαγγας. Τότε ο πατέρας μου είπε στις γυναίκες : «Φαίνεται πως έχουν πιάσει μάχη οι αντάρτες με τους Γερμανούς. Δεν σηκώνεστε να πάτε στα σπίτια σας μήπως μας δουν πολλούς και μας ενοχοποιήσουν;». Οι γυναίκες απάντησαν όλες μαζί τρομαγμένες : «Μπάρμπα Σπύρο εμείς ήρθαμε δω για να είμαστε πιο ασφαλισμένες. Δεν θέλουμε να πάμε σπίτια μας». Και δεν το κούνησε καμιά. Μόνο η Παναγιού Σκούτα θύμωσε κι έφυγε. Αργότερα μάθαμε πως δεν τη σκότωσαν οι Γερμανοί. Γλίτωσε.

Σε λίγο βλέπουμε ένα τζιπ με τραυματία να φεύγει προς τη Λιβαδειά. Οι Γερμανοί της σταματημένης φάλαγγας που ως εκείνη την ώρα ήταν ήσυχοι, άρχισαν να ανακατεύονται, να αγριεύουν, να δίνουν συνθήματα ο ένας στον άλλον και να κινούνται απειλητικοί. Τότε ο πατέρας μου μας προέτρεψε να κατεβούμε στο κατώι, να κλειστούμε και να περιμένουμε. Κατεβήκαμε κι αμπαρωθήκαμε. Έφταναν ουρλιαχτά, άγριες κραυγές, πυροβολισμοί από τα διπλανά Καλαματέϊκα σπίτια. Η αγωνία άρχισε να γίνεται τρόμος. Μερικές γυναίκες κρύφτηκαν πλάι στα βαρέλια, άλλες στις γωνιές στις λαδίκες. Βάλαμε και τον πρόσθετο σύρτη – μάνταλο στην πόρτα. Έπεσε μια θανατερή ησυχία. Κάποια στιγμή ακούμε στην αυλή τη φωνή, τη στριγκλιά ενός γειτονόπουλου, του Λουκά του Παπανικολάου να ζητάει βοήθεια : «Ωχ μπάρμπα Σπύρο, σώσε με!». Έκλαιγε και φώναζε. Ο πατέρας μου μόλις κατεβήκαμε στο κατώι είχε βάλει τυρί και αυγά σε βαθύ πιάτο και κρασί σε κανάτι για να τα έχει ως φίλεμα για τους Γερμανούς αν τυχόν και έρχονταν. Μόλις άκουσε τη φωνή του Λουκά μου λέει : «Παναγούλα φέρε τα τρόφιμα». Άνοιξε την πόρτα και βλέπουμε τον Λουκά Παπανικολάου να τρέχει κλαίγοντας και κρατώντας τον πληγωμένο του λαιμό και πίσω του ένα κοντό Γερμανό στρατιώτη με όπλο στη μασχάλη να τον κυνηγάει. Εμείς, ο πατέρας μου με το κρασί και τα ποτήρια, εγώ με τα τρόφιμα στα χέρια προχωρήσαμε στην αυλή ως τη μέση που ήταν το πηγάδι.

Ο πατέρας μου σηκώνει τα χέρια φιλικά και φωνάζει για να καταπραΰνει τον Γερμανό : «γκουτ μπόϋ» - εννοώντας το τραυματισμένο παιδί. Ο Γερμανός όμως άγριος έκαμε νόημα να μπούμε στο κατώι, γρύλισε ένα «καπούτ» και αρνήθηκε τις προσφορές μας. Εμείς υπακούσαμε. Μόλις πατήσαμε μέσα ορθώθηκε μπροστά στην πόρτα, έφερε καταπάνω μας το όπλο και με μια συνεχόμενη ριπή άρχισε να σκορπίζει το θάνατο πυροβολώντας ολόπαντα. Τα πρώτα βλήματα πήραν κατάστηθα τον πατέρα μου που πέφτοντας και ξεψυχώντας σπάραζε : «Ωχ παιδιά μου! Σώστε με!». Άρχισαν να πέφτουν τα σώματα των γυναικών. Άλλες πάσχιζαν να χωθούν πίσω από τα βαρέλια, άλλες σε λαδίκες και γούρνες. Αφού όλα τα σώματα σωριάστηκαν το ένα πάνω στο άλλο, ο Γερμανός κατεβαίνει και κοιτάει και σκουντάει έναν – έναν γρυλίζοντας για να δει αν είναι σκοτωμένοι και ρίχνει χαριστικές βολές. Το κατώι είχε μια κολώνα στη μέση, Πρώτος έπεσε και σωριάστηκε σΆ αυτήν ο πατέρας μου Σπύρος Μαλάμος 67 χρονών. Ύστερα η Μαρία Λάμπρου 50 χρονών. Η Μαριέττα Φιλίππου, γύρω στα 30. Ήταν έγκυος και μαζί της σφάδαζε και το παιδί στην κοιλιά. Ο ανηψιός μου Στάθης Σταθάς, γιος της αδερφής μου Γιαννούλας, 5 χρονών. Οι γάμπες του ήταν σχισμένες, χαραγμένες όπως σχίζουμε τις μπριζόλες και το κρέας του χυνόταν άσπρο στο χώμα. Η Δήμητρα Μαλάμου, 38 χρονών, με το γιο της Γιάννη, 8 χρονών, καθισμένη σε γούρνα όπου βάζαμε βυτίνα λαδιού με κομμένο σαν με λεπίδα το καύκαλό της και τα μυαλά της χυμένα στους ώμους σαν από μια γεμισμένη κούπα, και στον πανέμορφο λαιμό της. Δεν ξέρω αλλά κρατήσαμε την ανάσα μας τόσο όσο δεν αντέχει ανθρώπινος οργανισμός. Αυτός συνέχιζε να μας κλωτσάει όπως τα σφαχτά γρυλίζοντας «Έϊ, έϊ» για να δει αν έχει μείνει κανένας ζωντανός. Μέσα σΆ αυτή την αβάσταχτη νέκρα πήγε κι έβγαλε τις κάνουλες από τα βαρέλια του κρασιού. Άρχισε με βουή και φουρφουρητό να χύνεται το κρασί. Φυσούσε το κρασί κι ο ήχος του ο φριχτός γέμισε το κατώι. Ενώθηκε το κρασί με το αίμα των σκοτωμένων και έγινε μια θάλασσα αίματος κα, κρασιού, μια πηχτή κρέμα που πάνω της έπλεαν πτώματα και σερνόμαστε μωροζώντανοι.

Ο Γερμανός διασκέλισε κι ανέβηκε στο πάνω σπίτι. Άκουσα ποδοβολητά και ύστερα κατέβηκε και έφυγε φαίνεται. Η μια από τις δυο αδερφάδες μου τις μεγαλύτερες η Γεωργία Αγαπίδου, βρισκόταν τραυματισμένη και καθώς κρύωναν τα τραύματα άρχισε να σκούζει. Είχε σκύψει σΆ ένα καδούλι για να γλιτώσει τις ριπές και την είχε γαζώσει ο Γερμανός στον αγκώνα και στο δεξί γοφό. Σηκώνομαι και με δυσκολία την βγάζω στην αυλή. Βλέπω τη φοράδα μας σκοτωμένη και μια στοίβα κλήματα λαμπαδιασμένα, να βουίζει η φωτιά, να έχει αρπάξει ο φούρνος και οι φλόγες νΆ απειλούν το σπίτι. Η αδερφή μου έσκουζε γιατί τα κρέατά της κρέμονταν από χέρια και γοφούς και δεν μπορούσε να κρατήσει από τους πόνους. Δεν είχα βοήθεια από κανέναν. Μου λέει: «πάρε τον κουβά και σβήσε την φωτιά να μην καεί το σπίτι». Πήρα κι έβγαλα νερό απΆ το πηγάδι μας κι έσβησα τη φωτιά στο φούρνο αλλά όχι και στο παρακάτω χαγιάτι της αυλής. Ανέβηκα στο μπαλκόνι μας και είδα να καίγεται το σπίτι του Χαράλαμπου Σφουντούρη – Πασχούλη. Αργότερα μάθαμε πως κάηκε μέσα το αντρόγυνο. Από το μπαλκόνι βλέπω στην αυλή των Καλαματέων σκοτωμένα τα ζώα και όλη την οικογένεια του Λουκά Σταύρου που ξεκληρίστηκε – πέντε άτομα και δυό συγγενείς τους, εφτά. Η αδερφή μου μού φώναξε να μπω στο σπίτι να πετάξω κάτω τα προικιά μήπως ξαναπιάσει φωτιά και τα κάψει…κι ας καιγόταν μπροστά το χαγιάτι. Μπαίνοντας μέσα διαπίστωσα ότι ο Γερμανός είχε ανακατέψει και ψάξει όλο το σπίτι. Άνω κάτω τα πάντα. Αντιλήφθηκα ότι από το τζάκι έλειπε το ρολόι με τις χρυσές κολώνες και την καμπανούλα που είχε φέρει από την Αμερική ο πατέρας μου.

Η αδερφή μου φώναξε να πάρω και τα λεφτά από το παράκλι. Δεν τα βρήκα. Ύστερα μου φώναξε να κατεβάσω τη ραπτομηχανή της να μη χάσει το εργαλείο της δουλειάς της. Εγώ δεκατριών χρονών με μια ψυχραιμία που δεν μπορώ να την καταλάβω σήμερα, κατέβασα τη μηχανή από δεκαεφτά πέτρινα σκαλοπάτια σκαλί – σκαλί με το κεφάλι και τις πλάτες. Φτάνοντας στο κεφαλόσκαλο το σκυλί μας ο παρδάλης ζυγώνει κλαίγοντας. Με πιάνει από το φουστάνι και με τραβάει. Φοβήθηκα μήπως με φάει γιατί ήμουν γεμάτη παγωμένα αίματα. Τον έδιωχνα : «φύγε παρδάλη!». Αυτό πήγε πιο πέρα, κάθισε στα πίσω πόδια και με το ένα μπροστινό μου έκανε νεύμα και με το άλλο σκούπιζε τα δάκρυά του. Τότε η αδερφή μου Γεωργία λέει : «Πού είναι το κορίτσι η Λουκία μας; Πού έχει πάει η μικρή; Τρέξε, ψάξε να τη βρεις…» Το σκυλί μπροστά κι εγώ ακολουθώντας φθάσαμε ως την αυλόπορτα. Εκεί πάλι γύρισε και με κάλεσε με το πόδι του. Φεύγει και πάει στέκεται στα κάτω πηγάδια (εκεί που είναι σήμερα το μνημείο μπροστά στη δημαρχία) και μου γνέφει να πάω. Όταν έφτασα στην αυλόπορτα βλέπω έξω στους δρόμους ξαπλωμένα σκοτωμένα κορμιά. Λίγο πιο κάτω απΆ το σπίτι μας (εκεί που είναι τώρα η αστυνομία) ήταν σκοτωμένος ο Θανάσης Πανουριάς και η Μαρία Νταή. Πιο κει ο Χρήστος Σκούτας. Δεν γνώρισα άλλους γιατί το μυαλό μου ήταν στο σκυλί και στη μικρή αδερφή μου. Έφτασα στο σκυλί. Τι να δω! Η μικρή μας η Λουκία η εφτάχρονη ανάσκελα χτυπημένη στο μάτι με μια τρύπα βαθιά κατακίτρινη σαν το λεμόνι. Προσπαθώ να την πάρω στην αγκαλιά μου. Δεν μπορώ να τη σηκώσω. Την πιάνω από τις πλάτες και τη σέρνω σβαρνώντας την με δυσκολία μέσα από πολλά αγκαθόχορτα. Το σκυλί την πιάνει με το στόμα του απΆ το φουστάνι και με βοηθάει. Την σύραμε ως την αυλόπορτα του σπιτιού και αποκαμωμένη την άφησα εκεί. Δεν την ξαναείδα. Βλέπω στο χάνι της αυλής μας την πιο μεγάλη αδερφή μου Κωστούλα Καρβούνη που την είχε τραυματίσει στις παλάμες ο Γερμανός όπως τις είχε βάλει στο πρόσωπό της να μη δει που εκτελούσε την Πανωραία Μάριου. Οι αδερφές μου Κωστούλα και Γεωργία μου λένε : «Φεύγουμε για τον Άγιο Αθανάσιο. Κάμε τι θα κάμεις και έλα και συ». Ήταν πια σούρουπο. Πήρα κι εγώ να πάω στον Άγιο Αθανάσιο.

Φτάνοντας στο διάσελο κόσμος έτρεχε αλαφιασμένος. Άλλοι με άλογα, άλλοι με ρούχα, άλλοι με τρόφιμα να βγουν απΆ το χωριό, νΆ ασφαλιστούν στους λόγγους και στα ρουμάνια. Όλοι έκλαιγαν, μοιρολογούσαν, έσκουζαν, σουρομαδιόντουσαν. Έτρεχα κι εγώ. Πριν φτάσω εκεί που είναι σήμερα το Κέντρο Υγείας με πιάνει ποδάγρα. Όλοι μου έλεγαν : «τρέξε παιδί μου Παναγούλα να μας φτάσεις». Εγώ τους έλεγα «τρέχω» αλλά βάδιζα στον τόπο, σημειωτόν. Και τότε ακούω κάποιον να λέει : «Αυτό το έχει πιάσει ποδάγρα μωρέ, όπως μας πιάνει στο στρατό. Πιάστε το να ξεκολλήσουν τα πόδια του..». ΜΆ έπιασαν και βρέθηκα με τους άλλους στον Άγιο Αθανάσιο. Είχαν φανάρι αναμμένο. Ξενυχτήσαμε εκεί. Ύστερα από δυό μέρες ήρθαν και πήραν τους τραυματίες. Βρέθηκα κι εγώ με τις τραυματισμένες αδερφές μου στη Λιβαδειά στην κλινική του Καλή. Κάποια στιγμή μπαίνω στο αποχωρητήριο και βλέπω να σπαρταράει ένα πόδι στο καλαθάκι των σκουπιδιών. Το βάζω στα πόδια. Μου λένε πως είναι το πόδι της Παναγούλας του Μενιδιάτη της εννιάχρονης Διστομοπούλας που της το θέρισαν οι γερμανοί. Μέσα σε πέντε μέρες εμένα και άλλα συνομήλικα και μικρότερα μας πήρε ο Ερυθρός Σταυρός και μας μετέφερε στο Ίδρυμα Αετοφωλιά ΑΆ, στην Κηφισιά.

[Bitz]

Να συμπληρωσω το ποστ του Μονστα πανω στο ιδιο θεμα.

https://www.onalert.gr/stories/disto...oritsion-maura

[Monsta]

Σημερινό του Μαυρίδη για τις βιομηχανίες.

Σοκ από την οικογένεια Δοντά!


Οι τελευταίοι των Μοϊκανών της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, η οικογένεια Δοντά, προετοιμάζεται για το «μοιραίο»: Να βάλει λουκέτο στο εργοστάσιο στα Φάρσαλα, αυξάνοντας τις θέσεις ανεργίας κατά 350 άτομα. Προσοχή: Δεν είναι παιγνίδι, δεν είναι διαπραγμάτευση, δεν είναι επικοινωνιακό τέχνασμα. Εξήντα ελληνικές βιομηχανίες ετοιμάζονται να παραδώσουν τα κλειδιά τους στον κ. Σαμαρά.

Περισσότερες από 60 μεγάλες ελληνικές ενεργοβόρες επιχειρήσεις πληρώνουν το ρεύμα σε πολύ αυξημένες τιμές σε σχέση με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους, γεγονός που τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο. Το αίτημά τους ήταν απλό: Να πληρώνουν το ρεύμα με ευρωπαϊκά τιμολόγια. Τους είδε ο κ. Σαμαράς, αποδέχτηκε το δίκαιο του αιτήματος και υποσχέθηκε να γίνουν τα απαραίτητα βήματα. Και τι έγινε; Η Βουλή ετοιμάζεται να συζητήσει σχετικό νομοσχέδιο, με το οποίο λύνονται διάφορα άλλα θέματα. Όχι, όμως, και αυτό για το οποίο ξεκίνησε να γίνεται όλη η σχετική συζήτηση!

Με άλλα λόγια το θέμα «κλείνει» με καθολική [B]ήττα των ενεργοβόρων βιομηχανιών. Τι θα επακολουθήσει; Ενα μπαράζ από λουκέτα, οδηγώντας άμεσα στην ανεργία περισσότερους από 20.000 εργαζομένους και έμμεσα στην απώλεια άλλων 200.000 θέσεων εργασίας. Πολύ απλά διότι σε διαφορετική περίπτωση οι εταιρείες αυτές θα δουλεύουν με ζημιά. Είναι παρανοϊκό. Ωστόσο συμβαίνει. Ετοιμαζόμαστε να προσθέσουμε άλλους 220.000 ανέργους στον ήδη μεγάλο κατάλογο των απόκληρων της ελληνικής χρεοκοπίας.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι το κράτος βρίσκεται σε δύσκολη θέση με την ΔΕΗ και προτιμά να την επιδοτήσει με αυτό τον τρόπο, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Ίσως επειδή το θέμα της ΔΕΗ κρίνεται περισσότερο άμεσο. Κάνουν λάθος. Σε λίγες μέρες θα διαπιστώσουν ότι πιο άμεσο ήταν το θέμα των βιομηχανιών.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα της οικογένειας Δοντά. Αποφάσισαν οι άνθρωποι πριν από μερικά χρόνια να παραμείνουν στον χώρο και να επενδύσουν. Έτσι, δημιούργησαν ένα από τα πιο σύγχρονα εργοστάσια της Ευρώπης, στα Φάρσαλα. Αγοράζουν βαμβάκι από περισσότερους από 10.000 παραγωγούς, απασχολούν 350 εργαζόμενους και προσφέρουν έτσι στην ελληνική Οικονομία. Σε αυτούς που δεν προσφέρουν είναι στους μετόχους τους. Αν η εταιρεία διατηρούσε μόνο την δραστηριότητα των ΑΠΕ (στα οποία επίσης επένδυσε τα τελευταία δέκα χρόνια) και έκλεινε το Κλωστήριο, θα ήταν κερδοφόρος. Αν πλήρωνε το ρεύμα όσο και ο Γερμανός κλωστοϋφαντουργός, θα ήταν κερδοφόρος. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει; Να τιμωρηθεί με καμιά σαρανταριά εκατ. ζημιές στην επόμενη δεκαετία για να «σωθεί» η ΔΕΗ; Επειδή, έκανε το λάθος και επένδυσε χρήματα; Στο τέλος είναι πιθανό να ξυπνήσουν ένα πρωί και με συνθήματα του τύπου «την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία».

Υπάρχει Γερμανός κλωστοϋφαντουργός που αγοράζει πρώτη ύλη από τις ίδιες πηγές με εκείνες που αγοράζει η Επίλεκτος και κατορθώνει να βγάλει κέρδος! Επειδή πληρώνει την ενέργεια σε αρκετά χαμηλότερες τιμές από την Επίλεκτο κι ας διαθέτει μικρότερο εργοστάσιο από τους Έλληνες ανταγωνιστές του. Αλλά εκεί δεν υπάρχουν Φωτόπουλοι και η ίδια η κοινωνία προστατεύει τις θέσεις εργασίας και σέβεται τους ανθρώπους που επενδύουν. Δεν τους πετροβολούν.

Η πληροφορία που σας δίνουμε σήμερα είναι απόλυτα διασταυρωμένη. Θα αναφέρουν την πρόθεσή τους σε επιστολή προς τον πρωθυπουργό. Κι είναι απόλυτα λογικό να συμβεί, όπως και ό,τι θα ακολουθήσει και με τις υπόλοιπες μεγάλες βιομηχανίες. Ακούμε ότι στις επόμενες ημέρες θα τεθούν σε διαθεσιμότητα εκατοντάδες εργαζόμενοι σε μονάδες της Β. Ελλάδας. Αυτό που έρχεται δεν έχει προηγούμενο και θα είναι η τελευταία πράξη για την ελληνική βιομηχανία. Στην συνέχεια θα μπορούμε να δείχνουμε στους τουρίστες τα ερείπια των βιομηχανικών εγκαταστάσεων: «Κάποτε είχαμε και βιομηχανία».

Το αστείο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι τον σύνδεσμο που έχουν συστήσει οι βιομήχανοι δεν δέχτηκαν να τον δουν στην ΡΑΕ. Δεν πειράζει! Με τα λεφτά του ελληνικού λαού μπορούν να κάνουν τέτοιου είδους επιλογές, ποιον θα βλέπουν και ποιον όχι. Σαν να βρίσκονται στο χωράφι του πατέρα τους.

Από εδώ και πέρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν ξέρει. Ότι πέφτει δήθεν από τα σύννεφα. Και να μην κάνουν αναφορές σε νέες επενδύσεις. Εδώ δεν μπορούν να κρατήσουν αυτές που έχουν ήδη γίνει...

Θανάσης Μαυρίδης

μερικά σχόλια

Μα τι λέτε τώρα είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα??? Αφού κερδίσαμε το στοίχημα! Όλος ο ξένος τύπος μιλάει για το θαύμα της Ελλάδας! Κύριε Μαυρίδη είστε εγκάθετος και προκατειλημμένος. Η ανεργία μειώνεται με τρομερούς ρυθμούς η επιχειρηματική δραστηριότητα αυξάνεται ραγδαία! Μα καλά που ζείτε επιτέλους? Κλείνουν επιχείρησες στην Ελλάδα? Πάτε καλά?

Πολυ τακτοποιημενη εταιρεια και σοβαρη στον χωρο της , γνωριζοντας την απο εμπορικες συναλλαγες μαζι της θα ειναι κριμα να μπει και αυτη στην λιστα των προβληματικων ...ενω ηδη στην ιδια περιοχη εχουν ηδη απωλεσει μεγαλες μοναδες εκκοκισμου βαμβακος ενω ασχολουνται και με ενα προιον, το βαμβακι, που συντηρει χιλιαδες αγροτικες οικογενειες...

Η συνταγη που λεγαμε...για να ρθει μετα απο 3 χρονια το ΔΝΤ να μας πει δεν βγαινει, λες & δεν το λεγαμε καθημερινα.

Ποσο πρωτοτυπο!
Δειξτε μου μια επιχειρηση οπουδηποτε να μπορει να αντεξει:

1 Υψηλη τεκμαρτη φορολογια,
2. Υψηλοτατες εισφορες,
3. Πανακριβο κοστος ενεργειας,
4. Ελλειψη δανεισμου & μεγαλο κοστος χρηματος με διακοσμητικες τραπεζες,
5. Υφεση επι 6 χρονια, με μεγαλο ελλειμμα αγοραστικης δυνατοτητας κλπ.

Και μας μιλανε για ανταγωνιστικοτητα στους μισθους & εσωτερικη υποτιμηση, ενω εντεχνως ξεχνουν ολα τα πιο πανω.
Οταν επισης οι Ελληνικες κλωστουφαντουργιες δεχονται απανωτα χτυπηματα απο τις χαμηλου κοστους Τουρκικες & τριτοκοσμικες, η ακριβη ενεργεια απο μονη της ειναι το λιγοτερο που αντιμετωπιζουν.

Και ελατε εσεις να μου πειτε εαν πρεπει να συζηταμε ακομη για success story, η για καραμπινατο fail story.
Οταν καμια χωρα δεν εχει υποστει τετοια καταστροφη εν καιρω ειρηνης μετα την μεγαλη Υφεση & συνεχιζουν....


Aυτο το τσιρκο που απαρτιζεται απο τις σημερινες Ελληνικες ηγεσιες που ενω ξερουν ΔΕΝ αντιδρουν, & απο τις αντιστοιχες Ευρωπαικες που το κοστουμι που εραψαν στην Ελλαδα ηταν παρμενο στα δικα τους μετρα, πρεπει να λαβει τελος.
Γιατι & οι δυο θελουν να κρατησουν τα κεκτημενα τους πανω σε μια ψυχοραγουσα οικονομια.
Δεν γινεται να αντεξουμε περισσοτερο ψεμα.

Γιατι σε λιγο καιρο, ο Νοτος ολος θα συζητα για μιαν Ανοιξη.

φιλε θαναση τα πραγματα ειναι απλα.

αν μειωσουμε τον Χ φορο, και δεν πετυχουν τα εσοδα, απο που θα εισπραξουμε την χασουρα?

ή

απο αλλο φορο, ομως η ιδιωτικη κοινωνια δεν εχει αλλο αιμα να δωσει,

ή

θα πρεπει να μειωσουμε ΔΥ και κρατος.

τι ειναι λοιπον πιο πολιτικαντικο?

μα να πηδηξουμε και αλλο τον ΙΤ.

και τι εγινε που ο ιδιωτικο τομεας, εχει 4000 αυτοκτονιες, 2 εκ ανεργους, 750,000 λουκετα?

οι κωπαιδα να ειναι καλα.

ο οργανισμος για το μουσειο της ακροπολης, ή του αθηνα 2004.

το BBC εκπεμπει απο ολο τον κομσο και εχει 890 υπαλληλους.

η ΕΡΤ 4500 ΔΥ.

αρα τι θα διαλεξει ο ελληνας πολιτικος. αφησοκολλητες, ή ΙΤ?

ρε ουτε καν γιατρους για τα γεροντια δεν προσλαμβανουν, και προτιμουν να εχουν κλεφτες, παιδεραστες, λαμογια και χωρις αντικειμενο ΔΥ, παρα να διωξουν ΔΥ.

περιμενε κατι αλλο κανεις απο την ΝΔ-πασοκ-κουνελι?

αχαχουχα,

σε λιγο θα βγει και ο αλλος τσαρλατανος, ο τσιπρακος που θα απαιτησει οχι απλα να μην διωξει ΔΥ, αλλα να τους δωσουμε και αυξηση.

δημος νοτιων προαστιων, μου ελεγε μια γνωστη που δουλευει, το πασχα, πριν 1 μηνα, αγορασε λαχανικα και τα μοιρασε στους ΔΥ του διοτι εχει πληγει το εισοδημα τους.

δηλαδη πηρε τα δημοτικα τελη, που χρωστα ενα σωρο σε οποιον μιλα ελληνικα, και ουτε ξωφλησε κοσμο, ουτε τα μοιρασε σε ανεργους. τα εδωσε στους ΔΥ του ο δημαρχος.

που θα πεσει το 1 δις, του υπουργειου εργασιας για την καταπολεμηση της ανεργιας? σε εε να προσλαβουν αποιο χριστιανο?

οχι βεβια!

σε ΟΤΑ και κρατος. και αλλους ΔΥ, να ξυνουν τα κενα των λοιπων ΔΥ!

και υστερα φταιει η μερκελ, ο σοιμπλε, ο φουφουτος, ο γκουσγκουνης.

πτωχευση τωρα. μυαλο δεν εχει βαλει κανεις!

[Monsta]

Διαγράφω το 150% των δανείων.

Δηλαδή, δώρο 50% τσεπάτο + διοριZμό τριών μελώνΕ της Οικογένειάς σας στoν ΟΕΓΠ (= ΟργανιΖμος Εκπαίδευσης Γαϊδάρωνε στο Πέταγμα)

+

Σύνταξη μεθ' ΕφάΡπαξ στη 15-ετία

+

Μπόνους μια ανοξείδωτη ηλεκτρικΙά τσουγκράνα για απαλό και ανέμελο ξύσιμο.

Ψηφίστε με!

[Monsta]

Άντε πάλι με τις γερμανικές αποζημιώσεις.

ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;

ΧΡΕΟΣ
Για να χαλάς περισσότερα από όσα βγάζεις σημαίνει ότι δανείζεσαι. Αυτό λέγεται χρέος. Όταν το κάνεις συνεχώς επί 40 χρόνια τότε λέγεται μεγάλο χρέος ή άμα είσαι συριζοκαμμένος το λες και απεχθές χρέος.

ΤΟΚΟΣ
Για να δανειστείς (και να χαλάς περισσότερα από όσα βγάζεις) σημαίνει ότι κάπου κάποιος χαλάει λιγότερα από όσα βγάζει και έχει αποταμιεύσει. Για να στα δανείσει ζητάει τόκο, ανάλογο του πόσο ρίσκο είσαι. Επί δραχμής δανειζόμασταν με διψήφιο επιτόκιο. Επί ευρώ με μονοψήφιο. Κάποια στιγμή όλοι κατάλαβαν ότι μας αρέσει η καλή ζωή και κάθε χρόνο θέλουμε και περισσότερα δανεικά, οπότε προφανώς δεν σκοπεύουμε να τα πληρώσουμε, επομένως σταμάτησαν να μας δανείζουν. Για να μην φαγωθούμε μεταξύ μας αποφάσισαν να μας δανείζουν οι συνεταίροι μας στην γηραιά ήπειρο. Εκείνη την εποχή κάποιοι από αυτούς δανείζονταν με 7% ενώ άλλοι με 2%. (7+2=9, 9/2=4,5%) Το επιτόκιο που μας δάνεισαν ήταν περίπου στον μέσο όρο των επιτοκίων που δανείζονταν αυτοί. Θεμιτό και δίκαιο. Στην πορεία μας το ρίξανε στο 3% και σύντομα θα το ρίξουν στο 1%, ίσως και στο 0%.
Φυσικά εμείς δεν θα πάψουμε να τους λέμε τοκογλύφους.

Σαν τα μικρά παιδιά που όταν τους πεις να πάνε για ύπνο γιατί είναι αργά σου απαντάνε "δεν σ'αγαπάω".

ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Προκειμένου να σταθούμε στα πόδια μας κάποτε και να μην παρακαλάμε μια ζωή για δανεικά, οι συνεταίροι μας έβαλαν στην δανειακή σύμβαση πακέτο και το μνημόνιο. Όπου μνημόνιο = οδηγίες για το πως θα σταθούμε στα πόδια μας και θα ανεξαρτητοποιηθούμε από τα δανεικά. Ουσιαστικά μας συμβούλεψαν να μειώσουμε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων (sorry αλλά αυτοί που δουλεύουν και πληρώνουν φόρους δεν φτάνουν για να ταΐσουν όλους αυτούς που κάθονται στο δημόσιο), να επιτρέψουμε σε περισσότερους ανθρώπους να εργαστούν (άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων) και να καταπολεμήσουμε φοροδιαφυγή και διαφθορά (πόθεν έσχες εφοριακών, ελεγκτές νοσοκομείων, κλπ).

ΤΡΟΪΚΑ
Για να διαπραγματευτούν οι συνεταίροι το περιεχόμενο του μνημονίου με την κυβέρνηση (δεν είναι τίποτα ανάλγητοι να μας το επέβαλλαν χωρίς συζήτηση, μήνες τραβούσαν οι διαπραγματεύσεις), διόρισαν μερικούς ειδικούς ως εκπροσώπους τους, αυτοί είναι η Τρόικα.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Ανάπτυξη σημαίνει να αρχίσουμε να παράγουμε κάθε μέρα περισσότερα από την προηγούμενη. Για να γίνει αυτό πρέπει να γίνει πιο αποδοτική η παραγωγή μας. Να υπάρχουν λιγότερα γραφειοκρατικά εμπόδια στην ίδρυση ή την επέκταση επιχειρήσεων. Να γίνουν γραφειοκρατικά πιο εύκολες οι εξαγωγές. Να γίνουν νέες θέσεις εργασίας ώστε να δουλέψουν και οι 1.500.000 άνεργοι που τώρα κάθονται. Οι 100.000 διορισμοί που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανάπτυξη, είναι 100.000 επιπλέον στόματα να μοιραστούν το ήδη μικρό κομμάτι της πίτας των κρατικών εσόδων. Είναι αύξηση των φόρων και επιπλέον κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων.

Για να γίνουν νέες θέσεις εργασίας πρέπει κάποιος να επενδύσει στην δημιουργία τους. Έλληνας ή ξένος. Όμως δεν θα έρθει ο άλλος να επενδύσει στην Ελλάδα όσο ακούει τον Τσίπρα, αυτόν που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, να λέει ότι θα διορίσει, ότι θα επαναπροσλάβει όσους απολύθηκαν, ότι θα καταργήσει το μνημόνιο και ότι δεν θα αποπληρώσει το χρέος.Όσο δεν εμπνέει πολιτική και οικονομική σταθερότητα η Ελλάδα, καμία νέα θέση εργασίας δεν θα δημιουργηθεί.

[Ptboul]

Άντε πάλι με τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Δεν αναφέρθηκαν πουθενά αλλά όλα εδώ πληρώνονται (για όλους και όλα).