Χα χα...μου είπε η κυρά Μαριώ, θέλεις να ανεβούμε από Χολομώντα?
Α...ωραία της λέω να γράψω και στην κάμερα την διαδρομή, να την ανεβάσω στο ιντερνετ.
Μετά τα μισά άρχισε να ζαλίζεται, άρχισε το μπινελίκι...πως στρίβεις έτσι, πως φρενάρεις έτσι, τελευταία φορά ήταν δεν σέβεσαι τον άλλον.
-Μα δεν τρέχω μωρέ! με 60-70 πηγαίνω
-Να πας με 30 -40 αφού φοβάμαι δεν μπορώ, αλλά τέτοιος είσαι, το κέφι σου να κάνεις
-Όταν έρθω άλλη φορά μόνος στο χωριό, τότε θα βάλω και την κατάλληλη μουσική και θα ξεδώσω.
-Δεν με ενδιαφέρει, κάνε ότι θέλεις, εγώ να μη είμαι μέσα! παλαβέ ε παλαβέ.
Πόσοι άραγε συμφορουμίτες έχετε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις?