Stathis 
νομιζω οτι πρεπει να τοποθετησουμε χρονικα την σχεση επιχειρηματια εργαζομενου, για να βγαλουμε ασφαλη συμπερασματα.
Για παραδειγμα, οταν πριν 10 χρονια με την νομοθεσια της εποχης εκεινης, που περιελαμβανε αρκετα μεγαλο κατωτατο μισθο και εξωφρενικα μεγαλη αποζημιωση για εναν εργαζομενο που δουλευε αρκετα χρονια στην ιδια επιχειρηση, και για καποιους λογους επρεπε πλεον να σταματησει να εργαζεται η γιατι πλεον δεν μπορουσε να τον πληρωνει ο εργοδοτης, γιατι μειωθηκε ο τζιρος πολυ η απλα γιατι ο υπαλληλος επαψε να ειναι παραγωγικος η αδιαφορουσε, ηταν αδυνατο πρακτικα να απωληθει.
αποτελεσμα αυτου, ο μικροεπιχειρηματιας ηταν δεσμιος του υπαλληλου και δεν μπορουσε ουτε να τον κρατησει και να τον πληρωνει, αλλα ουτε να βρει τα χρηματα για να τον απολυσει, με δυο τρεις κακες σαιζον και 2-3 υπαλληλους απασχολουμενους πολλες επιχειρησεις οδηγηθηκαν στον μαρασμο και τελικα στο λουκετο.
παραδειγμα να αναφερω οτι το 2002 μια υπαλληλος που ειχα εκανε μεγαλυτερη δηλωση απο εμενα στην εφορια και, εγω πραγματικα δεν ειχα αποκρυψει κανενα εσοδο οχι γιατι δεν ηθελα αλλα γιατι ηταν συνεταιρικη η επιχειρηση.
παμε στο τωρα, τα πραγματα πλεον ειναι ποιο απλα για τον επιχειρηματια, νομοθετικα υπαρχει χαμηλος κατωτατος μισθος και, ακομα μεγαλυτερη εθελουσια προσφορα εργασιας για κατω απο αυτον, συναμα το να απολυσεις πλεον καποιον ειναι πανευκολο και ανεξοδο.
τι να το κανεις ομως που σημερα απλα δεν υπαρχει κυκλος εργασιων οι τζιροι ειναι για γελια στις περισσοτερες επιχειρησεις.
εν κατακλειδι σημερα οποιος θελησει να γινει επιχειρηματιας ειναι ιδανικος αυτοχειρας και οσοι ειναι ηδη ειναι στην γκυλοτινα κυριολεκτικα.
απο την αλλη παμε στον εργαζομενο του ιδιοτικου τομεα σημερα δουλευει τις ιδιες ωρες παραγει το ιδιο εργο αλλα ο μισθος του ειναι για γελια ,εχει την σπαθα της απολυσης συνεχως πανω απο το κεφαλι του, αναγκαζεται να μην εχει εργασιακα δικαιωματα σκυβει διαρκως το κεφαλι ακομα και σε προσβολες απο τον εργοδοτη που εχει γινει σατραπης, φοβουμενος την απολυση αφου χιλιαδες καραδοκουν να παρουν την θεση των τριων και εξηντα.
καταληγω εστειλα μια κοπελα που ειχε μεινει απο δουλεια σε μια εταιρια προσλυφθηκε με μισθο 850 ευρω(!) και μου ειπε αυτολεξι, θα σε ευγνομονω ΓΙΑ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ, ποιον εμενα λες και της γνωριζα τον σειχη του Μπρουνει, για τοση καταντια μιλαμε η απελπησια να την πω.
Αυτο το σεντονι ηταν ενα προιον της πειραικης πατραικης και, γραφτηκε σε ενα δειαλειμα κοπιαστικης εργασιας συνεχως διακοπτομενο απο πληθως πελατων, αμετρητων θα ελεγα οπως οι μυγες γειροφερνουν το κρεας....
Αρχικό μήνυμα απο hades7
μαλλον ειχα αλλες προτεραιοτητες την εποχη εκεινην 
