Επικαιροτητα - Προβληματισμοι ...01 2013

[Monsta]

από τουίτ

Κάποτε πρέπει να το πούμε ανοιχτά και ξάστερα.

Αυτοί που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια και αφάνισαν έτσι κάθε ελπίδα να μπουν τα θεμέλια ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους, είναι οι ίδιοι που τρία χρόνια τώρα στήνουν κρεμάλες, μοιράζουν πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης και δίνουν μάχη να κρατηθεί το παλιό και το σάπιο.

Είναι τα πνευματικά ρετάλια εκείνων των φαμελιών που απειλούσαν όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους. Στο όνομα του λαού πάντα.

Αυτοί που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια είναι τα μυαλά του Καμμένου, του Μιχαλολιάκου και κάτι τσαρλατάνων στην αριστερά. Και όχι μόνο. Τους βρίσκουμε σε ΟΛΑ τα κόμματα καλυμμένους με το μανδύα φιλελεύθερων ιδεών, τάχαμ προοδευτικών.

Γιατί η αρετή, όπως και η φαυλότητα, δεν έχουν ιδεολογία. Ξεκινάει από την παιδεία και τη συγκρότηση του καθενός και φτάνουν σε εκείνη τη στάση απέναντι στην πατρίδα που περιέγραψε ο Σολωμός:

«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές».
Κανένας και τίποτα μπροστά στην αλήθεια.
Αυτό είναι πατριωτισμός!

[Monsta]

https://www.protothema.gr/world/article/?aid=266489

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

μια μερα σαν σημερα

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ
[B]Το αναγκαστικό εσωτερικό δάνειο της 25ης Μαρτίου 1922[/B]



Στις αρχές του 1922 οι οικονομικοί πόροι της Ελλάδας είχαν εξαντληθεί από τον πόλεμο. Η χρηματοδότηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας βρισκόταν σε κίνδυνο. Ήταν η περίοδος που οι Τούρκοι υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ άρχισαν να έχουν το πάνω χέρι στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Η περιοδεία του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη (1867-1922) και του Υπουργού Εξωτερικών Γεωργίου Μπαλτατζή (1868-1922) στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τη σύναψη δανείου δεν καρποφόρησε. Σε μία ύστατη προσπάθεια, στις 11 Φεβρουαρίου 1922 ο Γούναρης συμφώνησε με ομάδα άγγλων κεφαλαιούχων για δάνειο ύψους 15.000.000 δραχμών, που όμως δεν εκταμιεύτηκε ποτέ.

Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Γούναρης έσπευσε να ενημερώσει τους στενούς συνεργάτες του σχετικά με την αποτυχία του ταξιδιού του στην Ευρώπη. Τους τόνισε ότι η χώρα χρειαζόταν επειγόντως πόρους, που δεν μπορούσαν να προέλθουν από τη χρονοβόρο διαδικασία της αύξησης της φορολογίας ή των δασμών.

Μόλις ολοκληρώθηκε η ενημέρωση, έμεινε μόνος στο πρωθυπουργικό γραφείο με τον Υπουργό Οικονομικών και Επισιτισμού Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (1860-1922). Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Αλέξανδρο Οικονόμου, ο Πρωτοπαπαδάκης σηκώθηκε από τη θέση του και απευθυνόμενος στον Γούναρη του είπε: «Δημητράκη, τα ηύρα τα λεπτά». Ο Γούναρης έμεινεν εμβρόντητος και τον εκοίταζε με ολάνοιχτα μάτια, χωρίς να αρθρώνη λέξιν. Ο Πρωτοπαπαδάκης, αντί άλλης εξηγήσεως, έβγαλε από το πορτοφόλι του εν εκατοντάδραχμον χαρτονόμισμα, το έκοψε εις δύο και επέδειξε τα τεμάχια κρατών αυτά προ των εκστατικών οφθαλμών του φίλου του. Ο Γούναρης δεν εκαταλάβαινε τι συμβαίνει. – Ενόμισα πως τρελλάθηκε, έλεγε κατόπιν. Αφού, λοιπόν, ο Πρωτοπαπαδάκης απήλαυσε το θέαμα, το οποίο παρείχε ο φίλος του, αποφάσισε να του εξηγήση το σχέδιόν του. Πλήρης θαυμασμού ο Γούναρης δια την ευφυά και απλουστάτην επινόησιν προσεπάθησεν εν τούτοις να εύρη κάθε πιθανήν αντίρρησιν διά την ορθότητα της εφαρμογής της. Και ηύρε, ως έλεγε, πολλάς, αλλΆ ουδεμία ηδύνατο να σταθή προ των επιχειρημάτων του Πρωτοπαπαδάκη. Απεδέχθη λοιπόν πλήρως το σχέδιόν του. Αμφότεροι ετήρησαν απόλυτον εχεμύθεια…». Επρόκειτο για ένα είδος εσωτερικού αναγκαστικού δανεισμού, με το πρωτότυπο μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος, της δραχμής εν προκειμένω.

Ένα μήνα αργότερα, στις 21 Μαρτίου 1922, ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, μιλώντας από το βήμα της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 1921-1922, αποκάλυψε το σχέδιό του για τη σύναψη αναγκαστικού εσωτερικού δανείου, επαναλαμβάνοντας την παράσταση που είχε δώσει ένα μήνα νωρίτερα ενώπιον του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη. Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα και το επέδειξε στη Βουλή λέγοντας: «Ιδού κύριοι, έν εκατοντάδραχμον. Προς τα δεξιά είναι η εικών του Γεωργίου Σταύρου, προς τα αριστερά το Βασιλικόν Στέμμα. Ευθύς ως το νομοσχέδιον ψηφισθή θα διχοτομήσω το εκατοντάδραχμον (ο κύριος υπουργός βγάζει από το χαρτοφυλάκιόν του μίαν ψαλλίδα γραφείου και προ της εκθάμβου Βουλής κόπτει εις δύο το εις χείρας του χαρτονόμισμα). Και το τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γ. Σταύρου θα εξακολουθήση κυκλοφορούν ως νόμισμα 50 δραχμών, το δε έτερο ήμισυ-αφού το στέμμα-θα αποτελή ομολογίαν 50 δραχμών». Η έκπληκτη Βουλή δέχθηκε την αγόρευση Πρωτοπαπαδάκη με «διαμαρτυρίας, γέλωτας και ραγδαία χειροκροτήματα», όπως αναφέρονται στα Πρακτικά της σώματος.

Το μέτρο της διχοτόμησης του χαρτονομίσματος προκάλεσε ζωηρή συζήτηση, τόσο εντός, όσο και εκτός του κοινοβουλίου. Υποστηρίχθηκε ότι εκλόνιζε την εμπιστοσύνη στο νόμισμα, ενώ σύμφωνα με τον "Ριζοσπάστη" έπληττε τα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού. Ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης παραδέχθηκε ότι το μέτρο παρουσίαζε πολλές αδυναμίες, αλλά ήταν το πιο ενδεδειγμένο για τις κρίσιμες στιγμές που περνούσε η χώρα, αφού εξωτερικό δάνειο δεν είχε εξασφαλισθεί και εσωτερικό δάνειο δεν μπορούσε να επιδιωχθεί με κλονισμένη την αξία του νομίσματος. Η φιλελεύθερη αντιπολίτευση ετάχθη κατά του νομοσχεδίου, αν και ο έμπειρος περί τα οικονομικά Εμμανουήλ Τσουδερός παραδέχθηκε τη «σοβαρότητα και το πολύπλοκο του θέματος».

Οι εφημερίδες, κυρίως της συμπολίτευσης, τήρησαν αμήχανη στάση και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τις δωροδοκήσει για να υποστηρίξουν το αναγκαστικό δάνειο, όπως αναφέρει στο Ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς (Πέμπτη 24 Μαρτίου): «Αι εφημερίδες επληρώθησαν αδρότατα εκατό χιλιάδες εκάστη, αι βενιζελικαί, αφού εφάνησαν δεχόμεναι κατΆ αρχάς, ηρνήθησαν έπειτα. Το μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος χαρακτηρίστηκε «ηρωική δημοσιονομία» από τον διάσημο οικονομολόγο και κοινωνιολόγο Βιλφρέντο Παρέτο, ενώ επαινέθηκε από τον βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ.

Το νομοσχέδιο ψηφίσθηκε στις 25 Μαρτίου 1922 με ψήφους 151 έναντι 148 και η διχοτόμηση του νομίσματος έγινε νόμος του κράτους με αριθμό 2749. Από το αναγκαστικό δάνειο εξαιρέθηκαν οι ξένοι υπήκοοι και οι ξένες εταιρείες. Σύμφωνα με το νόμο, το μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος θα λειτουργούσε ως εξής: Οι κάτοχοι των χαρτονομισμάτων θα κρατούσαν το αριστερό κομμάτι (που ονομαζόταν στην καθομιλουμένη «Σταύρος», επειδή είχε χαραγμένο πάνω του το κεφάλι του Γεωργίου Σταύρου), το οποίο θα είχε την αξία των 50 δραχμών, και το δεξιό κομμάτι (που ονομαζόταν αντιστοίχως «στέμμα») θα επιστρεφόταν στην Εθνική Τράπεζα, η οποία θα έδινε μιαν απόδειξη (αργότερα θα τυπώνονταν κανονικοί τίτλοι που θα αντικαθιστούσαν την απόδειξη) για τη συμμετοχή τους στο αναγκαστικό δάνειο.

Το επιτόκιο των ομολογιών ήταν αρκετά υψηλό, στο 7% (έναντι 4% των καταθέσεων ταμιευτηρίου), και αργότερα κατέβηκε στο 6,5%, ώστε τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν, να μοιραστούν μέσω κληρώσεως, εν είδει λαχείου. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν τυχερά παιχνίδια κι έτσι η κλήρωση αυτή είχε θετική απήχηση στα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού.

Το αναγκαστικό δάνειο του Πρωτοπαπαδάκη απέφερε στο Δημόσιο το σημαντικό ποσό των 1.550.000.000 δραχμών. Βοήθησε να αντιμετωπισθούν οι άμεσες ανάγκες έως το φθινόπωρο του 1922, αλλά δεν έλυσε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την άφιξη των προσφύγων, ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας έγινε επιτακτικός.

[Πηγή sansimera.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

[STREETRACING]

"Είναι καταπληκτικός αυτός ο μικρός ελληνικός λαός που εργάζεται και πετυχαίνει παντού , εκτός απο την πατρίδα του"
Edmond About 1828-1885
Γάλλος συγγραφέας.

[A8hnaios]

40% - 50% (!!!) κουρεμα για τους καταθετες της τραπεζας Κυπρου απ οτι λενε και τελος.

Δηλαδη καθαριζουν την Λαικη και τα χρεη της να τα αναλαβει ο καταθετης της τραπεζας Κυπρου.
Τωρα, πως το βγαζουν αυτο, εγω δεν το καταλαβα ακομη.

Tι δε καταλαβες Αγαπητε Χριστοφορε...

[nikos1400]

Δεν ειμαι ο μεγαλος πατριωτης, αλλα
καμμια φορά σκεφτομαι για την Κυπρο....

Ειναι σαν να εχει καποιος το σπιτι του σε ενα οικοπεδο,
ενα αλλο κομματι χωραφι στην αλλη πλευρα του δρομου,
και δυο-τρια αλλα κομματακια χωραφι περιφερειακα.
Ολα φραγμενα με στυλους και συρματοπλεγμα. Επισημα με τοπογραφο...

Ξυπναει λοιπον ενα πρωι και βλεπει το απεναντι το χωραφι του, και του εχει πεταξει ο γειτονας ο διπλα τους μισους στυλους και το συρμα, και το εχει κλεισει για τον εαυτο του, και εχει βαλει και κοτοπουλα μεσα!
Ερχεται επιπλεον και ο δημαρχος και λεει "Σταματηστε. Μην τσακωνεστε ρε παιδια. Μπορειτε να γινεται φιλοι."...




Πολυ "παδικη" και απλοϊκη παρομοιωση, το ξερω.
Αλλα συχνα κανουμε τα πραγματα πιο περιπλοκα απο οτι ειναι.

[Bazil Van Sinner]

...

[Nino]

Για την ιστορια και σχετικα με το τουιτ
O Καποδιστριας σκοτωθηκε απο τη βεντετα(μανιατικη) των μαυρομιχαληδων και οχι απο καποια δυναμη οπισθοδρομησης, οσο για την πολιτικη κοντρα και τις αντιδρασεις που εγιναν απο του κοτσαμπασηδες εις βαρος του παλι και εκει οι ξενοι ηταν αναμεμιγμενοι (αγγλοι γαλλοι).

[Monsta]

Τσαρλατάνε

Ό,τι λάθος ήταν να κάνει το έκανε μέσα σε μερικά 24ωρα ο Αλέξης Τσίπρας σε σχέση με το χειρισμό της υπόθεσης της Κύπρου. Κι όλα αυτά, για να στηρίξει μια ανεφάρμοστη εξίσωση που λέει ότι μπορείς να τζογάρεις με μια ολόκληρη χώρα σα να παίζεις πόκερ και να είσαι σίγουρος ότι θα σου βγει, μπορείς να καταγγείλλεις το μνημόνιο αλλά να κρατήσεις τα δανεικά, μπορείς να είσαι στο ευρώ αλλά να μην έχεις μνημόνιο.

Κάναμε μια μικρή συλλογή από τις γκάφες των τελευταίων δέκα ημερών και την παραθέτουμε προς γνώσιν και συμόρφωσιν:

1. Αντί να πάρει μια διακριτική θέση και να κλείσει το στοματάκι του όταν η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφιζε Όχι στην πρώτη -πολύ καλύτερη από την τελευταία, όπως αποδείχθηκε- απόφαση του Eurogroup, ο Τσίπρας βιάστηκε να πανηγυρίσει για την εθνικά υπερήφανη στάση των Κυπρίων βουλευτών. Κι όχι μόνο αυτό. Έγινε βασιλικότερος του βασιλέως, υποστηρίζοντας ότι δικαιώνεται η πολιτική του θέση ότι η Ευρώπη μπλοφάρει και ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι ενδοτικές.

2. Στην προσπάθειά του να δραματοποιήσει τα γεγονότα, έστειλε στη Μεγαλόνησο «αντιπροσωπεία» του ΣΥΡΙΖΑ (συμμετείχε και η… Δούρου κι αυτό αρκεί), τα μέλη της οποίας μόλις επέστρεψαν στην Αθήνα γύριζαν στα κανάλια και, ως ειδικοί, ανέλυαν την κατάσταση κατά το δοκούν.

3. Αμφισβήτησε το δόγμα «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει» στέλνοντας ντιρεκτίβες στους Κυπρίους βουλευτές να επιμείνουν στο Όχι στο κούρεμα με τον ίδιο υπερήφανο τρόπο που είχαν πει Όχι καις το Σχέδιο Ανάν. Το γεγονός ότι τότε το κόμμα του κ. Τσίπρα είχα ταχθεί φανατικά υπέρ του Ναι, του διέφυγε…

4. Κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση επειδή δεν καταψήφισε την πρόταση που εγκρίθηκε στο πρώτο Eurogroup, παρά το γεγονός ότι ήταν η Κύπρος αυτή που την είχε ψηφίσει πρώτη. Είπε δηλαδή ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ψηφίσει αντίθετα από την Κύπρο για ένα θέμα που αφορούσε κυρίως την Κύπρο.

5. Επαινούσε το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ για τη στάση του κατά της πρότασης, ξεχνώντας ότι ήταν το ΑΚΕΛ που ήταν στην κυβέρνηση μέχρι προχθές, ήταν το ΑΚΕΛ που δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αποφευχθεί η κατάσταση, ήταν το ΑΚΕΛ που εκτόξευσε το έλλειμμα της Κύπρου, ήταν το ΑΚΕΛ που έφερε την τρόικα στην Κύπρο. Όλα αυτά ήταν απλά λεπτομέρειες.

6. Ακόμα κι όταν έγινε πλέον σαφές ότι το κυπριακό Όχι οδηγούσε σε εθνική καταστροφή, ότι η Ευρώπη δεν μπλοφάρει, ότι η Ευρωζώνη δεν θα καταστραφεί από την έξοδο της Κύπρου από το ευρώ, ότι η κυπριακή κυβέρνηση άρχισε να εκλιπαρεί για να υιοθετηθεί τελικά η πρώτη απόφαση που είχε αρχικά απορρίψει η Βουλή, δεν έκανε πίσω και επέμενε ότι στην πολιτική του γραμμή για αντίσταση στο διευθυντήριο των Βρυξελλών.

7. Ακόμα κι όταν αυτός ο δίσμοιρος υπουργός οικονομικών της Κύπρου πήγε στη Μόσχα να ικετέψει για την βοήθεια του «ξανθού γένους» των Ρώσων, ακόμα κι όταν ήταν σαφές ότι ο Πούτιν δεν ήθελε ούτε στο τηλέφωνο να μιλήσει με τον Κύπριο Πρόεδρο κι ότι η Ρωσία ήταν συντεταγμένη πλήρως με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, ακόμα και τότε τα στελέχη του επαινούσαν τις προσπάθειες εξεύρεσης βοήθειας από πηγές εκτός ΕΕ.

8. Διέπραξε νέα μνημειώδη γκάφα δίνοντας συνέντευξη τύπου μόνο και μόνο για να αποκαλέσει γκάγκστερ τους εταίρους και δανειστές της Κύπρου (και της Ελλάδας) με τους οποίους υποτίθεται ότι θέλει να διαπραγματευτεί όταν -ω μη γένοιτο- γίνει κυβέρνηση. Έχασε με αυτόν τον τρόπο και τα ερίσματά του στην Ευρώπη που επί μήνες προσπαθούσε να κτίσει.

9. Δεν είπε κουβέντα που το ομογάλακτό αριστερό κόμμα Die Linke στη Γερμανία πήρε θέση εξίσου σκληρή με αυτή της Μέρκελ κατά της Κύπρου, διότι προφανώς και οι σύντροφοί του εκεί στο Βερολίνο συμφωνούν με τους γκάγκστερ.

10. Μέσα στην αναμπουμπούλα έδωσε τα χέρια με τον Καμμένο, τον πλέον γραφικό εθνικιστή της ελληνικής Βουλής (υπέρμαχο των θεωριών περί ψεκασμών και των μύθων ότι θα πάρουμε την Πόλη με τον εξαδάκτυλο βασιλιά) υπογραμμίζοντας την ταύτιση απόψεων για το θέμα της Κύπρου και προαναγγέλοντας ουσιαστικά την πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας.

11. Κατήγγειλε την ελληνική κυβέρνηση επειδή δεν παρέχει ρευστότητα 2 δισ. ευρώ από τον ELA στις κυπριακές τράπεζες, αγνοώντας ότι η Αθήνα ούτε δύναται, ούτε πρέπει να το κάνει αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι θα καταρρεύσει και η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο.

Συμπέρασμα: Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των ΑΝΕΛΛ και της ΧΑ, ξεγυμνώθηκε στην περίπτωση της Κύπρου. Οι περισσότεροι κατάλαβαν πλέον ότι αυτά που τόσους μήνες πεισματικά υποστηρίζει το αντιμνημονιακό μέτωπο, είναι απλούστατα ανεφάρμοστες ανοησίες και επικίνδυνοι πειραματισμοί.

Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα γίνεται αντιληπτό ότι ολόκληρο το οικοδόμημα που έχει φτιάξει με αναρίθμητες κωλοτούμπες και ακροβατισμούς απλά δεν στέκεται. Ο Αλαβάνος έχει δίκιο: Όταν λες όχι στο μνημόνιο, αυτό με μαθηματική ακτίβεια σε οδηγεί στη χρεωκοπία, εκτός Ευρωζώνης και ίσως και εκτός ΕΕ. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Ή θα είσαι στο ευρώ και θα προσπαθήσεις μέσα από τη διαπραγμάτευση να εφαρμόσεις την καλύτερη δυνατή πολιτική που σου επιτρέπουν οι συνθήκες, ή θα βγεις από το ευρώ, θα χρεωκοπήσεις και υπερηφάνως θα πορευτείς μόνος σου, με την ηθική στήριξη των διαδόχων του Τσάβες και κάθε άλλου γραφικού παρία.

Γι αυτό σύντροφοι, πείτε την αλήθεια επιτέλους. Ναι ή όχι στο ευρώ;

https://www.politikoi.com/?p=15636

[vagmag]

Πως εφτασαν εκει οι κυπριακες τραπεζες;

Ειχαν πολλες καταθεσεις, αλλα εδωσαν και εκει τοσα περισσοτερα δανεια απο οτι μπορουσαν ;;

Δλδ υπαρχουν αυτοι που εχουν τις καταθεσεις και αυτοι που πηραν τα δανεια.

Τις τραπεζες τις εβαλαν μεσα αυτοι που πηραν τα δανεια, ομολογα κλπ κλπ...

Το δικο τους λαθος το πληρωνουν οι καταθετες ;;; Που εφταιξαν οι καταθετες ;; Απλα πλεον καταλαβαινουμε οτι η καταθεση σε τραπεζα δεν αποτελει μερος φυλαξης, αλλα τροπος δανεισμου του πιστωτικου αυτου ιδρυματος...