Στο εξωτερικό, τουλάχιστον στις δημοκρατικές χώρες, το καθεστώς που ισχύει δεν απέχει από το ελληνικό, αφού κι εκεί χρειάζεται εντολή εισαγγελέα και ταυτόχρονα, σύμφωνη γνώμη του πρύτανη για να εισβάλλει αστυνομία στον πανεπιστημιακό χώρο. Τώρα το αν το λένε άσυλο ή όχι, μικρή σημασία έχει, πάντως η πράξη είναι η ίδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το 2007 στη Γαλλία που γινόταν σχεδόν φοιτητική (και όχι μόνο) εξέγερση στις μεγαλουπόλεις και όσοι διαδηλωτές (ακόμα και ταραξίες) βρήκαν καταφύγιο στα πανεπιστήμια, ούτε συνελήφθησαν, ούτε εδιώχθησαν. Ουσιαστικά λοιπόν, στη χώρα μας παίζουμε με τις λέξεις για κάτι που ισχύει, έστω και νοερά, σχεδόν σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου. Αλλά και να μην ίσχυε, πράγματι το να είμαστε unique σε κάποια πράγματα, δεν είναι πάντα αρνητικό...
Πάντως τέτοια κάψα για το βουλευτικό άσυλο, με το οποίο προστατεύονται καταχραστές δισεκατομμυρίων και οι συνεργοί τους, δεν είδα από κανένα και μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Μάλλον μερικές εκατοντάδες ταραξιών είναι πιο επικίνδυνες από μερικές εκατοντάδες διεφθαρμένων πολιτικών και των χορηγών τους, που μας έχουν φέρει στη σημερινή χαώδη κατάσταση...