μια χαρά είναι, δε μασάει τίποτε. Γενικά υπάρχει μια ''παραφιλολογία'' με τα Ρωσικά εναέρια μέσα.. απλά είναι τελείως διαφορετικός ''κόσμος''.
Ο Διοικητής μου στον Στρατό ήταν ένας απο τους μηχανικούς που πέταξαν με ελικόπτερα που προοριζόταν για την νέα αγορά ελικοπτέρων. Ηταν καλοκαίρι στο Στεφανοβίκειο με 40 βαθμούς και τρομερή υγρασία, συνθήκες πολύ δύσκολες για πτήση λόγω μεγάλης πτώσης στην απόδοση των κινητήρων. Σκάνε λοιπόν οι Αμερικανοί με το Black Hawk, φόρμες τούμπανες, σηματάκια, γυαλιά όλα γαμάτα.. μπείτε, λένε,10 στρατιώτες και ένα τζιπ, μπαίνουν όλοι και ξεκινάει, σηκώνεται σιγά σιγά με αρκετή εμπρόσθια κίνηση για να αποκτήσει ταχύτητα..
Σειρά των Γάλλων με το Super Puma, 2 τζιπάκια μέσα και η ίδια απογείωση..
Έρχονται και οι Ρώσοι με το Mi-17.. σορτσάκια, σαγιονάρες κλπ.. πλησιάζει ο δικός μου και βλέπει μια μικρή τρύπα σε ένα απο τα πτερύγια του tail rotor! Τι έχουμε εδώ, λέει, No problem,no problem λένε οι Ρώσοι, μπείτε! Πόσοι, ξαναλέει ο δικός μου, Όσοι χωράτε και βάλτε και ένα τζιπ! Μπαίνουν λοιπόν μέσα και τραβάει ο Ρώσος το colective(το χειριστήριο του βήματος του στροφείου) και το εργαλείο σηκώνεται κάθετα! Πάθανε πλάκα οι Αμερικανοί!