WTF?

[vagmag]

Τα σχόλια στις αγοροπωλησίες κλείνουν για να μη γίνονται troll.

Αλλά τι γίνεται ωρέ λεβέντες που πάμε?
Εδώ στον βορρά, τον χορό τον άνοιξε ο ψηλός (thoμelef), την επομένη η μεθεπομένη ακολουθεί ο Βαγγέλης (vagmag) και τώρα βλέπω τον Χρήστο (kazakos carage). 'Ολα φυσικά μιτρίο.
Πως μας κατάντησαν έτσι και όπως φαίνεται, δεν υπάρχει και φως στο βάθος, όχι του τούνελ, αλλά του πηγαδιού που έχουμε πέσει.
Μιά ευχάριστη πάντως νότα είναι μερικοί νεαροί, νέοι και στο φόρουμ, ευτυχείς κάτοχοι bmw.

Να γράψω και εγώ, πως το σκέφτομαι... και φυσικά να πω, ότι δε θέλω να στραβώσει, ενοχληθεί κανένας, μιας και αυτά αποτελούν σκέψεις δικές μου, για τον εαυτό μου.

Όταν βγήκα στο κουρμπέτι, τα πάντα γύρω μου πήγαιναν καλά. Όσο δούλευες τόσο αμειβόσουν. Το ίδιο εγώ, όσο και οι φίλοι μου γύρω μου. Έκρινα εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, το μέλλον και τις δυνατότητές μου/μας σαν άτομο, σα λαός κλπ. Χαρακτηριστικά έβλεπα, έναν κύριο τότε (το 2000 ο 45άρης μου φαινόταν μπάρμπας...), καλοντυμένο, να πηγαινοέρχεται με ένα celica 1980+. Τότε σκέφτηκα ότι μπορεί να δουλέψω μερόνυχτα, να λείπω από το σπίτι μου 20-30 μέρες συνεχόμενες, να ρισκάρω, αλλά δε θέλω στα 40μου να είμαι με ένα αυτοκίνητο 20ετίας.... (από τότε μου άρεσαν τα γρήγορα αυτοκίνητα)... Το σκεπτικό αυτό με άγχωνε, να ελέγχω τις κινήσεις μου, να μην ξοδεύω παραπάνω από αυτά που βγάζω κλπ . Σε καλό μου βγήκε μεν, αλλά σκεφτόμουν ότι τα πάντα φτιάχνουν και εξαρτώνται αποκλειστικά από εμένα.
Το 2004 πήρα ένα forester 2.5XΤ - 40.000+ ευρώ- . Όταν το έδειξα στη γιαγιά μου, μετά τις ευχές τις για καλοτάξιδα κλπ... μου επέστησε την προσοχή να μην ξοδεύω τα χρήματα που βγάζω, γιατί λέει έρχονται και δύσκολες εποχές... Η δικιά μου απάντηση (και το γράφω για να κατανοήσετε το σκεπτικό μου), ήταν .... Ότι εγώ δουλεύω, παράγω, δεν είμαι τεμπέλης και τα δύσκολα όπως πόλεμος, πείνα κλπ πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τη δικαιολόγησα στο μυαλό μου, επειδή αυτή έζησε τον πόλεμο...επειδή έζησε δύσκολα... Που να ήξερα....

Σήμερα λοιπόν είμαι σε θέση να πληρώσω το χαράτσι, τα τέλη και τη βενζίνη. Άλλωστε τα ζύγισα πολύ καλά πριν το πάρω (υποτίθεται). Υπολόγισα και το χαράτσι (΄έστω μικρότερο) και κατέληξα στην αγορά. Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία. Η δουλειά έχει πέσει 80% !!!! Και πάλι μπορώ να το συντηρήσω (από τα έτοιμα όμως), αλλά δε νιώθω άνετα με τον εαυτό μου. Δε νιώθω καλά.
Δεν με ενοχλεί πλέον ότι το αυτοκίνητο αυτό στα 40 μου θα είναι 20ετίας, αλλά δε με ενοχλεί γιατί δυστυχώς βλέπω γύρω μου. Δεν είναι ότι άλλαξα τόσο πολύ μυαλά, όσο άλλαξαν οι συνθήκες, οι φίλοι μου, η χώρα μου... αυτό με ενοχλεί.

Αν η ανταλλαγή χαλάσει (που είναι πολύ πιθανό, μιας και ο έμπορος το πάει όλο και πιο πίσω για έλεγχο του Skoda...), θα το κρατήσω, αλλά κάποιο άλλο έξοδο θα κόψω.