Πριν απο κανα χρονο περιπου παρακολουθουσα τα σεμιναρια τεχνικης παρουσιασης δυο καινουριων πατρελαιοκινητηρων και ενος ανανεωμενου βενζινοκινητηρα.
Η δυνατη εκδοση του πετρελαιοκινητηρα ειναι τετρακυλινδρη με δυο τουρμπινες στη "σειρα" σε μια αλληλοσυμπληρουμενη αρμονικη λειτουργεια.
Ο βενζινοκινητηρας ειναι V6 με μια τουρμπινα μεταβλητου αυλου.
Στο βαρετο κομματι της παραδοσης του σεμιναριου το μυαλο μου κυνηγαγε τις εξελιξεις ιδρωμενο.Πανεξυπνες ιδεες "απλα" εφαρμοσμενες να λυνουν με τη μια προβληματα δεκαετιων σε μια στιγμη.
Λυσεις του παρελθοντος πετιουνται στον καλαθο των αχρηστων και τη θεση τους δινουν απλα στην αντοχη καποιων ειδικα κατεργασμενων κραμματων μεταλλου και του ηλεκτρονικου ελεγχου χιλιαδων παραμετρων.
Μετα απο ολα αυτα σκεφτομουν τους βελτιωτες ανα τον κοσμο να τριβουν τα χερια τους ετοιμαζοντας τα να τα χωσουν στους χαρτες ελεγχου των "κλαπετων" χαμογελοντας πονηρα.....
Ολα αυτα ομως γινονται σε δυο ταχυτητες.
Με γνωμονα την υψηλη επιδοση και συναμα οικονομια και περιβαλοντικη συνειδηση.
Ο τροπος που το καταφερνουν-πραγματικα εντυπωσιακος ακομα και για τον μη μυημενο.
Στο μυαλο μου πλεον η ομαδα των ερευνητων και των μηχανολογων ειναι ενα κραμμα απο Μπαμπηδες Σουγιαδες και Petrolheads της Greenpeace.
Eιμαι παντελως

αλλα ολη αυτη η κουβεντα για επιληπτικους τουρμποσκαραβαιους μου εφερε στο μυαλο παλιες μου σκεψεις που ηθελα να αναφερω παιζοντας το σημαντικος και γνωστης!!!
Θα με ανεχτειτε
