ακόμα και να ήθελε ο στουρνάρας να αλλάξει την κατάσταση με δίκαιο καταμερισμό ευθυνών, πιστεύω ότι βρίσκει ένα τεράστιο τοίχο μπροστά του που δεν μπορεί να περάσει. τον πολιτικό τοίχο της παρασιτοκρατίας.
ζωντανό παράδειγμα το τσίρκο με τους υπαλλήλους της βουλής. είμαι σίγουρος ότι καθημερινά έχει να κάνει με τέτοιου είδους θέματα, μιας και η σαπίλα όλη, έχει στρώσει καλά την φωλιά της και δύσκολα την ξετρυπώνει κανείς απο'κει που βρίσκεται.
παιδιά, πάρτε το χαμπάρι, το έχουμε πολλές φορές. το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι το πολιτικό - δημόσιο σύστημα που για να επιβιώνει, πρέπει να καταστρέφονται τα πάντα γύρω του.
μονοπώλεια, μεγαλοκαρχαρίες κτλ κτλ, είναι και αυτά πρόβλημα, αλλά είναι και αυτά μέρος του πολιτικού και δημόσιου συστήματος.
άμεση διάλυση χρειάζεται το πράγμα, και μάλιστα ΤΩΡΑ. δεν νοείτε χώρα με μοναδικό αντικείμενο παραγωγής, το άνοιγμα θέσεων εργασίας στο δημόσιο. απο που? με τι? πως?
δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει ο κόσμος ότι χωρίς λεφτά δεν μπορείς να κάνεις τπτ, πόσο μάλον να πληρώνεις αδρά, τόνους άχρηστων υπαλλήλων χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο εργασίας.
λένε όλοι ότι πληρώνουμε για να πληρώνονται οι τοκογλύφοι, οι ξένοι, μπλα μπλα μπλα, ενώ στην ουσία όλα τα απορροφά η καταβόχθρα του δημοσίου που δεν μπορεί να την αγγίξει κανείς.
φόρους για τα έξοδα, φόρους για τα χρέη που έχουν απορροφηθεί απο το δημόσιο χωρίς να έχει ούτε καν το παραμικρό αντίκρυσμα η ύπαρξη του, και όμως, ακόμα και μετα απο τρία χρόνια βαθύτατης ύφεσης, το ίδιο πρόβλημα παραμένει.
