ΦΙΛΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ! ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΑ!--Απολογισμός - Αναπόληση

[z3 2.2]

Mας μαγεψε ο Νικος.
Ευχαριστουμε και σενα για το ταξιδι που μας πηγες.
Η φωτο απλα τα σπαει!!! (το χαμογελο παραμενει το ιδιο ομως...παιδικο )

[NickE60]

φτιάχνατε αυτοσχέδια παιχνίδια??

Εκεί γύρω στα 7, μου είχε μάθει ένας μεγαλύτερος ένα κόλπο όπου κόβαμε ένα καλάμι μήκους 1 μέτρου ή και πιο λίγο, στο πάνω μέρος του κάναμε 4 τρύπες 2+2 αντικριστές, απ' όπου περνούσαμε ένα μακρύ σύρμα και σχετικά χοντρό, συνήθως από περίφραξη, το πλέκαμε και το διαμορφώναμε σε τιμόνι. Έτοιμη η κολόνα τιμονιού με το τιμόνι! Στην άλλη άκρη του καλαμιού κάναμε 2 εγκάρσιες εγκοπές σαν δίχαλο, απ' όπου περνούσαμε το σιδερένιο άξονα των τροχών από κάποιο χαλασμένο πλαστικό αυτοκίνητο (από κάποιο ανατρεπόμενο φορτηγό με μεγάλες πλαστικές ρόδες) περνούσαμε και 2 πιο μικρά καλαμάκια-αποστάτες δεξιά και αριστερά στον άξονα για να μην χάνει τα κέντρα του, κουμπώναμε τις ρόδες, δέναμε και μια πέτρα χαμηλά στο καλάμι για να βαραίνει λίγο ώστε να μην χοροπηδάει πολύ στα χώματα και να "ακούει" καλύτερα στις στροφές ....και έτοιμο το αυτοκίνητό μας....
Το γρηγορότερο τιμόνι! Το περπάτημα που ρίχναμε δε λέγεται!!

[Ptboul]

φτιάχνατε αυτοσχέδια παιχνίδια??

Φυσοκάλαμα, Χαρταετούς κ μεταγενέστερα είχα ξηλώσει όλα τα μοτεράκια από τις ομιλούσες κούκλες τις αδερφής μου κ έφτιαχνα (αφού μάζευα περιφερειακά εξαρτήματα από άλλα παιχνίδια) βαρκάκια με μπαταρία (κ προπέλα), χόβερ κραφτ και στο χωριό (που είχα πρόκες κ ξυλία) σχεδία για τη θάλασσα με μπουκάλες από κάτω, σπιτάκι σε δέντρο, κούνια κ πολλά άλλα. Όλα αυτά μέχρι τα 14.

άσχετο: το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν ένα μεταλλικό βαρκάκι που το γέμιζες νερό από δύο σωληνάκια που είχε στο πίσω μέρος, τα οποία με τη σειρά τους γέμιζαν μια δεξαμενούλα. Κατόπιν σε ένα καπάκι από μπουκάλι έβαζες ένα φυτιλάκι με λάδι κ με την θερμοκρασία που αναπτυσσόταν αυτό ξεκίναγε με έναν φοβερό ήχο καϊκιού

Γενικά, θεωρώ (κ θα το εφαρμόσω) ότι είναι καλό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά κ να τα προωθούμε στο να ασχολούνται με κατασκευές κ αυτοσχέδια παιχνίδια ώστε να αποκτούν πρακτική κ κριτική σκέψη από το να τα γεμίζουμε έτοιμα παιχνίδια που σε λίγο καιρό τα έχουν κιόλας ξεχάσει. (τα κάνουν που τα κάνουν πρόβατα στο σχολείο)

[gyiama]

Φυσοκάλαμα, Χαρταετούς κ μεταγενέστερα είχα ξηλώσει όλα τα μοτεράκια από τις ομιλούσες κούκλες τις αδερφής μου κ έφτιαχνα (αφού μάζευα περιφερειακά εξαρτήματα από άλλα παιχνίδια) βαρκάκια με μπαταρία (κ προπέλα), χόβερ κραφτ και στο χωριό (που είχα πρόκες κ ξυλία) σχεδία για τη θάλασσα με μπουκάλες από κάτω, σπιτάκι σε δέντρο, κούνια κ πολλά άλλα. Όλα αυτά μέχρι τα 14.

άσχετο: το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν ένα μεταλλικό βαρκάκι που το γέμιζες νερό από δύο σωληνάκια που είχε στο πίσω μέρος, τα οποία με τη σειρά τους γέμιζαν μια δεξαμενούλα. Κατόπιν σε ένα καπάκι από μπουκάλι έβαζες ένα φυτιλάκι με λάδι κ με την θερμοκρασία που αναπτυσσόταν αυτό ξεκίναγε με έναν φοβερό ήχο καϊκιού
Γενικά, θεωρώ (κ θα το εφαρμόσω) ότι είναι καλό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά κ να τα προωθούμε στο να ασχολούνται με κατασκευές κ αυτοσχέδια παιχνίδια ώστε να αποκτούν πρακτική κ κριτική σκέψη από το να τα γεμίζουμε έτοιμα παιχνίδια που σε λίγο καιρό τα έχουν κιόλας ξεχάσει. (τα κάνουν που τα κάνουν πρόβατα στο σχολείο)

πωωωω τι ΜΕ θυμισες τωρα ΣΕ λεωωω μπορει και να ειχα χαλασει καμια 10αρια τετοια απ το ν απροσπαθω να μαθω τι εχει μεσα εκει που μπαινει το νερο και προχωραει!!!!! μου παιρνανε ενα το κρατουσα λιγο μετα απο λιγο καιρο προσπαθουσα να το ανοιξω....

[Ptboul]

.. κόβαμε ένα καλάμι μήκους 1 μέτρου ή και πιο λίγο, στο πάνω μέρος του κάναμε 4 τρύπες 2+2 αντικριστές, απ' όπου περνούσαμε ένα μακρύ σύρμα και σχετικά χοντρό, συνήθως από περίφραξη, το πλέκαμε και το διαμορφώναμε σε τιμόνι. Έτοιμη η κολόνα τιμονιού με το τιμόνι!

Στην άλλη άκρη του καλαμιού κάναμε 2 εγκάρσιες εγκοπές σαν δίχαλο, απ' όπου περνούσαμε το σιδερένιο άξονα των τροχών από κάποιο χαλασμένο πλαστικό αυτοκίνητο (από κάποιο ανατρεπόμενο φορτηγό με μεγάλες πλαστικές ρόδες) περνούσαμε και 2 πιο μικρά καλαμάκια-αποστάτες δεξιά και αριστερά στον άξονα για να μην χάνει τα κέντρα του, κουμπώναμε τις ρόδες, .

[NickE60]

Είσαι φοβερός!! Με έστειλες τώρα!!!!!!!!!!!!!!!! Δάκρυσα ρε!!!

αυτό έχει και λεβιέ ταχυτήτων!!

ΑΑαααααααααααανννννν... ΑΑΑΑααααααααααααααανννννν νν.... καρφωτές γινόντουσαν οι αλλαγές χαχαχαχαχα

ΜΠΡΑΒΟ ρε Πάνο!!!!!!!!!

[Κωνσταντίνος]

Αμιγώς επαρχιώτικο. Το συγκεκριμένο παιχνίδι το έμαθα και το φτιάχναμε μόνο στο χωριό του πατέρα μου. Στην Πάτρα δεν το συνάντησα ποτέ μου. Τι μου θύμισες και μένα τώρα. Την πρώτη φορά που το είχα δει να το ''οδηγάνε'' τα παιδιά στο χωριό, στην κατηφόρα έξω έξω απο το σπίτι μας. Ενοιωσα δέος ! Το θεώρησα τη επιτομή των αυτοσχέδιων παιχνιδιών. Αν και στο χωριό το πρώτο που φτιάχναμε όταν πηγαίναμε ήταν τα τόξα. Εφοδιασμένοι με πετονιά απο την Πάτρα, ξεχυνόμασταν ψάχνωντας το ''Αγιο Δησκοπότηρο''. Το δέντρο με κλαδιά που να ήταν ευλίγιστα αλλά και ανθεκτικά. Και στα βέλη τυλίγαμε τηλεφωνικό καλώδιο στην μπροστινή άκρη για να έχουν περισσότερο βάρος. Τελικά το τηλεφωνικό καλώδιο (μπλέ-κόκκινο) είχε πολλές χρήσεις τότε. Σε σφεντόνες, σε βέλη κ.α

[Tsakirakos]

ελα ρε παιδια...δε περασαν και αιωνες...ακομα νεοι ειμαστε ολοι!
εγω παντως θυμαμαι απο πιτσιρικας,11-12 χρονων,το τρακτερ και χωραφι...τρελα!
14-15 με 4Χ4 αγροτικο νομιζα οτι μπορω να παω παντου...το χωνω σε ενα οργωμα με μπολικη λασπη και με βγαλανε 2 τρακτερ μαζι...εννοειται με τα ποδια μεχρι το χωριο και ο μπαμπας μου αντι να με φωναζει,να με κοροιδευει! με ποδηλατα και τα τοιαυτα ειχα ασχοληθει πολυ νωριτερα...

[gant]

Μιά και και ο Νικόλας αναφέρθηκε σε παιχνίδια για μεγάλους, παραθέτω έναν εντουρά της δεκαετίας του 60.
Μάλλον πρόκειται για αρκετά ευκατάστατο γιά να είναι κάτοχος δικύκλου.
Η αφεντιά μου, στην ίδια περιοχή, 20 χρόνια αργότερα με το δίχρονο kawasaki 175 KE.
Στην τρίτη, η πρώτη τετράτοχη αγάπη, Datsun 12A F||, 1200κ.ε. 55 αλογατάκια, μπροσθοκούνα, 715 κιλά βάρος, μοντέλο 1977. Τέρας αξιοπιστίας, 270000 δρχ, μισά προκαταβολή, τα υπόλοιπα εξόφληση γραμματίων σε 1 χρόνο.

[Nino]

Οι αναμνησεις...ισως και ποτε να μην κοιμηθηκαν,
Πως ομως να μεταφερθουν σε μερικες γραμμες,να χαθουν μεσα στην απεραντοσυνη του δικτυου.
Οι αναμνησεις εχουν γευση (απο γλιφιτζουρι κοκορακι,καραμελωμενο φιρικι μηλο, απο ψωμι βρεγμενο με ζαχαρη),εχουν αρωμα (αρωμα του βουνου μετα την βροχη, αρωμα απο τους χωματοδρομους,απο το ποταμι πρωι πρωι,απο αγιοκλημα το βραδυ..)
Εχουν χαρες και λυπες, ενθουσιασμους και απογοητευσεις, ανεμελια και παιγνιδι (κρυφτο,μπαλα,μπιλιες-βωλους,μακρια γαιδουρα και τοσα αλλα) μα πανω απο ολα εχουν Φιλια.Αυτη τη μοναδικη φιλια που υπαρχει στη παιδικη ηλικια σταθερη μεσα και στις τεσσερις εποχες στα χρονια της αθωοτητας.

Αυτο που θα ηθελα... να ξαναβλεπα πυγολαμπιδες...