ΦΙΛΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ! ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΑ!--Απολογισμός - Αναπόληση

[Ptboul]

Ισως πρεπει να ξεδιπλωσουμε τις αναμνησεις μας,απο τα χρονια της αθωοτητας!!!

Nα γίνει! Περιμένω από τους παλιότερους κ συνήθεις ύποπτους και από το σουζαριστό αλάνι των 80ς, Νίκο..

[GEORGE316]

ειδα αυτο το ομορφο μυνημα τωρα...μολις μπηκα στο γραφειο....
λογω τιμης...τα ματια μου ειναι βουρκωμενα.
με ειδα ξανα οπως τοτε...οτι διαβαζα,το εβλεπα μπρος στα ματια μου με πρωταγωνιστη εμενα...
χιλια μπραβο.

[Ptboul]

Διαβάστε και αυτό, για τους νεότερους https://donjuan.pblogs.gr/2009/11/dekaetia-80.html

[Makman]

Τι όμορφα χρόνια.Γεννημένος το '68, πρόλαβα πολλά απο αυτά.Τότε που η παρέα, απαρτίζοταν απο ΟΛΑ τα παιδιά της γειτονιάς (30 και βάλε), τότε που κυνηγιόμασταν η "απάνω γειτονιά" με την "κάτω γειτονιά", τότε που μοιραζόμασταν τα ΠΑΝΤΑ, και πολλά άλλα.
Ευχαριστώ και εγώ τον θεό, όχι μόνο επειδή τα έζησα, αλλά επειδή μπορούν να το ζήσουν και τα παιδιά μου, έστω και "εν μέρη".Τα βλέπω, να έρχονται οι φίλοι τους-φίλες τους και να χτυπάνε τα κουδούνια για να πάνε για παιχνίδι.Να παίζουν όλα μαζί στο πάρκο, να μοιράζονται τα ποδήλατα, όταν έχει κάποιο χαρτζηλίκι, κερνάει κάποιο άλλο και γενικά μοιράζονται την παιδική τους ηλικία.
Παρασυρόμαστε και εμείς οι γονείς, και αργά το απόγευμα (όταν μπορούμε), κάνουμε το δικό μας "πηγαδάκι" χαζεύοντάς τα.
Και ξέρετε πιο είναι το πιο δημοφιλές θέμα συζήτησης ?????

Το παρελθόν παιδιά !!!!! Το πώς περνάγαμε εμείς στην ηλικία τους. !!!!!!


Σημ. Εχθές ο γιός μου, μου ζήτησε,για πρώτη φορά, να πάει για μπιλιάρδο (!!!!!) με 2 φίλους του (τα ξέρω καλά τα παιδιά).Είναι 13χρονα και τα 3.
Του το ξέκοψα, ότι δεν πρόκειται να πάνε μόνοι τους.Τους υποσχέθηκα όμως (σε συννενόηση και με τους άλλους γονείς) ότι εάν δεν δουλεύω, θα τα πάω εγώ....έτσι για να θυμηθώ τα "παλιά".

Ασχετο....ξέρετε τι απάντηση πήρα ??? "Σε ευχαριστώ μπαμπά, αλλά πρόσεχε μην σκίσεις καμμιά τσόχα ε?"

[z3 2.2]

καθε φορα που διαβαζω αυτο το κειμενο χαμογελαω και τα ματια μου ειναι ετοιμα να δακρυσουν.καθε φορα ομως.
θες γιατι ειμαι πολυ δεμενος με το παρελθον μου και το θεωρω κομματι μου?
θες γιατι ειμαι ευσυγκινητος?
θες γιατι τετοιες δυσκολες μερες κατι τετοιες αναμνησεις ειναι σαν "ανασα"?

απο την αλλη θλιβομαι ομως γιατι το παιδι μου δε θα γνωρισει τιποτα απο ολα αυτα...
δεν θα κανει ποδηλατο απο το πρωι μεχρι το βραδυ στα ορια που θα του εχω πει να μην ξεπερασει.....δε θα παιξει κρυφτο....δεν θα ερωτευτει το παιδακι απο την αλλη γειτονια....δε θα βρει μια αλανα να παιξει "πολεμο" η να σκαρφαλωσει σε ενα δεντρο....
ειναι δυνατον???....και ομως ναι....
στο πατρικο μου στα πατησια ημουν η τελευταια γενια (1979) που επαιξε στη γειτονια........πλεον τα παιδια δεν υπαρχουν,εξαφανιστηκαν
θα μου πεις..."θα αφησεις το παιδι σου να παιξει στο δρομο"???
και θα εχεις δικιο.....

[Stefanos_Cool]

απο την αλλη θλιβομαι ομως γιατι το παιδι μου δε θα γνωρισει τιποτα απο ολα αυτα...
δεν θα κανει ποδηλατο απο το πρωι μεχρι το βραδυ στα ορια που θα του εχω πει να μην ξεπερασει.....δε θα παιξει κρυφτο....δεν θα ερωτευτει το παιδακι απο την αλλη γειτονια....δε θα βρει μια αλανα να παιξει "πολεμο" η να σκαρφαλωσει σε ενα δεντρο....
ειναι δυνατον???....και ομως ναι....

Δημήτρη είναι στο χέρι σου (μας) να το αλλάξεις, πίστεψέ με!

Εδώ και 10 χρόνια ζω πλέον στο Κρυονέρι, το παιδί μου μπορεί και παίζει όπως έπαιζα κι εγώ τότε στο Χολαργό, στον όμορφο Χολαργό με τις μονοκατοικίες τα άδεια οικόπεδα ... τους ήσυχους δρόμους... Μπορεί και περπατάει σε ήσυχους δρόμους που δεν έχει αυτοκίνητα (όλο το κομμάτι από Βαρυμπόμπη μέχρι Κρυονέρι, μέσα στο πράσινο...ένας παράδεισος), μπορεί και παίζει με τις φίλες της στις αλάνες και όλα αυτά τα όμορφα που δεν θα μπορούσε να κάνει σε κάποιο προάστιο πιο κεντρικό. Θα μου πεις και εκεί που μένεις θα γίνει κάποια στιγμή Κυψέλη, ναι το ξέρω ... αλλά πριν γίνει θα φροντίσω να βρω ένα μέρος ακόμη πιο έξω για να μπορέσω να ζήσω σαν άνθρωπος και να μεγαλώσω το παιδί μου (παιδιά μου αν μου δώσει κι άλλο ο Θεός) όπως μεγάλωσα κι εγώ ή έστω όσο είναι δυνατό αυτό να γίνει στην "σύγχρονη" εποχή που ζούμε.

Όλα γίνονται αρκεί να το θέλουμε!

Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε ΟΛΑ.

[z3 2.2]

Δημήτρη είναι στο χέρι σου (μας) να το αλλάξεις, πίστεψέ με!

Εδώ και 10 χρόνια ζω πλέον στο Κρυονέρι, το παιδί μου μπορεί και παίζει όπως έπαιζα κι εγώ τότε στο Χολαργό, στον όμορφο Χολαργό με τις μονοκατοικίες τα άδεια οικόπεδα ... τους ήσυχους δρόμους... Μπορεί και περπατάει σε ήσυχους δρόμους που δεν έχει αυτοκίνητα (όλο το κομμάτι από Βαρυμπόμπη μέχρι Κρυονέρι, μέσα στο πράσινο...ένας παράδεισος), μπορεί και παίζει με τις φίλες της στις αλάνες και όλα αυτά τα όμορφα που δεν θα μπορούσε να κάνει σε κάποιο προάστιο πιο κεντρικό. Θα μου πεις και εκεί που μένεις θα γίνει κάποια στιγμή Κυψέλη, ναι το ξέρω ... αλλά πριν γίνει θα φροντίσω να βρω ένα μέρος ακόμη πιο έξω για να μπορέσω να ζήσω σαν άνθρωπος και να μεγαλώσω το παιδί μου (παιδιά μου αν μου δώσει κι άλλο ο Θεός) όπως μεγάλωσα κι εγώ ή έστω όσο είναι δυνατό αυτό να γίνει στην "σύγχρονη" εποχή που ζούμε.

Όλα γίνονται αρκεί να το θέλουμε!

Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε ΟΛΑ.

Δεν θα μπορουσες να εισαι πιο σωστος!!!
Πολλες φορες ομως οι δυσκολιες ειναι περισσοτερες απο οτι ηταν πριν απο 10 χρονια...ας ελπισουμε σε ενα καλυτερο αυριο! Οπως και να ειναι αυτο το "καλυτερο"

[katsaraios]

Τι μου θυμίζεις τώρα Στέφανε!
Δεν μπορώ να μη σχολιάσω τι θέμα αυτό, γιατί νομίζω πως είμαι ο μεγαλύτερος του φόρουμ, οπότε δικαιωματικά απαιτώ και μιά τιμητική διάκριση κάποτε, χαχαχα!
Μεγαλωμένος στην προσφυγική Τούμπα, με τρεις μόνο ασφαλτοστρωμένους δρόμους, δεκαετία του 50 και 60, σε μια εποχή που όλοι προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν απ τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό.
Θυμάμαι τα δημόσια συσσίτια που πολλά παιδιά πήγαιναν για το μεσημεριανό τους, κρατώντας ένα τσίγγινο πιάτο, τυλιγμένο σε μιά καρό πετσετούλα, δεμένη με κόμπο.
Στη αυλή του σχολίου, η Αμερικάνικη βοήθεια, μοίραζε φέτες γραβιέρας και υφάλμυρο κίτρινο βούτυρο.
Βγάζαμε τα παπούτσια τέτοια εποχή και τα ξαναφορούσαμε τον Σεπτέμβρη.
Τα πέλματα μας αφού τις πρώτες μέρες άνοιγαν φουσκάλες και πληγές, μετά από λίγο γίνονταν σκληρά σαν σόλες.
Δεν υπήργαν adidas, puμa, nike και αερόσολες, μόνο άσπρα πάνινα της "ελβιέλα" και "αλυσίδα". Οι πιό προνομιούχοι φορούσαν μαύρα σταράκια μέχρι τον αστάγαλο, "του μπάσκετ" τα λέγαμε.
Ολοι δε τέτοιες μέρες φορούσαμε τα μπλέ σορτσάκια και τις άσπρες μπλούζες των γυμναστικών επιδείξεων.
Η συγκέντρωση για κλέφτες-αστυνόμους, καμπόυδες-ινδιάνους η μονομαχίες Σπαρτιατών-Αθηναίων με σπαθιά από κάγκελα που ζηλώναμε απ τους φράχτες και ασπίδες από καπάκια τυροτενεκέδων, συνοδεύονταν από μιά παχιά φέτα ψωμι που πάνω της είχε βρεγμένη ζάχαρι, η λάδι με ρήγανη. Οι πιό πλούσιοι είχαν μαρμελάδα βερύκοκο που έφτιαχναν οι μάνες με τους καρπούς των δένδρων που είχαν στις αυλές, η ροδάκινο.
Πατίνια δίτροχα, τρίτροχα με ρουλεμάν, κάθε εμπνεύσης και τεχνολογίας που κατασκευάζονταν στις αυλές.
Για μπάνιο με τα πόδια στο Καραμπουρνάκι, 5 χλμ πήγαινε-έλα, μέσα στο λιοπύρι και να τουλουμιάζουμε στο νερό απ τις βρύσες των δρόμων. Φυσικά νερό δεν υπήρχε στα σπίτια.
Τα μπούτια συγκαμένα απ τον ιδρώτα και την αλμύρα, το ψιλοκουρεμένο κεφάλι πυρωμένο σαν σίδερο.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά μάλλον μας προστάτευε ο Θεός της Ελλάδας.

Σταματώ εδώ, γιατί αν πάρω φόρα, μπορώ να γεμίσω σελίδες.

Υ.Γ. Ισως αργότερα, σκανάρω μερικές φώτο που έχω και να τις ανεβάσω.

Να γινουν οι φωτο καρνταση.

Εγω παλι γεννημα θρεμα Περιστεριωτης -Ανθουπολη μερια,θυμαμαι τα χρονια της ξεφρενης διασκεδασης με μπαλα(κομενα γονατα,χερια, ποδηλατα,πατινια μηχανακια μετα).
Το καλοκαιρι του 80 εριξα τα πρωτα σουτακια στο τσιμεντενιο γηπεδακι του θρυλικου ΓΣΠ με σιδερενιες μπασκετες και χωρις τριποντα χεχεχε,ειχα σειρα και φιλαρακια καποια παιδια που μετα ανεβασανε την ομαδα στην Α' εθνικη τοτε(Κορωνιος) και μετα παιξανε και Εθνικη ομαδα.
Τα αυτοκινητα της εποχης που ηταν φιατακια,λαντα,σεατ,οπελ καντετ ,βαρτμπουνγκ,καμια bmw και μερσεντες σπανια...
Την ασπρομαυρη τηλεοραση με τα 2 κρατικα καναλια και μετα την εγχρωμη του σπιτονυκοκοιρη που ειδα το επικο βραδυ του Σαργκανη στην Δανια το 80...
Τα φιλαρακια κατα γειτονιες και την καθε γειτονια με ομαδα ποδοσφαιρου και αγωνες "μεσα-εξω" σε καθε αλανα της γειτονιας.....
Τα σπιτια με τις αυλες,τα ψιλικατζηδικα,τους 3 σινεμαδες του Περιστεριου ,τα σχολεια στο "καρβουνο" με τα μπουγελα στο τελος καθε χρονιας....
Τα χριστουγεννιατικα καλαντα με πορεια απο το πρωι ως το μεσημερι ως την αλλη ακρη του Μπουρναζιου που ακομα ειχε μονο μια καφετερια...
Και ακομα τα λιγα "κακοφημα "2-3 μερη που ξεραμε και δεν παταγαμε λογω ναρκωτικων ,τωρα απο που να φυλαχτουνε τα παιδια....
Πανε αυτες οι εποχες ,αλλα ορισμενα πραγματα μενουν αναλοιωτα σε επαρχιακες πολεις και χωρια ,μακαρι να μπορουσα να ξεφευγα απο το τερας της αστικης χαωδους ζωης....
Να 'σαι καλα Στεφανε και οποιος τα εζησε σιγουρα η καρδια του σκιρτησε απο νοσταλγια....
Τ

[nikos ///M]

μπραβο στεφανε !
πολυ ωραια χρονια που δεν προκειται να ξαναγυρισουν!
κριμα που οι νεοτερες γενιες δεν μπορουν να ζησουν αυτα που ζησαμε εμεις!

[Nick bmwlover]

Εγω ο 86αρης πιανομαι?!