Τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά: Λιγότερα πράγματα κάτω απ' το καπώ, περισσότερος χώρος, άλλες τεχνολογίες, για άλλους καλύτερες, για άλλους χειρότερες.
Τώρα όμως το σκηνικό έχει αλλάξει και, καλώς ή κακώς, πρέπει όλοι να προσαρμοστούν. Ο νομοθέτης, είτε πρόκειται για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε για το φορολογικό σύστημα της κάθε χώρας, αποφάσισε ότι η φορολόγηση θα γίνεται βάση των ρύπων, πόσο μάλλον σε μια εποχή που το downsizing είναι της μόδας. Όμως η Μ (και η κάθε Μ) παραμένει εταιρία, που σκοπό έχει το κέρδος. Στην προκειμένη περίπτωση, η λύση λέγεται τούρμπο (αν και ο σωστός όρος αν δεν απατώμαι είναι "υπερτροφοδότηση καυσαερίων/turbocharging") και δεν θα τη γλιτώσει κανείς.
Τα κυβικά μειώνονται, η απόδοση αυξάνει, οι σχετικοί ρύποι, και κατανάλωση πέφτουν και πολλά άλλα ωραία στο χαρτί. Η Μ αναγκάστηκε να προσαρμοστεί, αν κρίνει όμως κανείς απ' τις κριτικές (του σοβαρού μέρους) του ειδικού τύπου ο Ν54 και οι επόμενοι υπερτροφοδοτούμενοι κινητήρες της BMW, είναι διαμάντια, παρόλα τα μικρά προβλήματα τους (βλ. αντλία υψηλής και πολλά άλλα). Τα προβλήματα αξιοπιστίας λύθηκαν με τον Ν55, και η τροφοδότηση προχώρησε στους 8 κυλίνδρους με τον Ν63 και στη συνέχεια στους 4 με τον Ν20.
Οι αντίστοιχες Μ εκδόσεις (S63TU) έχουν κοινό μόνο το μπλόκ και πραγματικά η τεχνολογία που έχουν είναι απίστευτη. Δείτε το μηχανοστάσιο του F10 M5 για παράδειγμα. Κάτι τόσο πολύπλοκο σε εργοστασιακό τουρμπάτο μοτέρ δεν νομίζω ότι υπάρχει στην αγορά!
![]()