Ένα πρόσφατο άρθρο, gnx, που είχα διαβάσει αναφορικά με τις ντομάτες δεν εντόπιζε το πρόβλημα στο μέγεθος της παραγωγής ΑΛΛΑ στον τρόπο παραγωγής, και συμπερασματικά έλεγε ότι δεν είναι θέμα τόσο της παραγόμενης ποσότητας αλλά του κόστους παραγωγής ανά μονάδα.
Πάνο τα αμπέλια είναι τεράστια όντως. Ο μούστος είναι ένα από τα λίγα πράγματα στο οποίο έχουμε αυτάρκεια σαν έθνος. Δε σημαίνει όμως ότι αφ'ενός μεν καλλιεργούνται σωστά και το πιό σημαντικό ότι οινοποιούνται σωστά. Ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κράσου είναι η αχάια κλαους το ισοδύναμο των 5.5 εκ μπουκαλιών (νομίζω) σε παγοκολώνες.
Αυτο είναι κράσος, όχι κρασί με προοπτική.
Το πρόβλημα είναι ότι για να υπάρξει κίνητρο να καλλιεργούν σωστά, να αλλάξουν ποικιλίες κλπ πρέπει οι εκτάσεις αυτές να ενταχθούν κάτω από εμπορικά σήματα στα οποία υπάρχει προστιθέμενη αξία και pricing power. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει steady ζήτηση απο αγορές παγκοσμίως.
Ptboul (11-05-12)
Εδώ είμαστε price sensitive market. Έτσι ο Boutaris εμφιαλώνει στη Βουλγαρία και πουλάει εδώ κάτω από 3e / μπουκάλι.