Μαστιγα...
Τις πρώτες ώρες της Κυριακής του Πάσχα πέθανε η συντάκτρια του «Βήματος» Μαίρη Παπαγιαννίδου, σε ηλικία 47 ετών. Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη, 17 Απριλίου, στις 6 το απόγευμα, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα. Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν ο θάνατός της οφείλεται σε πνευμονική εμβολή και θρόμβωση του δεξιού ποδιού, συνδεδεμένα και τα δύο με το ΑIDS.
«Θεωρούμαι "οροθετική" εδώ και 25 χρόνια περίπου» έγραφε η Μαίρη στο σάϊτ της ΗivWave. «Παρέμεινα χωρίς κανένα σύμπτωμα της "μόλυνσης" επί σειρά ετών, και άρχισα να έχω σοβαρές περιφερειακές λοιμώξεις, δηλαδή έγινα ασθενής του AIDS, στην περίοδο που έπαιρνα τα φάρμακα του AIDS, από το 1995 ως το 2007. Χάρη στην εσπευσμένη κάθε φορά αντιμετώπιση από τους γιατρούς μου και με αλλαγή της αντιρετροϊκής θεραπείας, κάθε περιπέτεια είχε ανεξήγητη ανάκαμψη. Εγινε αυτό κάπου 12 φορές. Ωσπου άρχισα να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά σε μένα και σε άλλους. Και ξεκίνησα την έρευνα που δημοσιεύω έκτοτε σε αυτή την ιστοσελίδα. Η λύση έρχεται αυτομάτως όταν αρχίζεις να μπαίνεις στο νόημα.»
Το 2007 η Μαίρη σταμάτησε να παίρνει τα κλασικά κοκταίηλ κι άρχισε εναλλακτική θεραπεία. Η βελτίωσή της ήταν θεαματική, σε σημείο που ανακοίνωσε ότι νίκησε το AIDS. Πίστευε ότι τα αντιρετροϊκά φάρμακα την δηλητηρίαζαν σταδιακά και σταθερά. Μέχρι τελευταία στιγμή υποστήριζε ότι σΆαυτά οφείλονται τα εκφυλιστικά φαινόμενα του οργανισμού της.
Υποστήριξε με πάθος αυτή τη θέση, προκαλώντας δημόσιες αντιπαραθέσεις. Οι θέσεις της αποτυπώθηκαν σε τρία βιβλία της, που συζητήθηκαν πολύ διεθνώς. Είναι το «Πώς νίκησα το ΑIDS» που κυκλοφόρησε το 2006 με το ψευδώνυμο Μαίρη Κ., από τις εκδόσεις Καστανιώτη, «Το παιγνίδι του έρωτα στα χρόνια του AIDS» που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά από τον ίδιο εκδότη, με το όνομά της, Μαίρη Παπαγιαννίδου-Σαιν Πιερ, γιατί στο μεταξύ παντρεύτηκε τον καναδό μη οροθετικό Ζιλ Σαιν-Πιερ. Και το τελευταίο «Αντίο AIDS», από τις εκδόσεις Οξύ το 2008.
Η Μαίρη ήρθε στο Βήμα της Κυριακής το 1989. Είχε σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών κι είχε μάστερ στο αρχαίο δράμα από το University College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Από το 1997, όταν εκδόθηκε το ένθετο των «Βιβλίων» ήταν βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του. Παρά την ασθένεια της, που την ανάγκαζε να απουσιάζει για μήνες, επέστρεφε πάντα με πολλή ορμή. Ήταν γενναία και μαχήτρια της ζωής. Στο «Βήμα» και στους ανθρώπους του είχε βρει θερμούς συμπαραστάτες στην περιπέτειά της, πράγμα που αναγνώριζε δημόσια με εγγραφή της στο σάϊτ.
Τα τελευταία κείμενά της στις σελίδες των «Βιβλίων» δημοσιεύτηκαν τον περασμένο Οκτώβριο. Μια ξαφνική επιδείνωση την απομάκρυνε από την εφημερίδα. Εστελνε μέϊλ όπου περιέγραφε την εξέλιξη της υγείας της με χιούμορ και απόσταση σαν να μην αφορούσε την ίδια. Το τελευταίο μέϊλ το έστειλε την Μεγάλη Εβδομάδα. Μιλούσε για την θρόμβωση. «Τώρα πρέπει να προσπαθήσω πολύ» έγραφε. «Αλλά θα επιστρέψω».
Αρχικό μήνυμα απο Samaro
