Μονο στη Θεσσαλονικη.

[Tsakirakos]

Πήρα τον πατέρα μου.
Του είπα ότι πάω θεσσαλονίκη, μου είπε οτι είμαι ανεύθυνος και πως θα καταντήσω ρεμάλι να παίζω κιθαρα στις πλατείες και να ζητιανεύω γιατι δεν θα μου ξαναέδινε λεφτά.
Του είπα οτι πάω να δώ μια γκόμενα και πως είναι σοβαρό.
Ακου παιδί μου, είπε τότε σοβαρά ο πατέρας μου.
Στην ντουλάπα μου κάτω απο τις πετσέτες, τρίτο συρτάρι, έχει λεφτά.
Πάρε 10.000 και να προσέχεις. Εντάξει?
Τελικά είναι πολυ εντάξει μερικές φορές ο πατέρας μου.
Πήγα στη ντουλάπα, πήρα 30.000 και έκανα να φύγω.
Το μετάνοιωσα και γύρισα πάλι στη ντουλάπα.
Πήρα και άλλες 5.000 και έφυγα τρέχοντας.

άπλα ο κάθε πατέρας όταν πρόκειται για εμπειρίες του γιου...

Εσκυψα πάνω στο ντεπόζιτο και άνοιξα και άλλο το γκάζι.

Στο μυαλό μου, δεν υπήρχε πιά καμμία Κλαίρη, καμμία νύχτα, καμμία μπουκάλα ρούμι.
Ηλεκτρισμός πέρναγε τη σπονδυλική μου στήλη όσο έβλεπα την άσπρη λωρίδα του δρόμου να ανοίγεται μπροστά μου.
Χιλιόμετρα, άερας,μηχανή, δρόμος.
Η αδρεναλίνη άρχισε να φτάνει στον προορισμό της.
Μισοκλεισα τα ματια και ανοιξα κι αλλο το γκαζι.

αυτά είναι.....μαγεία η ρουφιάν@ η μηχανή!

Καλά Σταμάτη...σε περιγραφές δεν παίζεσαι....φοβερός!