ευσεβεις ποθοι...Αν αυτή τη στιγμή γινόταν κάποιο θαύμα και οι χώρες του πυρήνα αποδέχονταν την ουσιαστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, δηλαδή να διαγραφούν 150 με 200 δισ. ευρώ, για παράδειγμα, και ταυτόχρονα υπήρχε ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ, με ροή κεφαλαίων στην Ελλάδα και γινόταν μεταβίβαση τεχνολογίας και δεξιοτήτων, τότε θα μπορούσε όντως η χώρα μας να βρει μια καινούργια ισορροπία μέσα στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να επιβιώσει.
γιατι η αργεντινη ειναι απο τις μεγαλυτερες εξαγωγικες οικονομιες διεθνως. αντιθετα η ελλαδα ειναι στο αλλο ακρο.η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι η ανάκαμψη ακολουθεί, κατά κανόνα, γρήγορα. Στην Αργεντινή, για παράδειγμα, ήρθε η ανάκαμψη σε τρεις μήνες. Από χαμηλή βάση, βέβαια. Δεν βλέπω τον λόγο, να μην γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα.
αυτα τα ξερει οχι πρωτοετης φοιτητης κυριε καθηγηταμ, αλλα μαθητης της πρωτης γυμνασιου...
πολυ ωραια σκεψη, το κρατος δεν μπορεσε να σωσει και να ανασυνταξει τον ευατο του και χρεωκοπησε, η απαντηση ειναι να αποκτησει ελεγχο στις τραπεζες ωστε να χρεωκοπησουν κι αυτες...Η απάντηση, σχετικά με το πρόβλημα των τραπεζών, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, είναι: να αποκτήσουν δημόσιο περιεχόμενο. Δηλαδή να μην παρέχεται μόνο δημόσιο χρήμα, αλλά να ασκείται και δημόσιος έλεγχος.
Και υπάρχει η δυνατότητα το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί, εφόσον το Κράτος παρέμβει άμεσα και τις ανασυντάξει.
σαφως ειναι εντελως φυσιολογικο να σημειωθουν απωλειες και να κλεισουν πανω απο τις μισες ελληνικες επιχειρησεις (αφηνοντας εκατομμυρια κοσμου στο δρομο). ειναι ενα τιμημα!Το πρόβλημα, που θα έχουν οι επιχειρήσεις αυτές, θα έχει να κάνει με τις πληρωμές στην αγορά.
Για τις επιχειρήσεις, που έχουν άνοιγμα στο εξωτερικό, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Γιατί ο δανεισμός σε ευρώ, δεν θα μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί.
Ίσως απαιτηθούν ως προς αυτό νέες κρατικές εγγυήσεις.
Θα σημειωθούν ασφαλώς και απώλειες. Λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι ένα τίμημα.
...αλλα μπορει να αντιμετωπισθει, ισως με νεες κρατικες εγγυησεις!!!!!!!!!!
Η Ελλάδα εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές, για να καλύψει τις ανάγκες της σε καύσιμα, αλλά και σε βασικά είδη διατροφής. Ως υπέρμαχος της δραχμής, πώς προτείνετε να αντιμετωπιστούν οι γενικευμένες ελλείψεις αλλά και η απογείωση των τιμών στα είδη αυτά, στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ;
Το πρόβλημα αυτό δεν είναι διόλου απλό. Ίσως είναι το σημαντικότερο, που θα αντιμετωπίσει η χώρα. Βραχυπρόθεσμα, όμως, τα πράγματα θα είναι δύσκολα και θα απαιτηθεί συντονισμένη προσπάθεια κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μηχανισμών, ώστε να ελεγχθεί η κατάσταση. Τα πράγματα σ' αυτό το θέμα είναι δύσκολα, αλλά ξεκάθαρα: θα χρειαστεί εξορθολογισμός και έλεγχος της κατανάλωσης. Είναι το πρώτο που θα πρέπει να γίνει, προκειμένου να μην οδηγηθούμε σε συνθήκες χάους.
Προκειμένου να αποτραπεί το χάος, θα πρέπει να υπάρξει προετοιμασία και να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο γεγονός με οργανωμένες δομές αλλά και με ιεράρχηση της κατανάλωσης. Θα πρέπει,τα πιο αδύναμα στρώματα του πληθυσμού και τα παιδιά να πάρουν ό,τι έχουν ανάγκη, ώστε να ζήσουν το πρώτο διάστημα, κατά το στάδιο αναδιάρθρωσης της παραγωγής.και συνεχιζει ακαθεκτος ο μεγιστος:
οριστε, αυτη ειναι λοιπον η προταση της δραχμης εν ολιγοις...Εννοείτε ότι θα διανέμονται τα τρόφιμα και τα καύσιμα με το δελτίο σε μια κοινωνία βαθιά καταναλωτική, όπως η ελληνική; Στην 27η πλουσιότερη χώρα του κόσμου;
Θα χρειαστεί να ληφθούν και διοικητικά μέτρα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Να ελεγχθούν η κατανάλωση και η παροχή πρώτων υλών, καθώς και η πρόσβαση σε βασικά αγαθά και προϊόντα, τα οποία χρειάζονται οι επιχειρήσεις και τα άτομα. Στην ενέργεια καλύπτονται οι ανάγκες της χώρας. Όχι όμως στο πετρέλαιο, όπου θα χρειαστεί ιεράρχηση: Ποιος θα παίρνει βενζίνη στην αρχή και ποιος όχι. Οπωσδήποτε δε θα απαιτηθεί μια ιεράρχηση στην κατανάλωση των πόρων. Θα χρειαστεί ο κόσμος να βρει κάποιον τρόπο για να μετακινείται από και προς την εργασία του, καθόσον τα αποθέματα καυσίμων θα είναι περιορισμένα. Δεν θα πρόκειται για μια εύκολη περίοδο. Κανείς δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο.
και δεν τα λεεω εγω που δεν ξερω τι μου γινεται, ουτε το καπιταλ, ουτε ο καισαριος, ουτε δεν ξερω ποιος αλλος.
τα λενε οι εμπνευστες αυτης της προτασης.
δελτιο στα τροφιμα, δελτιο στα καυσιμα, εξαθλιωση σε τετοιο βαθμο που οι σημερινες μειωσεις θα μοιαζουν χαδι.
αυτο υποστηριζουν οι φιλοι μας υπερμαχοι της δραχμης τα λενε μονοι τους.
θα χρειαστει μια περιοδος προσαρμογης φυσικα, μερικοι μηνες, 5, 10, 15 χρονακια ποιος ξερει?
μεχρι να φτιαχτουν νεες δομες στην ελλαδα, να γινουν γινουν ολα τζαμπα, να ερθουν επενδυσεις, να χτιστουν μοναδες, να υπαρξει βιομηχανικη παραγωγη, ωστε να επαρκει για την εγχωρια ζητηση και να γινονται και εξαγωγες βεβαια ωστε να εισρεει συναλαγμα...
πραγμα που το αναφερει μονος του παρακατω...:
εν κατακλειδι, φαινεται πεντακαθαρα για οποιον διαβασει προσεκτικα το κειμενο πως ο κυριος καθηγητης δεν προτεινει την επιστροφη στη δραχμη ως λιγοτερο επιπονη διαδικασια προσαρμογης, αλλα λογω των γενικοτερων συνθηκων θεωρει οτι αυτο θα συντελεστει αργα ή γρηγορα, ειτε το θελουμε ειτε οχι.Το πρόβλημα όμως είναι ποιο πολιτικό δυναμικό και ποια στελέχη μπορούν να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Μήπως εκείνοι που μας έφεραν σ' αυτό το σημείο; Δεν είναι σε θέση να πάρουν τις επιδοτήσεις. Πόσο μάλλον να διαχειριστούν μια κρίση τέτοιου επιπέδου...
Έχετε δίκιο σ' αυτό που λέτε.
Φαντάζομαι ότι θα απαιτηθεί χρόνος για να μετατοπιστεί εργατικό δυναμικό από τις υπηρεσίες στον πρωτογενή τομέα. Να εκπαιδευθούν, να φυτέψουν, να παραγάγουν, ούτως ώστε να γεμίσει η αγορά με ελληνικά αγροτικά προϊόντα, καθώς τώρα λειτουργεί με εισαγόμενα που θα εξαφανιστούν. Θα είναι τέτοιου μεγέθους η απαραίτητη ανασυγκρότηση;
Αυτό που αναφέρετε είναι πολυετής διαδικασία. Και θα πρέπει στην Ελλάδα να γίνει αναδιάρθρωση του παραγωγικού δυναμικού. Να ξανασχεδιαστούν οι αναλογίες, ανάμεσα στις υπηρεσίες, στον πρωτογενή τομέα και στη βιομηχανία. Όπως και μέσα στις υπηρεσίες. Γιατί οι υπηρεσίες, τα χρόνια που πέρασαν, ήταν χαμηλής ποιότητας. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν, αλλά απαιτείται πολύς χρόνος. Και χρειάζεται να σχεδιαστεί βιομηχανική πολιτική με την ευρύτερη έννοια. Κάτι τέτοιο είναι υπόθεση ετών. Δεν έρχεται αυτομάτως με την αλλαγή του νομίσματος και την υποτίμηση. Η βραχυπρόθεσμη αλλαγή μπορεί να γίνει ταχύτατα με ό,τι υπάρχει. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να παράγουν τα προϊόντα, που δεν μπορούν να έρχονται από το εξωτερικό.
προτεινει λοιπον μια σειρα -θεωρητικων παντα- δρασεων ωστε το σοκ που θα προκυψει να ειναι πιο ευκολα διαχειρισιμο και να προκαλεσει τη μικροτερη δυνατη ζημια.
εγω θα προτεινα σε ολους ψαχνουν στο νετ κειμενα για να στηριξουν την αποψη τους, να μην χανουν το χρονο τους ασκοπα.
δεν συμφερει κανεναν ενα τετοιο σεναριο.
αυτο που συμφερει ειναι επιπονη μεν, αλλα οχι καταστροφικη, σταδιακη προσαρμογη.
το μνημονιο ειναι η μονη ρεαλιστικη προταση αυτη τη στιγμη, δυστυχως δεν υπαρχει κατι αλλο χειροπιαστο, παρα μονο κραυγες (δικαιες σε μεγαλο βαθμο) για τα αδικα μετρα και το δικιο του εργατη-αγροτη.
η αλλη λυση εχει απιστευτα μεγαλυτερο κοστος και πολυ περισσοτερα δεινα για ολους μας.
τα εχουμε ξαναπει, τα λεει ο κυριος καθηγητης μονος του, δεν χρειαζεται να τα επαναλαβουμε.
επαναλαμβανω ομως οτι την επιστροφη στη δραχμη την επιθυμουν μονο οσοι εχουν αυτα τα συμφεροντα, ή οσοι ειναι αρκετα αφελεις να πιστευουν τους παπαγαλους αυτων των συμφεροντων που δηθεν κοπτονται για το καλο του κοσμου.
τελος υπαρχει και αλλη μια κατηγορια, η οποια εχει ηδη καταστραφει, οποτε δεν την ενοχλει καθολου να καταστραφουν και οσοι σημερα την παλευουν (η κατσικα του γειτονα που ελεγε ο αειμνηστος...)