Γιωργο, ούτε εγώ ούτε ο αρθρογράφος του οποίοιυ το κομμάτι παρέθεσα το πρωί υποστηρίζουμε ότι ό μόνος λόγος γιά τη χαμηλή παραγωγικότητα του ιδιωτικού τομέα της ελληνική οικονομίας είναι οι υψηλοί μισθοί. Είναι ξεκάθαρο από την ανάλυση ότι οφείλεται και σε πολλούς άλλους παράγοντες.
Η γεωργία - κτηνοτροφία μας είναι ανταγωνιστική ? Η βιοτεχνία - βομηχανία μας είναι ανταγωνιστική ? Το τουριστικό μας προιόν ? Προφανώς όχι. Οι δομές παραγωγής είναι λάθος, οι πρώτες ύλες εισαγόμενες, το κράτος παρεμβαίνει παντού, το τραπεζικό σύστημα κλούβιο κλπ. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορούμε να ισοσκελίσουμε το ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών. Ως πότε θα το καλυπτουμε με δανεικά ? Ε, δεν μας δανείζει κανείς πλέον παρά μόνο αν αλλάξουμε τα πάντα. Μέσα στα πάντα είναι και τους μισθούς μας. και δεν μιλάω γιά το Δημόσιο, μιλάω γιά τον ιδιωτικό τομεα !
Εξηγεί ο αρθρογράφος ότι δεν είναι λύση η τόνωση της ζήτησης μέσα από επεκτατική πολιτική μισθών διότι απλούστατα η ζήτηση πάει σε εισαγόμενα προιόντα. Το καταλαβαίνουμε το πρόβλημα ? Μπορούμε να παράγουμε 10 ανταγωνιστικά προιόντα η υπηρεσίες ? Μόνο τότε θα αξίζουμε τους μισθούς που παίρναμε μέχρι σήμερα. Αυτό αφορά ασφαλώς και τους επιχειρηματίες. Παράδειγμα η γεωργία. Είχε επί 20 χρόνια φτηνά εργατικά και αντί να εξελιχθεί έγινε τρις χειρότερη.
Οσο γιά τις πρωήν σοβιετικές οικονομίες, επίσης υπάρχει απάντηση. Ναι μεν το εργατικό είναι φτηνό, αλλά οι δομές των οικονομιών αυτών είναι αναχρονιστικές και οι μίζες ζουν και βασιλεύουν.
Καταλήγω. Αν θέλουμε να καταλάβουμε καλά το τι συμβαίνει στη χώρα μας και πόσο λάθος είναι τα πάντα, πρέπει να το δούμε το πράγμα με τον τρόπο που το βλέπουν οι ξένοι. Η Γερμανία πχ το 1945 ήταν ένα σεληνιακό τοπίο, πολύ χειρότερο από την Ελλάδα του 45. Εκτός από τα αμερικάνικα λεφτά (πήραμε και εμείς κάμποσα) έριξαν πολλή δουλειά και κυρίως σοβαρή δουλειά γιά να κάνουν το θαύμα που βλέπει σήμερα όλος ο κόσμος. Οι μεγάλοι μισθοί ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΙ Γιώργο δεν αξιώνονται.