Για εμένα Σταμάτη και λοιποί φίλοι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.
Ο νόμος για να είναι δίκαιος οφείλει να έχει σύμφωνη την πλειοψηφία του πληθυσμού καταρχάς, όπως ανέφερες σωστά εν μέρει.
Το να βγαίνει όμως, για να σταθώ στα ελληνικά δεδομένα και να μην κάνουμε φιλοσογική και μόνο συζήτηση, ο ΓΑΠ και ο κάθε ΓΑΠ και να υφαρπάζει την ψήφο του κόσμου λέγοντας πως θα δώσει αυξήσεις και "λεφτά υπάρχουν" και να καταλήγει να κάνει οριζόντιες περικοπές μισθών-συντάξεων, χαράτσια κάθε 3 και λίγο και φόρους στο Θεό, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται πως εκφράζει αυτούς που τον ψήφισαν, δηλαδή την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Άρα, οι νόμοι, τα νομοσχέδια, τα μνημόνια κλπ των τελευταίων 2 ετών σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν την πλειοψηφία του λαού άρα εξ'ορισμού δεν θα έπρεπε να έχουν ψηφιστεί, αφού όπως εσύ είπες, οι νόμοι πρέπει να ψηφίζονται δημοκρατικά δηλαδή κατά πλειοψηφία.
Αν είχαμε μια άμεση δημοκρατία, τότε και ΜΟΝΟ οι νόμοι θα ήταν πραγματικά δημοκρατικοί.
Πόσο μάλλον όταν κάποιος υπόσχεται άλλα και ψηφίζει-νομοθετεί άλλα.
Τι θα πούμε δηλαδή, πως αφού το ΠΑΣΟΚ είχε τη δύναμη της πλειοψηφίας (λέγοντας ψεύδη επαναλαμβάνω) δικαιούται να φέρει ό,τι νόμο θέλει?
Προφανώς και όχι.
Και τι πρέπει να γίνει στις περιπτώσεις που έχουμε παράλογους νόμους που είναι ενάντια στο γενικό συμφέρον (για να μην πω ενάντια στην κοινή λογική)?
Πρέπει να τους δεχτούμε και να περιμένουμε εαν και εφόσον δικαιωθούμε κάποτε από το δικαστήριο?
Ναι, θα μου πεις αυτό θα ήταν το νόμιμο.
Εγώ ομως θα σου πω πως αυτό είναι μια παράλογη σύμβαση που σε κάνει να μην αντιδράς στο παράλογο ελπίζοντας πως θα δικαιωθείς από δικαστήρια και πρόσωπα που ενδέχεται να λειτουργούν κι αυτά στη σφαίρα του παραλόγου (του άδικου εν προκειμένω).
Πόσο μάλλον όταν γνωρίζουμε όλοι καλά πως μέσω έντεχνα σχεδιασμένων παραθύρων και νομικίστικων τεχνασμάτων, τα πάντα σχεδόν μπορούν να προσβληθούν και τανάπαλιν και κάτι που είναι ξεκάθαρα άδικο να καταφέρνει τελικά να θεωρείται νόμιμο.
Η αρχή της αναλογικότητας για παράδειγμα που είναι θεμελιώδης λίθος του συντάγματός μας, παραβιάζεται ασύστολα (πχ χαράτσι για ακίνητα, αν εγώ κι ο γείτονας έχουμε ίδιο σπίτι αλλά εγώ είμαι μισθωτός των 600 ευρώ και εκείνος των 3.000 θα έπρεπε να πληρώνουμε αναλογική εισφορά, ωστόσο πληρώνουμε ακριβώς το ίδιο!). Είδαμε να θεωρείται αντισυνταγματικό το χαράτσι?
Η θα πρέπει να περιμένουμε καμια 5ετία μήπως και δικαιωθούμε?
Δεν θα ήταν πολύ πιο σωστό και άμεσο να αντιδράσουμε όλοι μαζί και να μην πληρώσουμε?
Ναι, θα ήταν μη νόμιμο, συμφωνώ.
Θα ήταν όμως δίκαιο και πιστεύω πως αυτό είναι το μείζον.
Υπόψιν, σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ πως οι νόμοι είναι κατά πλειοψηφία άδικοι και παράλογοι, ούτε θεωρώ πως ο καθένας πρέπει να απειθαρχεί με ό,τι δεν συμφωνεί, καθώς αυτό θα προκαλούσε χάος.
Αλλά υπάρχουν κάποια αντικειμενικά κριτήρια μεταξύ του σωστού και του άδικου και όταν κάποιος νόμος τα ξεπερνά, τότε θεωρώ χρέος μας να αντιταχθούμε.
Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω γιατί, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες και πιο συγκεκριμένα τον Σωκρατικό διάλογο του Πρωταγόρα, θεσπίστηκαν οι νόμοι.
Έλεγε ο Πρωταγόρας ότι χωρίς τους νόμους ο άνθρωπος θα ήταν αδύναμος και θα τον κατασπάρασσαν τα άγρια θηρία, γι'αυτό έφτιαξε κοινωνίες οι οποίες για να είναι βιώσιμες θεσπίστηκαν από νόμους.
Συνεπώς, ο νόμος εξασφαλίζει την μακροημέρευση και εν τέλει την επιβίωση της κοινωνίας και των πολιτών της.
Και καταλήγω με ένα ερώτημα.
Μια μεγάλη μερίδα των νόμων που έχουν παρθεί από το μνημόνιο και μετά στη χώρα μας θεωρείτε ότι προάγουν την ευημερία και την μακροημέρευση της κοινωνίας μας και των συμπολιτών μας, ή οδηγούν προς την πλήρη διάλυση και εξαθλίωση?
Αν ισχύει το δεύτερο, τότε είναι πραγματικοί νόμοι ή ανήθικες προσταγές που επιβάλλονται ενάντια στο γενικό συμφέρον και εξυπηρετούν συμφέροντα εκ διαμέτρου αντίθετα από αυτά που θα έπρεπε (του κόσμου δηλαδή)?
Και αν και πάλι ισχύει το τελευταίο, γιατί θα πρέπει εμείς να το δεχτούμε?
Οι απαντήσεις δικές σας.
the more people agree with me
the more I think I'm wrong