Δεν εντυπωσιάζομαι. Πέρυσι που έμεινα σε ένα ξενοδοχείο στην επαρχία, το μαξιλάρι ήταν μαλακό σαν λευκό τζιν παντελόνι γεμισμένο με κουκούτσια ελιάς.Ως γνωστόν το τζιν δεν καίγεται καθόλου εύκολα (το θυμάμαι από το γυμνάσιο που βάζαμε φωτιά στον μπροστινό μας με τον Zippo), ενώ τα κουκούτσια είναι άφλεκτα.
Το δε κρεβάτι ήταν μεταλλικό, τα κομοδίνα ανύπαρκτα, η τηλεόραση είχε μέγεθος κινητού και το στρώμα ήταν λεπτό σαν φύλλο πίτας Κανάκη.
Τίποτα σ' αυτό το δωμάτιο δε μπορούσε να καεί, πέρα από τις κουρτίνες. Κι αυτές ήταν τόσο μικρές που ούτε 2 κυβικά εκατοστά καπνού δε θα μπορούσαν να παράξουν.
Πες στον Ιταλό πως τον φάγαμε. Βα φανκούλο ρε.