Σε όλα αυτά με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο Κώστα.
Τα ρετιρέ του δημοσίου όμως απ'ότι φαίνεται δεν τα πειράζει κανείς και όσα μέτρα παίρνονται θίγουν κυρίως τους χαμηλόμισθους (που είναι και η πλειοψηφία) δηλαδή άτομα που δουλεύουν 15-20 χρόνια και πλέον δεν βγάζουν ούτε 1200-300 ευρώ καθαρά το μήνα.
Και οι απολύσεις κατά κανόνα τους συμβασιούχους θίγουν και γενικά όχι τους βολεμένους αλλά τους πεινασμένους.
Έτσι όχι μόνο εξυγίανση στο δημόσιο δεν θα επέλθει αλλά γεννάται και ουσιαστικό πρόβλημα επιβίωσης για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που ούτε βολεμένοι είναι, ούτε αργόσχολοι, ούτε έχουν φοροδιαφύγει ποτέ στη ζωή τους, πρόβλημα το οποίο θα γυρίσει σύντομα μπούμερανγκ και στην υπόλοιπη κοινωνία, μιας και οι μέσοι-χαμηλόμισθοι του δημοσίου καλώς ή κακώς τόνωναν την αγορά εδώ και χρόνια κάτι που πλέον είναι αδύνατο να συμβεί.
Αντίθετα, όπως σωστά είναι και ο Γιάννης (Nino), οι μεγαλοεταιρείες μια χαρά φαίνεται να βολεύονται με την κρίση αφού οι απολύσεις πλέον γίνονται με συνοπτικές διαδικασίες όπως και οι μειώσεις των μισθών και γενικά ζούμε έναν εργασιακό μεσαίωνα που κάποιους όμως τους βολεύει αφάνταστα!
Και όλα αυτά δεν γίνονται για την επιβίωση των εταιρειών (τουλάχιστον κατά πλειοψηφία) μη γελιόμαστε, αλλά για την περαιτέρω κερδοφορία τους.
Κλείνοντας, θέλω να παραθέσω ένα άρθρο που δείχνει κατά τη γνώμη μου ξεκάθαρα ποιοι κρύβονται πίσω από την κρίση.
Χαρακτηριστικά αναφέρω: Η περιουσία τους, που ήταν το 2007 περίπου 40,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, βυθίστηκε στα 32,8 τρισ. το 2008. Μέσα σε έναν χρόνο όμως ξανάφτασε σχεδόν το προ κρίσης ύψος: ανήλθε στα 39 τρισ. το 2009, και το 2010 με τα 42,7 τρισ. δολάρια το ξεπέρασε κατά πολύ! "Σαν να μη συνέβη ποτέ το κραχ, οι πλουσιότεροι του κόσμου γίνονται διαρκώς πλουσιότεροι".
Αυτό μου αρκεί όπως και σε οποιονδήποτε σκεπτόμενο πολίτη για να καταλάβει πως ΟΣΕΣ θυσίες και να κάνει δεν θα αλλάξει το παραμικρό.
Έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους κερδοσκόπους που το μόνο που τους νοιάζει είναι πως να γίνονται ολοένα και πιο πλούσιοι.
https://www.inout.gr/showthread.php?t=88437
Είναι αδιανόητο λοιπόν να πάμε με τα νερά τους νομίζοντας πως έτσι θα επιβιώσουμε, εκτός κι αν σκοπεύουμε να γίνουμε δούλοι τους.
Αν (κατά παράφραση του γνωστού λόγου) θυσιάσουμε όμως την αξιοπρέπειά μας για χάρη της επιβίωσης, τότε σίγουρα δεν αξίζουμε τίποτα από τα δύο.










Απάντηση με παράθεση
