Επιθετικη οδηγηση...

[S8N]

Ένα σκηνικό που δε θα ξεχάσω ποτέ συνέβη πριν 10+ χρόνια στη Νέα Ιωνία. Ήταν ξημερώματα και οδηγούσε η μητέρα μου με μένα συνοδηγό και πίσω τον αδερφό μου. Κάπου είχαμε χαθεί και ψάχναμε κάποιον για να μας προσανατολίσει. Λίγο πιο κάτω η μητέρα μου βλέπει δυο τύπους έξω από τα αυτοκίνητά τους να μιλάνε, οπότε σταματά και ανοίγει το παράθυρο του συνοδηγού.

Έλα όμως που δε μιλούσαν αλλά βριζόντουσαν. Πριν κατέβει όλο το παράθυρο στο X-Trail οι τύποι είχαν αρχίσει τις γροθιές. Η μάνα μου σε μια κρίση διορατικότητας/αλληλεγγύης, αντί να σανιδώσει την κωλοκάσα και να φύγει άρχισε να ρωτά για οδηγίες: "ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ!", "ΠΑΡΑΚΑΛΩ!" και άλλα τέτοια. Η γυναίκα ήταν στον κόσμο της μιλάμε.

Πάνω στον χαμό τρώει και κάτι ξώφαλτσες το NISSAN οπότε ο αδερφός μου της ούρλιαξε ν' αφήσει τις μλκίες και να φροντίσει να ξεκουμπιστούμε. Η μητέρα μου λοιπόν η οποία χρειάζεται ασκήσεις θάρρους για να κάνει κάτι τέτοιο, αφήνει το φρένο και πατάει το γκάζι με τους μλκες να πλακώνονται στο μπροστινό δεξί φτερό μας και τον αδερφό μου πίσω να ρίχνει χριστοπαναγίες. Οι δυο τύποι έπεσαν στον δρόμο, σταμάτησαν, σηκώθηκαν και άρχισαν να μας δείχνουν. Λέω στη μητέρα μου να επιταγχύνει, όσο εν πάσει περιπτώσει μπορεί να επιταγχύνει ένα αυτόματο X-Trail με τρεις (3) σχέσεις + overdrive. Εκείνη όμως τι κάνει? Κάνει 10 μέτρα και σταματάει στο πιο άκυρο φανάρι που έχετε δει ποτέ. Οι άλλοι αρχίζουν να έρχονται προς το μέρος μας κι εμείς είμαστε sitting ducks. Ευτυχώς το πράσινο άνοιξε γρήγορα κι έτσι εξαφανιστήκαμε με την ιλλιγγιώδη ταχύτητα των 15 km/h. Τουλάχιστον τους συμφιλιώσαμε. Το δύσκολο ήταν να εξηγήσει στον πατέρα μου τις λακκούβες στο καπώ, το φτερό και την πόρτα. Και τότε δεν υπήρχε η μέθοδος PDR.

[StratosZ4]

Επειδη κυκλοφορει πολλη τρελα εκει εξω, ΗΡΕΜΙΑ παιδια.