για αρχη να πω οτι ειμαι αντιθετος σε οποια μορφη βιας.
ποσο μαλλον οταν η βιαιοπραγια γινεται χωρις αντισταση,οπωςτα μικρα παιδια.
εγω εχω δεχτει σφαλιαρες απο τη μητερα μου.
αυτο ομως δε σημαινει οτι εχω βγει προβληματικος.
αντιθετα εχω γινειπιο διαλακτικος σε μεθοδους,που το συνηδητοποιησα απολυτα οταν ξεκινησα τη διδασκαλια.
ο καλυτερος τροπος για να μαθεις ομως ειναι να παθεις.αναφερομαι περισσοτερο σε μεγαλυτερες ηλικιες και οχι σε μικρα παιδια που εχουν το απολυτο ακαταλογιστο!
οσο μεγαλωνουν λοιπον τα παιδια και ερχονται αντιμετωπα με μεγαλυτερες προκλησεις τοτε ειναι σημαντικο ο γονιος να εχει απειρη υπομονη και ανεξαντλητη ορεξη να μενει διπλα στο παιδι του.
το ξυλο μονο αντιδραση θα φερει.
αλλα για να κατακτησουμε τον ορο βια θα πρεπει να τον αναλυσουμε..
βια δεν ειναι μια στα χερια η μια στο κολο η μια σφαλιαρα ελαφρης πιεσης...
σε περιπτωσεις παιδιων αυτο ειναι ενδεδυγμενο διοτι με τη σφαλιαριτσα(ας το πω ετσι) "ξυπνανε" και κατανοουν το λαθος.
βεβαια σφαλιαρα που δινεις για να ξαπλωσεις τον φουσκωτο κατω και σφαλιαρα που δινειςσε ενα παιδι εχουν τεραστια διαφορα δυναμης...