Όχι στη παιδική βία !!!!

[Vasilis]

Όντας και εγώ πατέρας δύο λατρεμένων κοριτσιών, συμφωνώ πως η βία είτε η ψυχολογική, είτε η σωματική δεν είναι λύση.
Από την άλλη προσπαθώτας να προσφέρεις στα παιδιά σου ό,τι δεν είχες ζήσει ή βιώσει κατά τη δική σου παιδική ηλικία, ίσως πέσεις στη λούμπα του να δημιουργήσεις παιδιά με πολλά θέλω, που μαθαίνουν να απαιτούν τα πάντα, με μια λέξη "κακομαθημένα".
Σίγουρα τα παιδιά πρέπει να είναι αποδέκτες αγάπης, στοργής και φροντίδας. Όσο για τα υπόλοιπα, πρέπει να τα βοηθήσεις να κατανοούν το "σωστό" και το "λάθος" χωρίς εκφοβισμούς και πιέσεις.
Ενώ ο πατέρας μου δεν είχε ποτέ μα ποτέ σηκώσει χέρι σε εμένα και στις αδερφές μου, η μητέρα μου μας έριχνε κάτι ψιλές.
Δε θυμάμαι ειλικρινά ούτε μία φορά που τις έφαγα από τη μητέρα μου. Όμως όλα τα αδέρφια θυμόμαστε τις ψυχολογικές πιέσεις που είχαμε βιώσει σε κάποιες περιπτώσεις. (ειδικά τα θανατηφόρα βλέμματα της μαμάς )
Η καλύτερη κατά την ταπεινή μου άποψη προσέγγιση για τα παιδιά είναι ο διάλογος. Κατεβαίνεις στο ύψος του παιδιού και μιλάς μαζί του. ΕΞΗΓΕΙΣ. Όχι μια αλλά όσες φορές χρειαστεί.
Η επανάληψη καθώς και η σταθερότητα είναι πολύ σημαντική για το παιδί.
Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από την επαναλαμβανόμενη ταυτόχρονη ακουστική, οπτική και βιωματική (να συμμετέχουν δηλαδή) εμπειρία.
Αξίζει όλοι να προσπαθήσουμε, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνουμε πάντα. Θα μάθουμε και εμείς με τη σειρά μας, όπως και τα παιδιά μας.
Πολύ σωστά, τον σεβασμό δεν μπορείς να τον επιβάλεις παρά μόνο να τον κερδίσεις...
Μακάρι να γίνουμε όλοι, οι καλύτεροι γονείς για τα παιδιά μας...

τα πες ΟΛΑ!