Αρχικό μήνυμα απο
S8N
Δυο χρόνια τώρα ακούμε τις ίδιες κινδυνολογίες.
Αρχίσαμε με το "ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε", συνεχίσαμε με το φιλόδοξο πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών διακυβέρνησης το οποίο ήδη από την 101 μέρα απεδείχθη μπαρούφα και καταλήξαμε πως "θα ματώσουμε αλλά θα τα καταφέρουμε".
Σε κάθε δύσκολη απόφαση έκτοτε (ΔΝΤ, μνημόνιο part 1-4, μεσοπρόθεσμο, εφαρμοστικός, απολύσεις, λουκέτα, τσεκούρια σε μισθούς και συντάξεις, φοροεπιδρομές, ακτάργηση φοροαπαλλαγών κλπ), είχαμε να επιλέξουμε μεταξύ των σκληρών μεν, 'πατριωτικών' δε μέτρων από τη μια και της χρεωκοπίας από την άλλη.
Και φτάνουμε σήμερα ν' ακούμε πως ΚΑΙ τα μέτρα θα υποστούμε, ΚΑΙ θα χρεωκοπήσουμε!
Αρχίζουμε πλέον όλοι ν' αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης σε οικογενειακό επίπεδο και όλα αυτά για τι? Για να ξαναγυρίσουμε στα ίδια σκατά όπου βρισκόμασταν πριν 2 χρόνια. Που πήγαν οι θυσίες?
- Έγιναν ιδιωτικοποιήσεις σ' αυτά τα 2 χρόνια? Όχι.
- Μειώθηκε ο δημόσιος τομέας αυτά τα 2 χρόνια? Ελάχιστα, απολύοντας τους νεαρούς συμβασιούχους που έκαναν όλη τη δουλειά για πενταροδεκάρες και κρατώντας τους καλοπληρωμένους εξαφανισμένους συνδικαλιστές και τους αποσπασμένους λαμογιάρηδες των 150+ επιδομάτων.
- Περιορίστηκε η σπατάλη αυτά τα 2 χρόνια? Ναι, γιατί κόψαμε κοινωνικές παροχές, μισθούς, συντάξεις, νοσήλεια, αποζημειώσεις, επιστροφές φόρων και γιατί ακυρώσαμε το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων παγώνοντας όλα τα έργα. Ω λα λα!
- Πιάσαμε τη φοροδιαφυγή αυτά τα 2 χρόνια? Αν εννοούμε τα 37 δις που χρωστούν κάποιοι, όχι. Γιατί αυτά ποτέ δεν ήταν δυνατόν να τα εισπράξουμε, εκτός κι αν πάτε εσείς να βρείτε κάποιον από την Πειραϊκή Πατραϊκή και τις υπόλοιπες προβληματικές που κρατικοποίησε ο Ανδρέας. Αν πάλι εννοούμε τους μεγαλοκαρχαρίες που δηλώνουν εισόδημα 6.000 ευρώ το χρόνο και κυκλοφορούν με Ferrari California, πάλι όχι. Πιάσαμε όμως κάτι καταστηματάρχες που δεν έκοβαν απόδειξη για τους φραπέδες και τα φρέντο. Και συνεργαστήκαμε με τις Ελβετικές τράπεζες ώστε να φορολογηθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων εκεί. Σωθήκαμε αδέρφια!
Το μεγάλο όμως ανέκδοτο αυτά τα δυο χρόνια είναι η ανάπτυξη. Περιμέναμε την επανεκκίνηση της οικονομίας λες και ήταν θέμα απλό, σαν την ανάσταση του Λαζάρου. Τώρα ακούμε για στροφές και U-turn, πως πρέπει δηλαδή να κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές ώστε ν' αλλάξουμε το ΕΙΔΟΣ της οικονομίας μας. Συγνώμη, τόσο καιρό δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο? Εδώ τα τελευταία 35 χρόνια βαδίζουμε προς την πλήρη αποβιομηχάνιση... Έφυγε η Pirelli, έφυγε η Ideal Standard, έφυγε η Nissan, έφυγε η κλωστοϋφαντουργία, έκλεισε η Softex, χάθηκε η αγροτική παραγωγή γιατί παρατήσαμε τα χωράφια ώστε να τα κάνουμε φωτοβολταϊκά πάρκα και να πουλάμε ρεύμα στη ΔΕΗ, χτίσαμε τους αιγιαλούς για να προσελκύσουμε τελικά μπατηροτουρίστες, γεμίσαμε μπαράκια του Σαν Έλμο γεμάτα μεθυσμένα αγγλάκια, πληρώσαμε και γαμώ τους πανάκριβους Ολυμπιακούς Αγώνες με super duper άχρηστες εγκαταστάσεις, C4I και Zeppelin για να μας μείνουν 7 χρόνια αργότερα μόνο ο πουστοΦοίβος, η ******οΑθηνά και κάτι στιγμιότυπα της Γιάννας Αγγελοπούλου με τον Χουάν Αντόνιο Σάμαρανγκ.
Προφανώς το μοντέλο των μεγάλων σπουδαγμένων εγκεφάλων που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια απέτυχε παταγωδώς. Απ' τη μια επενδύσαμε σε έναν τουρισμό όπου κάποιος πρέπει να σκάσει 215 ευρώ την ημέρα για ένα δίκλινο δωμάτιο στη Σαντορίνη χωρίς πρωϊνό με θέα την Καλντέρα, 60 ευρώ για ένα σάπιο νοικιάρικο Atos, 8 ευρώ για μια χωριάτικη με απομίμηση φέτας και μεταλλαγμένη ντομάτα, 5 ευρώ για έναν καφέ σε κάποιο δήθεν in μέρος με φαντεζί όνομα όπως Remezzo ή Babae και 20 ευρώ για ένα σετ ξαπλώστρες. Γιατί ο Βορειοευρωπαίος να μην πάει στην Τουρκία με το 1/5 των χρημάτων? Γιατί να μην πάει στην Ασία όπου θες GPS για να γυρίσεις τον πρωινό μπουφέ? Τόσο πολύ αξίζει τέλος πάντων αυτός ο Μύθος που θα ζήσεις στην Ελλάδα? Ένας μύθος μπαγιάτικος που περιστρέφεται γύρω από Μελίνες, Ζορμπάδες, Ωνάσηδες, κόκκινες πράσινες και θαλασσιές χάντρες?
Μιας και μίλησα για πράσινες χάντρες, να πάρουμε και το άλλο μισό του μοντέλου: Την πράσινη ανάπτυξη. Το πλοίο όμως σαλπάρισε κι εμείς μείναμε με όνειρα για φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα που θα πουλούσαν ενέργεια στους Βορειοευρωπαίους, για ποδηλατόδρομους τύπου Άμστερνταμ και φυσικά με κάποια ενεργειακά πιστοποιητικά για να τα βάλουμε σε κορνίζα. Όχι πως θα συνέβαινε διαφορετικά σε μια χώρα όπου τα δάση οικοπεδοποιούνται και όπου τα ρέμματα μπαζώνονται, σε μια χώρα όπου πίνεις νερό με εξασθενές χρώμιο, όπου βουτάς στη θάλασσα και μεταλλάσσεσαι σε χελωνονιντζάκι, όπου αναπνέεις καρκινογόνο νέφος φορτηγών, βιομηχανιών και λεωφορείων αλλά τη νύφη (τέλη) την πληρώνουν τα Euro5 ΙΧΕ και όπου ο αρμόδιος υπουργός δεν ξέρει ποιο είναι το Κυότο και ποιο το Κιάτο.
Τώρα τελευταία ακούμε και κάτι αισιόδοξες παπάντζες περί μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου, περί φλέβας χρυσού μεγέθους Κλοντάικ, περί αξιοποίησης της Δημόσιας ακίνητης περιουσίας κλπ.
Παπάρια. Λόγια, λόγια λόγια.
Ξέρετε κάτι? Αρχίζει να μου λείπει ο προηγούμενος ο άχρηστος που έπαιζε playstation όλη μέρα κι ανησυχούσε μόνο για τη γρίπη των χοίρων (έτσι εξηγούνται τα τόσα εκατομμύρια εμβόλια που αγόρασε), λέγοντας πως η οικονομία μας είναι θωρακισμένη γιατί δεν έχουν εκτεθεί οι ελληνικές τράπεζες σε τοξικά παράγωγα!
Μπαρούφες ήταν κι εκείνες, αλλά τουλάχιστον αυτές ήταν πιο ευχάριστες.
