Δεν πρόλαβα την νεκρώσιμη ακολουθία, αλλά τουλάχιστον προσκύνησα την σωρό και συλλυπήθηκα την οικογένεια του.

Θα πήγαινα που θα πήγαινα για δουλειά στην παλιά μου γειτονιά, εκβίασα λίγο τον χρόνο μου και έκανα αυτό που μου έσπρωχνε μια εσωτερική ανάγκη να πράξω.
Κόσμος, κόσμος, κόσμος, πάνω από 2000 γύρω απ την εκκλησία. Ανθρωποι καθημερινοί, απλοί, γέροι, νέοι, μορφωμένοι αγράμματοι που τον θεωρούσαν δικό τους άνθρωπο.