Εγώ θυμάμαι απο τα παιδικά μου χρόνια (90's) μεγάλωσα χωρίς υπολογιστές κλπ....
Ίσως ήμουν απο τους τυχερούς της γειτονιάς που είχα AMIGA και ATARI, θυμάμαι τον αδερφό μου 9 χρόνια μεγαλύτερος που έμπαινε σπίτι και είχε πάντα ένα γκαντζετάκι καινούριο της εποχής όπως γυαλιά, παπούτσια και άλλα τρελά τέτοια!
Θυμάμαι πηγαίναμε στα Σπάτα στον παππού και παίρναμε το escort χωρίς διπλώματα χωρίς τίποτα και πηγαίναμε στο ΕΛΒΕΛ που ήταν χωράφια και παρακολουθούσα το χωμάτινο σκίσημο!
Θυμάμαι τον παππού και την γιαγιά μου να μου κόβουν τον ύπνο να με πάρουν μαζί στην εκκλησία την κυριακή και μετά πάρε τα μπριζολίδια στην σχάρα....
Θυμάμαι τους γονείς μου να τρέχουνε να μας πάνε παραλία εξουθενομένοι μετά την δουλειά και να καιγόμαστε στον ήλιο χωρίς αντιηλιακά μόνο με λίγο νιβέα για τα εγκαύματα αν είχαμε....
Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου φέρνει μια φορά τον χρόνο ένα παιχνιδάκι που είχε μια και καλά οθόνη, ένα τιμονάκι και έδειχνε ένα αμαξάκι να τρέχει, σούπερ ντούπερ!
Θυμάμαι το πρώτο μου ποδήλατο που το καβάλησα και βγήκα βόλτα να το δείξω και έλεγα σήμερα μου το φέρανε παιδιά και πουλούσα μούρη....
Θυμάμαι να φέρνει ο αδερφός μου το πρώτο μας ηχοσύστημα... Technics SB1991 3δρομα με 12άρι woofer ξύλινο έπιπλο με βραβείο Θεσσαλονίκης το 1981 και έναν ενισχυτή Sansui A-910 που όταν ανέβαζα το volume πέφτανε τα κουρτινόξυλα και δεν υπήρχε ένας να πεί κλείστο γιατί όλοι γουστάραμε και περνούσαμε καλά!
Θυμάμαι τα σπίτια να μυρίζουν σπιτικό φαγητό απο τις νοικοκυρές και να περιμένω με λαχτάρα να γυρίσω σπίτι να φάω φαγητό μαγειρεμένο απο την μάνα μου....
Θυμάμαι να πηγαίνω στο σχολείο με 100 δραχμές, να αγοράσω τυρόπιτα και μια πορτοκαλάδα και να γυρνάω και με έναν λουκουμά δώρο για την μάνα μου....
Θυμάμαι τα πόδια μου μεσα στο αίμα απο της σούπες με τα ποδήλατα στο άλσος συγκρού (χωμάτινα μονοπάτια....) και τα χέρια, πρόσωπό μου μέσα στους μόλωπες απο το βρωμόξυλο που έριχνα και έτρωγα μαζί με άλλους θερμόαιμους της ηλικίας μου και το πολύ πολύ τρώγαμε κατσάδα απο τους γονείς μας και όχι μηνύσεις!
Θυμάμαι την πρώτη μου κοπέλα που πήγαινα σαν το ψάρι την 1η μας φορά γιατί δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω και οτι πρέπει να τα καταφέρω μη μου βγεί το κακό όνομα....
Θυμάμαι την πρώτη βόλτα με το αμάξι του πατέρα μου που κοιμόταν και ήμουν μόλις 15....
Θυμάμαι Πάσχα στα Σπάτα που γέμιζε το σπίτι με όλο το σόι και έβλεπες 10 αρνιά στην σειρά να γυρνάνε και το δικό μας πάντα πάνω απο 20 κιλά....
Μακάρι να ξαναγινόμουν παιδί.... Έτσι λίγο να τα ξαναζούσα και ας ξαναγινόμουν 25άρης (οκ δεν με πήραν τα χρόνια απλά τρόπος του λέγειν).....
Απάντηση με παράθεση