Αντικειμενικά μιλώντας, πρόκειται για ένα όμορφο αυτοκίνητο με μοντέρνες, ρευστές γραμμές που τιμά τον βιομηχανικό σχεδιασμό των προϊόντων της εταιρείας. Αποτελεί αναμφίβολα ένα εξαιρετικό όχημα με τεράστιες δυνατότητες, τεχνολογία, πολυτέλεια και κύρος.
Αν όμως παραλείψουμε εσκεμμένα τον παράγοντα της τέχνης και της πνευματικής δημιουργίας και προσπαθήσουμε να δώσουμε ποιοτικά χαρακτηριστικά στο design, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως το Α7 αποτελεί άλμα για την Audi? Φοβάμαι πως όχι.
Για άλλη μια φορά η όλη εικόνα μαρτυρά ένα αυτοκίνητο αιχμάλωτο του παρελθόντος της εταιρείας. Η όψη του είναι ανατριχιαστικά οικεία και ούτε η ίδια η αγωνιώδης προσπάθεια των σχεδιαστών να διαφοροποιηθούν μέσα από το πανέμορφο πίσω μέρος του καταφέρνει να μας πείσει πως τούτο εδώ δεν είναι άλλο ένα ταριχευμένο είδος της ίδιας συνομοταξίας. Οι συνήθεις μεγάλοι πρόβολοι, η γνωστή πλέον κατανομή των όγκων του οχήματος κατά 1/3 καπώ, 1/3 θάλαμος επιβατών και 1/3 χώρος αποσκευών και η πολυφορεμένη αισθητική των τονισμένων μαρσπιέ που σβήνουν στα μέσα του ύψους της πόρτας έχει αφαιρέσει κάθε ενθουσιασμό από τον παρατηρητή.
Ο αντίλογος είναι σεβαστός: Δεδομένου του target group του αυτοκινήτου, ήτοι συντηρητικό και ώριμο κοινό μιας κάποιας ηλικίας, ανώτερου οικονομικού επιπέδου και με οδηγικές ανησυχίες, ίσως δικαιώνει τις επιλογές της Audi. Ίσως ένα avant-quard design που θα προκαλούσε ή ενδεχομένως θα δίχαζε, να αποτελούσε εμπορική αυτοκτονία για το μοντέλο. Οι πωλήσεις μπορεί να δικαιώσουν την απόφαση της Audi, το γεφύρωμα όμως του "εμπορικού" και του "καλλιτεχνικού" τμήματος της σχεδιαστικής φιλοσοφίας του Α7 έγινε γι' άλλη μια φορά εις βάρος του δεύτερου. Δυστυχώς, αυτό αρχίζει ν' αποτελεί τον κανόνα και γι' άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες (βλ. F10).
Ως εκ τούτου, το μόνο που μπορεί να σχολιάσει κανείς για το πεσμένο στήθος του μοντέλου της φωτογράφισης με φόντο γραφικά καλντερίμια, πανάκριβα γιότ και ειδυλλιακά παραθαλάσσια τοπία είναι πως πάει ασορτί με το πεσμένο πέος του οδηγού του Α7.
Απάντηση με παράθεση
Αρχικό μήνυμα απο S8N
