Θανατηφόρο ατύχημα Ε92 Μ3

[Dimzan]

Κι όμως δυό παλιοί γνωστοί μου οδηγοί αγώνων, σε επίπεδο πρωταθλητισμού στο Ελλάδικό χώρο, στην πόλη μέσα πήγαινα σαν κότες.
Το σλόγκαν του ενός μάλιστα ήταν, ότι σε αναβάσεις τρέχω μόνος στην διαδρομή, σε αγώνες ταχύτητας, ασφάλτινα η χωμάτινα ραλλύ οδηγώ με άλλους 40,50,80 που λίγο πολύ γνωρίζω τι κάνουν και προς την ίδια φορά, στο δρόμο όμως είμαι με εκατοντάδες απρόβλεπτους.
Φυσικά αυτοί για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέμε, ο τρίτος αέρα πατέρα όπου λάχει, κάποτε το χασε σε μια στροφή (ένα καντετ GTE), και μπήκε στην κρεββατοκάμαρα μιας μονοκατοικίας (υπήρχαν ακόμη τέτοιες) και σταμάτησε μπροστά στο κρεββάτι των έντρομων ενοίκων που είχαν ξαπλώσει για μεσημεριανό υπνάκο.
Η γνώμη μου είναι πως σε άδειο δρόμο ναι στις κοντρίτσες ναι στα πατήματα ναι στα παντλίκια, όχι όμως μέσα σε κίνηση.

καπως ετσι συμπεριφερομαστε ολοι λιγο πολυ...

στο χωριο μου ειδικα που εχει ορατοτητα και χωραφια δεξια αριστερα δεν τιθεται θεμα...