E34 - Ένας υποτιμημένος θρύλος.

[Monsta]

Να πω επίσης ότι την εποχή που βρισκόταν στην παραγωγή το M5 τον 3.6 και μετέπειτα 3.8 lt, ο αγοραστής μπορούσε να επισκεφθεί το M division και να παρακολουθήσει από κοντά την κατασκευή του αυτοκινητου του.
Φίλος που το είχε κάνει το 1989 μιλάει ακόμα γι αυτή τι μοναδική εμπειρία της ζωής του...γύρισε στην ελλάδα με 500+ φωτογραφίες....το highlight τις κατασκευής ήταν το individual μπλε-beige σαλόνι...όλο δέρμα απ το ταμπλό έως την εταζέρα...μονο τα 928 κατασκευάζονταν με τόσο πολύ δέρμα εκείνη την εποχή.
Όταν επιστρέψω αθηνα, θα ανεβάσω και γω κάποιες φωτός που έχω από το δικό μου προηγούμενο (δε μ αρέσει να λέω παλιό) M5.
Ο ήχος του εξακύλινδρου 3.8 μέσα στα στενά τις αθηνας αργά το βραδυ η σε επαρχιακές διαδρομές ανάμεσα σε φαράγγια...η όταν ανέβαζε 7,200 rpm ήταν 'music in my ears' όπως λένε οι βρετανοί.
Θυμάμαι όταν η BMW είχε ανοίξει κατάστημα στο κέντρο τις αθηνας απέναντι απ την πύλη του ανδριανού, είχε μέσα ένα avusblau 3.8lt και όλο το πίσω σύστημα μετάδοσης και ανάρτησης....μας πήρε πολύ καιρό έως ότου καταφέρουμε να κλείσουμε το στόμα μας απ τι στιγμή που το είδαμε....
Απλά υπέροχο και ίσος ανεπανάληπτο αυτοκίνητο (τηρουμενων πάντα τον αναλογιών).

Νίκο θέλω κι άλλες τέτοιες ιστορίες να ακούσω / διαβάσω... ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Αχ αυτός ο ήχος του 3.8......

By the way, πόσο έκανε αυτό το αυτοκίνητο τότε σε δρχ?

[Monsta]

Είναι άνοιξη γύρω στους 25 βαθμούς, απόγευμα και κατηφορίζουμε παραλιακή προς Βουλιαγμένη οικογενιακώς με το ///Μ5 για φαγητό. Δύο οι ενήλικες λοιπόν εμπρός και δύο οι μπόμπιρες στα πίσω καθίσματα (ήταν καθαρά 4-θέσιο το δικό μου) δεμένοι στα καθισματάκια τους και πηγαίνουμε με 'σχετικά' χαλαρούς ρυθμούς....μόνο casual ανοιγματάκια εκεί που με παίρνει.

Έχω μόλις περάσει τη δεξιά στροφή μετά τη Βούλα που μας βγάζει στη μεγάλη ευθεία για Βουλιαγμένη και είμαι ακριβώς στο φανάρι μετά το περίπτερο με το 'φτυάρι'. Το φανάρι είναι κόκκινο και είμαστε το 3ο αυτοκίνητο στη μεσαία λωρίδα. Στα δεξιά μου ένα Ε36 ασημί που μοιάζει επικύνδυνα με ///Μ3, με τα γνήσια Μ pack, τις σωστές ζάντες, τη σωστή εξάτμιση από το Μ3 με το χαρακτηριστικό καζανάκι να φαίνεται πίσω από τις μπούκες. Κοιταζόμαστε και μου κάνει νόημα. Τα παράθυρα τα έχω κατεβασμένα και ναι πλέον επιβεβαιώνω και ακουστικά ότι πρόκειται για ///Μ. Κάνουμε τις προσπεράσεις μας από τους προπορευόμενους και είμαστε πλέον στη μεγάλη ευθεία με 3ες, η γυναίκα να λέει 'Μη το κάνεις!!!!' απαντάω 'Oh yes', ξεκινάει 1ος. Μου κάνει 1 καρότσα λόγω δικής μου καθυστέρησης και μέχρι το γεμίσμα της 3ης έχει μείνει πίσω τουλάχιστον 2 κενές.

Μας πιάνει το φανάρι στη κορυφή της ευθείας, ενώ έχουμε μπει πια για τα καλά στη Βουλιαγμένη (στη περιοχή σου Νίκο) δεξιά πάει για Καβούρι. Έχουμε σταματήσει δίπλα δίπλα και πριν καταφέρουμε να πιάσουμε τη κουβέντα με το παληκάρι (η γυναίκα ρίχνει μπινελίκια) σκάει δίπλα μας Varadero 1000, που μας είχε πάρει από πίσω....προσπαθούσε τουλάχιστον. Τον κοιτάω και μου δίνει ένα thumps up, είμαστε όλοι πλάϊ πλάϊ στις 3 λωρίδες της ευθείας και περιμένουμε το φανάρι.

Στροφές γύρω στις 3.200, ανάβει το πράσινο, ξεκινάμε μαλλιά κουβάρια, που να σταθεί κάτω ο δράκουλας, αλλαγή σε 2ρα με το Μ3 να είναι σχεδόν μία καρότσα πίσω, ενώ το Varadero μου χει κάνει μόνο 2 μηχανές κενό. Είμαστε πλέον στη μέση της κατηφόρας, τον μαζεύω όμως προς μεγάλη μου έκπληξη, αλλαγή σε 3η και ΔΕΝ θα ξεχάσω ΠΟΤΕ, το ΒΛΕΜΜΑ του αναβάτη καθώς τον περνάω κανονικότατα ενώ γεμίζει η 3η μου, ο S38B38 ουρλιάζει και το φχαριστιέται περισσότερο και από μένα, ενώ ο αναβάτης μένει πλέον σταθερά πίσω.

Τα χιλιόμετρα όμως είναι πολλά και με περιμένει η επικύνδυνη αριστερή (δεξιά πάει προς Αστέρα) με την αλλαγή της ολισθηρότητας του οδοστρώματος, και α ΤΙ ωραία έκπληξη, ΤΙ σύμπτωση!!! Λίγα μέτρα πριν τη στροφή εκεί που έχει και μια στάση λεωφορείου, περιμένει μπατσικό (τη στήνουν εκεί μερικές φορές) τα στρουμφάκια. Έχει βγει λοιπόν ο τύπος σχεδόν στη μέση του οδοστρώματος (έχω ξεχάσει να γράψω τα ουρλιαχτά της γυναίκας μου, ο 2-χρονος γιος μου πίσω κοιμάται, η κόρη μου 4άρων έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια) και .....προσπαθεί να μου κάνει νόημα να σταματήσω.....ναι καλά....πλακώνομαι στα 4-πίστονα, κατέβασμα σε 2ρα, λίγο τιμόνι, μεταφορά βάρους και το κτήνος αρχίζει να πλαγιάζει, ανάποδα γκάζι (το φανάρι εκεί στη στροφή ευτυχώς πράσινο), καπνίζουν τα λάστιχα, ισιώνω και ο ******* βέβαια έχει μείνει να κοιτάει. Λέω στη γυναίκα μου αν μας σταματήσουν Βάρκιζα τη μαμίσαμε, οπότε μας έρχεται η ιδέα και μπαίνουμε αριστερά στο Vouliagmeni Suites, λίγο πιο πάνω. Δϊνω ένα 20άρικο στο παιδί και του λέω 'Έχουμε κράτηση, θα πάμε να φάμε. Όχι όμως εδώ μπροστά δε θέλω να φαίνεται...' βγάζουμε τα παιδιά και ανεβαίνουμε στο πεζοδρόμιο πεζοί πλέον, πάμε για μάσες στο Luciano για Boscaiola και μοσχοφίλερο.

Καθώς κατεβαίνόυμε πεζοί τη κατηφόρα, ακούμε τις σηρήνες στη παραλιακή.....Δεν έχω ιδέα τι έγινε στο Μ3 / Varadeo.

Φύγαμε πολύ αργά εκείνο το βράδυ από τη Βουλιαγμένη. Πήραμε το full course. Και παγωτό και περίπατο μετά....

[Nikos]

Νίκο θέλω κι άλλες τέτοιες ιστορίες να ακούσω / διαβάσω... ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Αχ αυτός ο ήχος του 3.8......

By the way, πόσο έκανε αυτό το αυτοκίνητο τότε σε δρχ?

Το πρώτο Nurburgring edition του 1992 αν θυμάμαι καλά, δηλαδή αυτό που φοραγε σερβοτρονικ"τιμόνι, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενη ανάρτηση, χοντρότερες αντιστρεπτικές μπάρες και φαρδύτερες πίσω ζάντες, με οροφή και buffalo δερμάτινο σαλόνι στοίχιζε τότε 42,000,000 παλιές καλές δραχμές.
Κάπου εκεί ήταν και η τιμή μετέπειτα του δικού σου με όλα τα παραπάνω συν 18ares ζάντες, τετραπιστονα φρένα και 6άρι κιβώτιο.

Σιγά σιγά θα πούμε διαφορες ιστορίες γι αυτό το αυτοκίνητο.