Αφου ακουστηκαν καποιες ιστοριες για τα καλα της Ελβετιας νομιζω οτι ειναι καλο να ακουστει εστω και μια για τα καλα της Ελλαδας.
Πριν λιγο καιρο ειχαμε ενα προβλημα υγειας στην οικογενεια. Η μητερα μου εκανε μια μαγνητικη εγκεφαλου και τα πραγματα δεν ηταν καλα.
Η μαγνητικη ηταν αρκετα ξεκαθαρη 6x6x4... Οχι χιλιοστα...
Για λιγο τα χασαμε, μετα οπως καθε αλλος αποφασισαμε, ασχετα με το τι λεγαν ολοι οτι θα δωθει μαχη ενεξαρτητως κοστους και απωλειων.
Η χωρα που επεσε στο τραπεζι φυσικα η Αμερικη.
Πανω στο ψαξιμο και στα τηλεφωνα καταληγαμε στο οτι η καλυτερη περιπτωση αντιμετωπισης μιας τετοιας καταστασης ηταν η.... Θεσσαλονικη!
Εγω να πω την αληθεια δεν μπορουσα ευκολα να πειστω. Ουτε ο πατερας μου. Μα γρηγορα ειδαμε οτι ο συγκεκριμενος αυτος γιατρος στη συμπρωτευουσα(καθηγητης στο ΑΧΕΠΑ) αντιμετωπιζει παρομοιες καταστασεις καθημερινα, ενω συχνα κανει ταξιδια για να αναλαβει επεμβασεις σε μερικα απο τα πιο γνωστα νοσοκομεια του κοσμου...
Πιστεψαμε. Ανεβηκαμε πανω. Δε θα καθησω να σχολιασω το ποσο διαφορετικα ειναι τα πραγματα στη Μακεδονια. Ευτυχως που μιλουσαμε την ιδια γλωσσα γιατι θα νομιζα οτι ειχα παει σε αλλη χωρα. Κατεχουν απο οργανωση εκει.
Ο γιατρος πολυ καθησυχαστικος. "Δεν ειναι η πρωτη φορα","Τιποτα δεν μπορει να παει στραβα"...
Η επεμβαση κρατησε 14 ωρες.
Μετα απο δυο μερες στην εντατικη η μητερα μου βγηκε στο δωματιο.
Απο τοτε εχουν περασει 3 μηνες περιπου και πλεον το μονο που μας θυμιζει τι εγινε ειναι το κοντο μαλλι της...
Ο γιατρος τι φακελακι πηρε θα ρωτησετε τωρα?
Απολυτως τιποτα...
Οτι προβλεπει η κλινικη, μιας και εγινε σε ιδιωτικη(στο ΑΧΕΠΑ γινοταν πανικος δεν μπορουσε να μπει κατευθειαν για επεμβαση). Το ταμειο ενελαβε τα εξοδα. Τουλαχιστον το μεγαλυτερο μερος.
Ισως τιποτα μπροστα στο μπαχαλο που εχουμε μπροστα μας θα μου πειτε, μα καμια φορα αξιζει να ειμαστε και λιγο περηφανοι για την Ελλαδα.
Ξεκαθαριζω οτι δεν εχω τιποτα με τους ανθρωπους που εχουν αποφασισει να αναζητησουν εξω την τυχη τους.
Αλλωστε η αδερφη μου με τον αντρα της ειναι μονιμοι κατοικοι της Ελβετιας.
Απο εκει και περα οφειλουμε να αναγνωρησουμε πως οι προγονοι μας στο παρελθον
εκαναν καποιες επιλογες.
Πολεμησαν για την ελευθερια αυτης της χωρας χωρις να λογαριαζουν κοστος.
Οταν ελευθερωθηκαμε επικρατουσε χαος...
Ενω η Ελβετια διευθετουσε θεματα που εμεις σημερα παλευουμε να διευθετησουμε
εμεις ειχαμε πολεμο εμφυλιους, χουντα...
Θα αφησω τα περι αρχικων κεφαλαιων αναπτυξης μιας και τιθονται υπο αμφισβητηση. Δε νομιζω να ειναι και τοσο ετσι ομως...
Τελος παντων.
Η ιστορια της συγχρομης Ελλαδας μετρα μερικες δεκαετιες.
Σαφως τα πραγματα θα μπορουσαν να ειναι καλυτερα.
Ετσι ειναι ομως τωρα τι να κανουμε?
Για τις επιλογες των προγονων μας δεν εχουμε δικαιωμα να μετανιωσουμε.
Αλλωστε αποφασισαν με το χερι στην καρδια.
Για να το χουν το κουτελο καθαρο, οσο χαζο και αν μπορει να ακουστει κατι τετοιο.
Στα Αλβανικα συνορα εγινε πανικος.
Στην Κρητη καποιοι περιμεναν την πρωτη "φουρνια" αλεξιπτωτιστων με τσουγκρανες.
Τους πηραν τα οπλα για να περιμενουν προετοιμασμενοι τη δευτερη.
Πολλα εχουν ακουστει για το τι θα γινοταν αν δεν ειχε αντισταθει τοσο η Κρητη...
Εν παση περιπτωση, ετσι οπως εχουν τωρα τα πραγματα...
Καποιοι θα επιλεξουν να πανε εξω.
Καποιοι πρεπει να μεινουν και εδω. Γιατι αλλιως θα καταληξουμε και εμεις σαν τους Κουρδους αν φυγουμε ολοι. Δε θα χουμε δικο μας χωρο.
Αυτη η χωρα εχει ανθρωπους που αξιζουν. Και καποια στιγμη θα βρει το δρομο της.
Η κριση ειτε ετσι ειτε αλλιως καποια στιγμη θα περασει.
Στο χερι μας ειναι.