και όμως...το 145 το είχα ερωτευτεί...είχα βέβαια μια εικόνα απο τον θείο μου που ακόμα και
σήμερα είνι φανατικός αλφίστι, αλλά στα παλιά μοντέλα...είχαν περάσει απο τα χέρια του η
τζουλιέτα, το 33, το 75. ομολογουμένος, τον ενθουσιασμό που μου είχε δώσει το 145 δεν
θα το ξεχάσω ποτέ...πάντως όταν ήταν να το οδηγήσω, πάνω κάτω ήξερα τι θα οδηγούσα.
κάτι καλό και πορωτικό. τελικά ήταν καλύτερο απο το αναμενόμενο.