VESPA: UNA GRANDE HISTORIA

[Stathis]

Α ρε Σταθη . . .

Θυμασαι που ψαχναμε την vespa του παππου στο χωριο μου ; ; ;

αν θυμαμαι λεει...

[Christos 330]

αν θυμαμαι λεει...

ενα Μ6 στην μεση του δρομου και 3 ατομα να χαζευουν μια vespa

χαχαχαχαχαχα !!!!

[Stathis]

[Stathis]

βαλε και το σασι μητσο. εχει ενδιαφερον...
χρωμα, τι ψαχνεις?
πες να σε βοηθησουμε.
ο πετρος ειναι γνωστης.
(οχι σαν εμενα βεβαια...)

[Stathis]

αντε με το καλο να σωθει το βεσπι...!

[PMiniS]

αντε με το καλο να σωθει το βεσπι...!

Να σωθει το φουκαριαρικο..

[mitsos_chania]

Να σωθει το φουκαριαρικο..

οχι και φουκαριαρικο,σε καλυτερο γκαραζ απο το bmw το εχω
Απλα περιμενω να τελειωσω τη σχολη

[z3 2.2]

Vespa,όταν ακουω αυτή τη λεξη μου ερχονται στο μυαλο συγκεκριμενες μυρωδιες και θορυβοι.

Η Vespa που εχω είναι μια Sprint 150 του ʼ66.Υπηρχε στην οικογενεια παντα.Την θυμαμαι από τοτε που θυμαμαι τον κοσμο.
Η μηχανη αυτή ηταν καποιου ναυτικου, ο οποιος εμενε στα Πατησια και ηταν γειτονας του πατερα μου,που παρατησε τη γυναικα του και εξαφανιστηκε.
Ετσι ηρθε στα χερια του πατερα μου σε σχεδον καινουργη κατασταση!
Οι πρωτες επαφες με τη vespa,οι κλασικες…φωτο πανω στη σελα κλπ-κλπ.

Υστερα ηρθαν οι πρωτες βολτες,πισω στη σελα και να ανακαλυπτω πως είναι να μην κανεις πεταλι για να κινησαι!!!
Οσο περνουσε ο καιρος η vespa γινοταν ολο και πιο πολύ το ονειρο του ξενιαστου ποδηλατη…μικρος ακομα τοτε μονο ποδηλατο εκανα…
Τα χρονια περναγαν και εγω σαν συνεπιβατης,μεγαλυτερος πια,αρχιζα να παρατηρω σχολαστικοτερα τον χειρισμο του πολυποθητου αυτου μηχανηματος.Την κοφτη μανιβελια για να παρει μπρος,που είναι κρυμμενος ο «αερας» και τις κινησεις των χεριων του πατερα μου, ηταν σα να κρυφοκοιταω τους μυστικους κωδικους…

Η πρωτη ταξη του λυκειου εχει τελειωσει και το καλοκαιρι εχει μπει για τα καλα.Τα πρωινα τωρα πια ελευθερα,ελευθερα για κωλοπαιδισμους.Τσιμπαω τα κλειδια ενα πρωι και ροβολαω για τη vespa,τραβαω μια μανιβελια….τιποτα,δευτερη-τριτη και…..ντιν-ντιν-ντιν-ντιν παιρνει μπρος μη μπορωντας να πιστεψει τι την περιμενε.
Καβαλαω και γεματος αυτοπεπιθηση βαζω πρωτη αμολαω λιγο τον συμπλεκτη και αυτή ξεκινηναει.Καθε πιστονια του ρελαντι της μεταφραζοταν σε ένα μετρο περιπου δρομο.Μολις ανοιξα δειλα το γκαζι και εστρωσε η λειτουργεια του μοτερ….ενας παντοτεινος ερωτας γεννηθηκε.

Χωρις να το πολυκαταλαβω εκανα την πρωτη βολτα μου.Και αυτό συνεχιζοταν για λιγο καιρο ωσπου καποιος καλοθελητης το σφυριξε στη μανα μου!!!
Την επομενη χρονια ζηταγα τη vespa για να παω για τα ψωνια που με εστελνε η μανα μου στο super market….

Στα 17 πλεον εχοντας βγαλει διπλωμα για 50cc ειχα ένα χαζοπαπι αλλα η vespa ηταν η αγαπημενη μου.Βολτες,αλητειες,ερωτες που απαιτουσαν χιλιομετρα αποστασεων χωρις ουτε μια σταση!!!Ανακαλυπταμε τον κοσμο.Φοραγα και κρανος,μεγαλη υποθεση το κρανος.

Τη vespa ολοι τη συμπαθουσαν,ολοι γουσταραν μια βολτα,ολοι απολαμβαναν την ανετη σελα της.Εχει και ντουλαπακι στο πλαι,βαζαμε μεσα ότι μπορεις να φανταστεις…..

Μπανια καλοκαιρι στα περιξ της Αττικης,μια ολοημερη περιπετεια.Τα παρελκομενα στο ν τουλαπακι και δρομο.Ειχα και ρεζερβα,μεγαλη υποθεση στις μακρυνες βολτες!Οι φιλοι πανω στα παπακια της εποχης και γω με τη γιαγια.Ολοι τη σεβοντουσαν αλλα ολοι τη βριζανε για το ντουμανι που εβγαζε.
Αργοτερα με την τωρινη μου γυναικα ως γκομενα τοτε γυρισαμε ένα σωρο νησια τα καλοκαιρια.Με τη Vespa και αφηναμε την εκαστοτε «μεγαλη» μηχανη στην Αθηνα

Από τοτε ειμαστε αχωριστοι,διαφορες μηχανες περασαν από τα χερια μου αλλα η vespa εκει…πριγκιπισσα!!!Καθε φορα που την καβαλαω ξυπνανε ολες οι μνημες του παρελθοντος,ζωντανες γεματες συγκινησεις.

Είναι ο τροπος που δουλευει το μοτερ.Ανυποταχτο σε ρυθμο,εχει το δικο του μοναδικο ρυθμο…δεν υπαρχει τιποτα πιο χαρακτηριστικο σε ηχο με δυο τροχους.
Είναι ο τροπος που σε βαζει να κινηθεις.Γερνεις ελαφρως αριστερα για να ισοσταθμιζεις το μονοπαντο βαρος του μοτερ.Κατι σαν ιστιοπλοος!!!Πρεπει να προσεχεις τα νερα και τις λακουβες,δε τα συμπαθει αυτά η vespa!Πρεπει να εχεις παντα ένα μπουκαλακι λαδι και το μοναδικο ποτηρακι με την κλιμακα της μιξης!!!

Ένα σετακι εργαλεια με το μπουζοκλειδο που αλλαζει και τη ρεζερβα,ένα σετακι ντιζες και παντα ένα μπουζι και ένα ζευγαρακι πλατινες.Φουσκωμενη ρεζερβα και δεν μενεις ποτε.Μα ποτε όμως!

Είναι όλα αυτά που εχει και σε κανει να την λατρευεις,σε βαζει σε ένα mood χαλαρο,πας αργα,θα φτασεις αλλα θα το απολαυσεις κιολας.Ειναι που βραδυαζει και δε βλεπεις την τυφλα σου με τα φωτα της,στο στενακι τραβας γκαζια να «φουντωσει» η λαμπα για να δεις που πας.Εινα το ένα,είναι το άλλο,είναι τα παντα!

H πινακιδα της ειναι η μακροστενη,η παλια με δυο γραμματα και τρεις αριθμους και η σφραγιδα που ειχει ειναι με το "Πουλι" της χουντας!!!

Τωρα πια περιμενει να βρω χρονο για να την γδυσω και να την παω για βαψημο.Για δευτερη φορα θα ξανανιωσει!

Φωτογραφιες υπαρχουν πολλες και σε διαφορα μερη αλλα είναι σε εντυπη μορφη και ένα cdακι με αρκετες «καλλιτεχνικες» ψηφιακου τυπου το ψαχνει η Νικολουλη.
Λιγα λογια ηταν,ελαφρως αναρχα δομημενα,αλλα ηταν όπως «εβγαιναν»


Μια φωτο απο ιντερνετ.Ακριβως ετσι!

[Stathis]

MODS: COOL ΑΠΟ ΣΠΙΤΙ...

«Οι Mods ήταν οι πρώτοι σε μια μακριά σειρά από νεανικές κουλτούρες της
εργατικής τάξης, που αναπτύχθηκαν γύρω απ' τους Δυτικοϊνδούς, αντέδρασαν
θετικά στην παρουσία τους και γύρεψαν να μιμηθούν το στιλ τους. Όπως και ο
αμερικανός hipster, ο άγγλος mod ήταν ένας ΅τυπικός δανδής χαμηλής
κοινωνικής προέλευσης', με τη μανία της λεπτομέρειας στο ντύσιμό του, που
καθοριζόταν όπως και οι ιδιότροποι δικηγόροι της Νέας Υόρκης του Tom Wolfe
από τις γωνίες του κολάρου του, μετρημένου με ακρίβεια, όπως και τα
σχισίματα του επί παραγγελία κουστουμιού του, από το σχήμα των χειροποίητων
παπουτσιών του.

Αντίθετα με τους προκλητικά ενοχλητικούς teddy boys, οι mods ήταν πιο
διακριτικοί και πιο ήπιοι σε εμφάνιση: φορούσαν σχετικά συντηρητικά
κουστούμια, σε αξιοπρεπείς χρωματισμούς, ήταν σχολαστικά καλοβαλμένοι και
τακτικοί. Τα μαλλιά τους ήταν γενικά κοντά και καθαρά και οι mods
προτιμούσαν να συντηρούν το στιλάτο κόψιμο μιας άψογης ΅γαλλικής φράντζας'
με αδιόρατη λακ, αντίθετα με την υπερβολική μπριγιαντίνη, στοιχεία των
αντοιχτά ανδροπρεπών rockers.

Οι mods επινόησαν ένα στιλ που τους επέτρεπε να κινούνται άνετα ανάμεσα στο
σχολείο, τη δουλειά και τη διασκέδαση και που απέκρυβε τόσα όσα έδειχνε.
Αναστατώνοντας ήσυχα, οι mods υπέσκαψαν τη συμβατική έννοια του ΅κολάρου,
κουστουμιού και γραβάτας', ωθώντας την ευπρέπεια στα όρια του παραλογισμού.
Στο δρόμο για το σπίτι, γυρίζοντας από το σχολείο ή τη δουλειά, οι mods
΅χάνονταν': απορροφούνταν σ' ένα ΅μεσημεριάτικο underground' από υπόγεια
κλαμπ, ντισκοτέκ, μαγαζιά και δισκάδικα που κρύβονταν πίσω από τον ΅ομαλό'
κόσμο και που του εναντιώνονταν, φαινομενικά...

Ένα μεγάλο μέρος της ΅κρυφής ταυτότητας' φτιάχτηκε εδώ, μακριά απ' το
περιορισμένο πεδίο της εμπειρίας των αφεντικών και των δασκάλων και αυτή
ήταν μια συναισθηματική προσέγγιση με τους μαύρους (τόσο της Βρετανίας όσο
και των ΗΠΑ, μέσω της μουσικής soul), μια προσέγγιση που εκφράστηκε και στο
στιλ. O σκληροπυρηνικός mod του Σόχο του 1964, αδιαπέραστος κάτω απ' το
πλατύγυρο ή στενό του καπέλο, καταδεχόταν να κινήσει τα πόδια του (που
φορούσαν παπούτσια του μπάσκετ ή αυθεντικά Rael's) μόνο που στην πιο
εσωτερική soul [το ΅(Ι'm the) Εntertainer' του Tony Clarke, το ΅Ρapa's Got
a Brand New Βag' του James Brown, το ΅(Ι'm in with) The In Crowd' του Dobie
Gray ή το τζαμαϊκανό ska στο ΅Μadness' του Prince Βuster)]...

Ζούσαν μόνο στα διάκενα του εμπορικού ημερολόγιου (τις διακοπές, τα
επεισόδια των Σαββατοκύριακων, τα ξενύχτια), για τα διαλείμματα του
ελεύθερου χρόνου, πράγμα που έδινε νόημα στη δουλειά. Στη διάρκεια του
ελεύθερου χρόνου τους (που, μερικές φορές, οι αμφεταμίνες παρέτειναν
καταστροφικά) είχαν πολλή δουλειά: να γυαλίσουν σκουτεράκια, ν' αγοράσουν
δίσκους, να σιδερώσουν, να στενέψουν ή να φέρουν απ' το καθαριστήριο τα
παντελόνια τους, να λούσουν και να στεγνώσουν τα μαλλιά τους.

Από το 1966, το κίνημα των mods, κάτω από τις συντονισμένες πιέσεις των
μέσων μαζικής ενημέρωσης, των δυνάμεων της αγοράς και των γνωστών
εσωτερικών του αντιθέσεων (ανάμεσα στο να θέλουν να απομονωθούν και να
βγαίνουν στη δημοσιότητα, ανάμεσα στο να θέλουν να μείνουν νέοι και να
μεγαλώνουν), άρχισε να κατακερματίζεται.»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Dick Hebdige «Υπο-κουλτούρα: Το νόημα του στυλ»
(εκδόσεις ΓΝΩΣΗ).

[Stathis]

ησυχη μερα σημερα, ας βαλουμε καμια βεσπα να περασει η ωρα...

ας ξεκινησουμε με λιγες φωτο απο τη faro basso V31 μου. κατασκευης 1951 σε οριτζιναλ κατασταση...